The XXXVI year of Existence

'The older  you get, the better you get unless  you are a banana

To the tune of "sa tuwing sasapit ang pasko"

Sa tuwing sasapit ang birthday ko, na-mi-miligro ang pera ko, sa mga udyok ng tropa ko.....

Eto na naman, sadyang kaybilis ng araw parang kelan lang yung debut ko, ngayon debut ko na naman? Walastik talaga. Parang idinidiin  talaga ng kalendaryo na wala ka na sa mga numero niya. Up we go to the second level counting the numbers of your age na pabiro. "Ayan nasa lotto stage ka na, final stage na ba ng bilangan yan?" Aabot ba ko hanggang 72? Naman! Ano pagkatapos ng Lotto? ano pa-ending sa basketball na ang bilangan? Hanggang 99? Lekat na  yan ayoko nang umangat pa sa rurok ng numerong yan.

Ayoko tumanda, okay na ko umabot sa senior age na 60 para naman makabawi ako sa mga tsuper ng jeep at magkaron ng discount ang pamasahe, pumila sa mga senior priority lane lalo na sa mga grocery store, restaurant at Mercury drugs.

Parang kelan ko lang nalasap ang kauna-unahang tinapay na matamis at may isang kandila pa lang sa ibabaw ng tinapay na  yun. Ni-hindi ko pa nga alam ang ibig sabihin nun. Ang tanong ko sa sarili ko bakit ang daming pagkain? may spaghetti, pansit, iba't-ibang putahe ng ulam, ice cream, hotdog on sticks at kung anu ano pa. Huling kaen ko na ba? aba 1 year old pa lang po ako. Bakit may kandila sa cake? bakit nila sinindihan yung kandila sa ibabaw tinapay? hindi pa ba luto, susunugin pa ba nila at itutustado? Tsaka nagulat ako dahil bakit nila ko binibilangan ng hanggang tatlo at hihipan ko daw yung kandila? Anong ritwal ito? May lahi  ba kaming bruha?

Pero nang lumaon pa ang mga panahon ay dun natin naiintindihan ang lahat ng bagay na hndi natin maitanto sa ating isipan noong tayo'y mga uhugin pa. Di ko pala dapat ikabahala ang ganung araw sa halip ay mas lalo ko ito dapat gustuhin. Sino ba namang hihindi sa dami ng iyong regalong natatanggap, pagkain, pera at kung anu ano pang sayang taglay s atuwing magbibirthday tayo.

Lahat din naman yan nababago na naman habang tumatanda rin tayo, kung ano yung mga kasiyahan noong bata ka unti unti ring naglalaho habang pawala na ang numero natin sa kalendaryo. Kumukonte ang excitement habang pakulot ng pakulot ang mga pubic hair natin. Kahapon lamang ngumangawa pa ako sa crib at idinuduyan habang kinakantahan, ngayon kumikirot na ang tuhod ko. Kamakailan lang isa pa lang ang kandila ko sa keyk ngayon wala nang mapaglagyan.

Pag-akyat ng Agosto ito na yung mga oras na sumasakit na yung ulo ko, sa buwan na ito ang tanging laman ng isipan ko ay blade, oo yung talas ng ahit pogi hindi dahil gusto kong mag ahit ng kilay kundi dahil gusto ko maglaslas sa leeg, o di kaya ay mag Russian roulette, o tumalon na lang sa ilog banda rito sa Imus sa tabi ng Jackie Roll nightclub. Ayaw ko ng mga masasarap na pagkain, ayoko ng birthday cake, ice cream kahit pa 3 in 1+1 lang ayoko! Ayaw ko ng karbonara, ham, bacon, burger, all kinds of pansit, lasagna etcetera! etcetera! At pinaka ayaw ko ang spaghetti lalo na yung mga kumain ng spaghetti with rice. Yan yung mga carbo-fueled humans. 

Lenny Kravitz - Happy Birthday! \m/

Pinanggigilan ko rin yung mga kumakanta sa akin ng Happy Birthday, nakakapanting ng tenga. Iba ang dating sa akin kapag kinakantahan ako. Gusto ko talaga pasakan na lang ng bulak ang tenga ko kung ayaw nila magpapigil. Pero kung kantahan man nila ako ngingitian ko lang sila, hindi ako magpapasalamat at  tatango lang ako. 

Ayaw ko ng mga mascot, huwag na huwag niyong ihaharap sa akin si Jollibee at baka masipa ko lang siya at itanong sa mascot pagkatapos kong sipain kung bida pa rin ang saya. Yung mga boyoyong clowns nung kabataan ko nagmistulang nightmare lang sa akin ang mga yan. Pestelens!

Minsan ko nang sinabi toh tohl, dapat talaga Happy Death Day to you, bakit hindi? eh habang nadadagdagan ang edad mo eh lalo kang pinupush sa hukay, hindi ka man matodas sa sakuna, sa galet  ng Inang Kalikasan, murder o mapagbintangang adik at ma-cardboard o kung ano man, sa katandaan ka naman matetegibells. Achieve! EDAD in Tagalog jumbled  the words in english is DEAD. Hihirit ka pa? Kaya batiin niyo na lang ako ng Happy Death day to you mas maginhawa sa pakiramdam.

Pero balik na tayo sa katinuang usapan, birthday ko na naman? oo birthday ko nga eh, ano ngayon? Siyempre beer day na yan (teka lang, pang shoktong lang ang meron ako e) Pero kung wala ka talagang pang serbesa, ayos na yung magpasalamat dahil ilang na ang nilagi mo sa mundo. Oo pasalamat na ko sa 30ish kong existence sa mundong ito. Andito pa rin buhay pa rin kahit na alam ko naman sa sarili ko na medjo nagjoke si Lord sa puso ko. Hindi dahil broken hearted ako kundi dahil physically kinurot niya ang puso ko kaya di ako minsan makahinga para siguro dumisiplina. Di na raw kasi ako pisikali fit. Nilamon na ang sistema ko ng extra rice at softdrinks at mapangahas na mga pagkain. Joke talaga eh dahil noong araw pa ng mga puso ako tinamaan. Maraming bagay ang nahinto, nabago ang ikot ng buhay pero ang mahalag nag eexist pa rin ako at nakikijive sa mga jokes ngayong 2016. Either may natitira pa akong misyon sa buhay kaya dapat maging maalaga at maingat lalo na sa pag-ibig. Iba yung tibok ng sakit sa puso at iba rin yung tibok ng sinaktan ka sa puso mas mapanganib ata yun. 

Gusto ko ay simpleng pamamaraan lamang, kaunting handa, magsimba at magtirik ng kandila at magpasalamat sa lahat  ng biyayang natatanggap sa loob ng kung ilang taon ka nang nabubuhay sa mundo. Hindi ko kailangan ng magarang damit, maraming pagkain na kapag hindi naubos ay itatapon at itatambak na lamang sa basura o di kaya ay makatanggap ng mamahaling regalo. Kung regalo man yan ay mapalad na akong mayroong erpats at ermats na nagturo sa aking ng pinakamamahaling regalo na hindi matutumbasan ng kung ano man. Ang mga gintong-aral na mas gold  pa sa Gold Extreme at Global Intergold na mga lecheng networking na yan. Hindi ko naman sinasabi na perpekto akong matino, pero sapat na sa aking ang mga tools ng kagandahang aral  na iniwan ni erpats para ako'y hindi maging salot ng lipunan.

Pero eto na nga, meron lamang sapat na handa, wala akong programa para ipagdiwang ang birthday  ko. Ganon pa man, kahit siguro sa pinaka-payak na dahilan ay naging makabuluhan ang araw na ito para sa akin. Naging masaya ang aking kaarawan dahil sa mga bumati sa akin sa pamamagitan ng text, tawag, comment sa blog, twitter at syempre sa facebook. Nakakatuwa lang dahil kahit mga hindi ko personal na kilala ay bumati rin. At nagpapasalamat ako sa mga kontribusyon nila para maipalaganap ko ang blog na ito.

Nakakakilig din naman kasi yung may mga bumabati sayo, dahil kahit gaano sila ka busy eh napapahalagahan ka nila sa unting segundong ilalaan nila para magsulat at batiin ka. Napakasimpleng bagay pero para sayo naguumapaw  na yun sa tuwa. Bakit naman hindi? eh siyempre alam mong may mga nagpapahalaga at nagmamahal sayo. Kaya ikaw kapag walang nakaalala sa araw ng kaarawan mo, mabahala ka na. Ako siguro kahit ang alam ko lang sabihin sa araw-araw ay "para", "oo", "hindi", "kumain ka na?", "punyeta", "gutom na ko" eh marami pa rin akong kaibigan. Kahit hindi ko kayo nakaka-ututang dila sa araw-araw alam kong mahalaga kayo sa akin at tunay din naman akong kaibigan sa inyo.

Iba rin kasi minsan yung mga nagigreet sa'yo, hindi mo mga personal na kilala pero nagagantimpalaan ka ng oras at napapagbigyan ka nila. Lalo  na nung batiin ka ng idol mong pornstar. Hahahaha! 

Mga simple lang din naman sila:

MIRI - tropang Latina sa twitter <3 font="">

Ma'm Saab Magalona <3 font="">

yung i-greet ka ni idol Rizza Diaz <3 font="">

si Ma'm Natasha Alquiros  ng Malditas Football Team <3 font="">

A Greetings from Japan,  salamat sekai! 

LELU LOVE - Idol ko yan tohl! Punta ka sa lelulove.com =)))

Maraming salamat din sa pagbati mga mars, mga bestikels, mga tooohl, mga bayaw!

Ms. Rizza Diaz

OM Lana

Jan Ishmael Domingo

Marla Rodriguez Coching

Maan Soriano

Krizelle SanDiego Ramos

Honey Gi

Dih Ambagan

Sarah Jane Tabing

Jessie Castillo Garcia

Jei Valgius

Mia Joy Mamon

Bent Zaiz

Ghie Martin Nabas

Khena Jen Abella

Kim Pena

Ma Fides Maqui

Lalah Joy Mussa

Anne De Castro

Jinky Jarin

Edward Bautista

Mark Garcia

Apolloktuz Dokimazo

Aron Hinanay

TL Shei Carena

Laaureen Leii

Criselda David

Jorene Abagon

Jingky Arucan

Jacqueline Gayoso

Jhoan Santarin

Kyle Cristobal

Katrina Nina Yap

Janine Roman Enriquez

Angel Samorin

Khae Jarin

Kelvin Rosete

Efrel

Rui Cero

Kat Bianca Gabao

Zthefie Reyes Garcia

Harold Aquino

Epeng Bugna

Cathleen De Ere

Jhoan Tagubader

Jose Villacorta

Joyce Santiago

Leo Lester Nato

Sir Marvin Carandang

Princess Danna

Kayen Delos Santos Apalit

Clarise Punzalan

Risse Molo

Camille Villanueva

Rachel Claveria Sanchez

Eljhay Escano

Charlyn Apolinar

Ericson Julian

John Carlo Amparo

Gerald Sasis

Conrad Miane

Jan Fernan Banogon

Elvin Manuel

Abigail Abadies

Belard Sanchez

Eros Azrael

Jose Cesista

Tom Cabal

Rine Kalinga

Angelica Tibayan

Whena Caimol

Marianne Azalea Creencia

Queen Bianca

Jhay em alonzo

Adrian Dadap

Geraldine Escario

Ellai Dela Cruz-Atienza

Francis Saria

Lin Improso Saballo

Denz Villarosa

Kathleen Sheree Lardizabal-Marzan

Mary Gracr

Philip Emmanuel Abrazado

Donna

Joy Nino

Sir Romeo Parcero

Raine Ambre

Nadine Kristine

Abegail Manalastas

Alyssa De Guzman

Stephanie Vore

Jhem Abanilla

Jaq Clement

Celine Jasmine Ohoy

Mommy Cai

Insan Aries 

Alyssa Kristie Roperez

Freilla Gonzales

Genieve Austine Telmo

Maria Fe Butingan

Janelle Iris Dreu

Tonee Robles

Dexter Ropeta

Alyssa Delos Santos

Birthday mo na naman… oo, birthday ko nga, e ano ngayon? E di mag-happy-happy tayo. Hahaha!

F.L.A.M.E.S v2.0

'FLAMES o APOY?'

Pssttt.....nakapaglaro ka ba nito noon? Papel, lapis, kaunting math, kilig, excitement at crush ito ang mga bagay na kailangan mo para masiyahan kayong laruin ito.

Grade 3 ako noong natutunan kong larong ito kung saan may mga kabataang nagkukumpulan sa isang silya at animo'y may isang kupidong tagasulat sa papel kung sino ang maaaring magkatuluyan. Naubos talaga yung 1 half crosswise sheet of paper ko kakahingi ng mga damuho kong classmate para lang magsulat ng F.L.A.M.E.S. Sabi ko nga ngayon sa isang status ko sa peysbuk "when I was a kid I used to think anything is possible", akala ko rin kasi totoo yun na puwedeng hatulan ng isang lapis at papel ang kung sinong magkakatuluyan. Sabi ko sayang, "marriage" na sana kame ni ultimate kras dahil sa 'M' napatapat ang huling pagbilang ng parehong letra. Sa larong ito kasi malalaman mo daw kung sino ang destiny mo, sa larong ito malalaman ang mga feels niyo sa isa't-isa. 

Sa mga modernong kabataan ngayon na walang ginawa kung di ubusin ang oras nila sa pangbabash sa social media. Ganito ang larong yan...

Iku-combine mo yung pangalan  niyo ni crush tapos bibilangin mo yung total ng letters tapos itutugma mo sa mga letter ng FLAMES at kung san tumapat..yun yung sagot. Ang kada letra ay may karampatang "kahulugan" na magtatalaga ng tadhana ng mga puso niyo ng crush mo. May classmate ako nuon na hindi pumasok ng tatlong araw dahil  napatapat sa letter A yung tadhana nila ng kras   niya. Kasi ang ibig sabihin ng A ay angry. Puta halos mangiyak-ngiyak ee, sabay kutya pa ng iba kong siraulong klasmeyt. Pero yung iba naman, talaga nga naman napapaikot ng nakapikit sa pinaghalong saya at kilig na parang may naglalaglagang flowers and petals kapag "compatible" ang naging resulta ng tally. Eh walangya, yung iba naman pag hindi maganda ang resulta ipipilit at isasama pa yung middle name nila. Eto yung tinutukoy ko na FLAMES nung  tayo ay mga musmos pa.

Reo Speedwagon - "In My Dreams"

Ngayon punta na tayo duon sa pinaka paksa ng post na ito. Ikaw, NAKI-paglaro ka na ba ng FLAMES v2.0?

Ito ang bersyon na hindi kailangan ng lapis at papel. Ang larong ito ay mainit at naglalagablab, mapangahas at masasabing masarap ang bawal. Baka pag si Maria Clara ang naglaro nito ay baka tumalon siya sa tulay o kaya magbigti siya ng di oras.

Ang maglaro ng apoy...at yan ang katotohanan, di ko alam kung kailan nagsimulang matutong magtake advantage ang kabataan sa kapwa nila kabataan. Hindi kaya masyado na tayong napapariwara sa harap ng interwebs at nanonood ng mga Peter in the Norths at mga Fake Kalesa? 

Ang mga lalake aminin na natin ngayong araw masyado na tayong nagiging agresibo, hindi kaya sa mga kinakain natin na matcha flavors at nababaon na ang mga utak natin sa berdeng kulay na ito? Puro na lang kasi tayo "machismo", "kaastigan". Gasgas na nga siguro ang kasabihang "ang tunay na lalake ay marunong maghintay" ng alin? o baka naman "ang tunay na lalake basta may alak may balak?" Pero sa panahon ngayon sa tingin ko hindi mo na magagawa yan dahil takot kang ma-cardboard. Sana sa mga kompanya ng serbesa ay hindi lang "drink moderately" ang gawin nilang advertisement sa mga alak na ibinebenta nila sa publiko. Sana'y lagyan rin ng mga konting babala na kapag may binalak silang masama sa kainumang babae ay ma-carcardboard justice sila at lagyan na rin ng mga pictures ng mga biktima ng vigilantes para habang iniinom nila iyon ay hindi nila makakalimutan ang maaaring sapitin. 

Tohl, lahat ng babaeng Pilipina ay magaganda sa kanya kanyang katangian. Mataba, mapayat na mga babe-bi (maisingit lang). Masyadong espesyal pa sa halo-halo ang mga Pinay na kailangan bigyang galang sa habambuhay. Pero minsan mismong siya na ang nagiging dahilan para mawalan ng paggalang ang ibang tao sa kanya. Ngunit hindi naman natin nilalahat ang ating mga magagandang dilag. Sila lang yung mga nangangalog ng joga-joga online, sila lang yung mga hanggang bituka na yung slit sa damit. Pero sa panahon ngayon karespe-respeto man ang damit mo o hindi marami pa rin talagang naglipanang manyakol. 

Ang paglalaro ng FLAMES ay isang larong pambata na katuwaan lamang gamit ang letra   ng pangalan mo at ng iniirog mo. Pero ang apoy ay isang seryosong bagay na may kaakibat na responsibilidad, tohl ang apoy ay nakakapaso, masakit at nagiiwan ng peklat pagkatapos ng sugat. At ang peklat na ito ay dadalhin mo habambuhay kung ang taong nakalaro mo sa FLAMES ay yung taong nilaro ka lang talaga at balak pang maglaro muli, ngunit sa ibang kapareha naman. Tang-inang flames yan sinong bang nag-imbento niyan at ng ma-cardboard  at ma-paking tape!

Mas masarap pa  rin maglaro ng FLAMES kaysa sa APOY (tsar), dahil sa FLAMES nageenjoy kang ipagpalagay na katotohanan ang resulta nito mapa Friends, Lovers, Anger, Marriage, Engagement, o Sweethearts man yan.

Halika tohl, flames tayo!

Circa Nobenta: Sarap ng Weekends

'These are the very best years!'

'Tropang Nobenta'

Trahedya para sa aming mga bata noon kapag patapos na ang weekend...puta! Mga isandaang beses na umuulit ulit sa utak ko yan pag mga Linggo na. Lalo na kapag naasign ka na magrereport ka ng Lunes, parang ang feeling eh nasintensiyan ka ng kamatayan dahil sa kaba ng pagdating ng Lunes. Parang pipilitin mo magkasakit eh para lang hindi ka makapagreport at para hindi ka bigyan ng mga herodes na ngiti ng mga kaklase mo habang nasa harapan ka ng klase habang nangangatog sa kaba. Yung tipong Sabado na ng gabi at patulog na ako. Sinasabi ko sa sarili ko, "ayan na...matatapos na yung masayang kalahati ng  weekend ko....tang inang yan....ayan na, shet! I can feel it! at talaga nga namang nakakabigat ng loob para sa isang batang katulad ko. Biruin mo yun, parang kelan lang Friday pa lang ng hapon at excited ako manood ng Ghostbusters at Are You Afraid of the Dark sa gabi tapos parang ambilis matapos ng araw. Yung kababa mo lang ng school bus (na tinatawag naming "serbis"....at hindi talaga bus kundi isang ford fiera o kaya klasik na jeep  na mahaba) at talaga namang parang walang katapusan ang bakasyon mo dahil kakasimula pa lang ng weekend mo e. Mapapanood mo din sa gabi yung Ewoks at Teenage Mutant Ninja Turtles sa gabi. Speaking of TNMT aba natatandaan ko na nakolekta ko yung  buong cast na miniature figure na yan sa Jollibee. Pantasa yan at sa tuwing Friday masaya rin naman dahil ipinapasyal kame ng  tita namin sa Jollibee, oo pasyal lang walang kainan. Joke!

Ngunit sa isang iglap, boom! Tapos agad ang weekend. Nagsisimba na ako, "GMA Supershow" na tapos "Sa Linngo nAPO Sila" naman sa kabila (wala pang ASAP nun). Pag yun ang mga  palabas at ang ulam niyo eh ihaw-ihaw na baboy o di kaya eh sinigang, alam mo nanng eto na, Linggo na!

Tapos sa hapon patutulugin ka, siyempre pepekein mo ang pagtulog mo by scratching your eyes o kaya lalagyan ng tubig ang mata habang kinakamot para  mamula at magmukhang bagong gising. Pero wa epek  yan sa mga elders sa bahay, alam na nila ang ganyang style. Tapos sa hapon bago ko lumabas para maglaro ay  naririnig mo na sa TV ang jingle na "Showbiz Lingo na, Showbiz Lingo na, ah-aahhhh, chismisan at tawanan...." Iba na yung feeling habang naglalaro ka e, hindi mo na gaanong enjoy ang bata ko pa nag ooverthink na pala ako. Kaya iba talaga...Nakakalungkot..mabigat!

The Grays - 'Very Best Years'

Pero ganun talaga, sa ngayon iba ang feeling mas gusto ko pumasok ng weekend sa trabaho dahil mas less stress ang trabaho kapag weekend e. Pero we should move on with that!

It's just one of those feelings that make us what we are today. It's all  good.

Rewind pa tayo ng konti. Patandain pa natin yung past na naaalala ko.

Ok, nung hindi pa ako nag-aaral, iba talaga ang dating sa akin ng Lingo ng umaga, para kasing maganda 'yung skikat ng araw eh, ramdam ko ang "sun" sa Sunday. Naappreciate ko pa yun hanggang prep.

Puta pero nung grade 1 na ako, medyo sumama na talaga ang loob ko pag lingo na. Pag Sabado medyo ayos ayos pa eh, kahit hanggang sa pagtulog. Pero paggisng ko ng alas siyete ng umaga kinalingguhan, kahit may nagwawalis pa sa may tapat namin at may nagpaparingas ng bango ng aroma ng mga dahon hindi na ako napapasaya nuon. Kahit ilang tilaok pa ng manok ang marinig ko talagang badtrip pa rin ako.

Buti na lang may Kwarta o Kahon pa nun sa Channel 9, dadaanin ko nalang sa panonood ng  TV. Ayoko lang mapatapat sa Channel 13 ang TV pag umaga, eh pano naman ba kasi sino namang gunggong na Pinoy na manonood ng drama anthology na Chinese ang lengguwahe? Pero ayos lang atleast pagdating ng   bandang hapon palabas din yung Bioman at Maskman + Shaider na si Alexis ang Pulis Pangkalawakan kaya nakakalimutan ko yung thought na Lunes na kinabukasan.

Tanginang Lunes talaga yan o. Gigisingin ka ng maaga tapos hindi ka naman iinitan ng tubig. Hindi pa nagbibilang na ibubuhos na pala yung malamig na tubig galing sa gripo kaya mapapatalon ka talaga s alamig habang bumabagsak yung tubig sa likod mo. Torture pota! De bimpo lang ako nun  hindi pa uso ang mga loofa. Bimpo na binanlaw sa Safeguard (classic beige). Tapos pupunasan na buhok ko halos makalog ang utak ko habang pinupunasan. Tapos lalagyan ka ng pulbos sa leeg, tang na beybing beybi ee. Siyempre nakasimangot akong lalabas ng bahay. Mapapabuntong hininga at iwiwika "Luneeeees nanamaaann. Five days pa bago magsabado ulit."

Happy days ang Biyernes. Biyernes ng hapon. Lalo na kapag walang assignment. Walang sawang jolen na naman kila Bokyo! Tapos pag bukas mo ng mga notebook mo, tangina may assignment pala sa Science! (ayaw na ayaw ko talaga 'yung pinagdadala kami ng iba't-ibang klase ng dahon, ewan ko ba kung anong gagawin ni ma'm dun. Pinagdadala kami ng dahon ng san francisco, orchids, gumamela, ipil-ipil, aratiles, bayabas, sampagita, sunflower at makahiya etc.)

Ganadong ganado na ko niyan na magpuyat kapag Biyernes ng gabi. Ana siyempre noon panay cartoons pa ang mga palabas pag gabi. Nariyan ang Ewoks (E-E-E-E-E- Ewoks!). Tapos Ghostbusters. Tapos Baywatch! tangna idol na idol ko talaga si Nightrider star David Hasselhoff eh nakakabakla kapag tumatakbo ng slow mo sa beach. At natetempt naman ang pagka lalake ko kila Pam Anderson at Erika Eleniak. Shet! Tapos Murphy Brown. Tapos McGyver sa Channel 9. Lisensiyadong magpuyat kahit abutan pa ko ng 'The World Tonight' kase wala namang pasok kinabukasan e.

Touchdown Sabado! 7 oklak pa lang ng umaga at wala pang almu-almusal  nagdodrowing na si Tots ng paglalaruan ng tatsing. Kahit di pa kumakaen eh sasali na ko para maka bwenas. Nakalagay na yung holen ko sa sandong ibinulsa sa shorts. Paglapag ng mga holen sa square, talagang may sisigaw ng, "kulang" May isang mabait pa talaga akong kalaro na parating hindi nababawi 'yung holen niya e.

First half  ng kwentuhan mga Sabado ng gabi. Sama-sama ang barkada sa dyip. Ang boss ang bangkero ng kwentuhan, sari saring napagkwekwentuhan at tsismisan. Pero ang madalas na kwentuhan ay takutan at kahit pare parehas naman namin napanood yung Halloween Specials ni Kabayan sa Magandang Gabi Bayan ay paguusapan pa rin namin at dito maguumpisa ang takutan with matching harutan. Minsan naman tawanan lalo na kapag ang napagtritripan pag usapan ay yung mga klasmeyt  namin, pero minsan kasama din sa pinagtsitsismisan ang mga teachers. It never stops hanggang tawagin ng mga magulang. Kahit Linggo ng gabi may kwentuhan pa rin. Sa dyip kame ni Mang Buleng nagkukuwentuhan nun. Kapag dumating na ang bangkero ng kwento,  tangina ayan naaahhh. Habang kwntuhan ay meron kaming tsinitsibog na tsitsirya at ang paborito ng barkada eh yung Lechon Manok na tigpipiso na binibili namin sa tindahan  ni Aling Meding.

Coward - 'Wish'

Paglabas  namin ng dyip alas siyete na. Hihintayin ko na lang yung Million Dollar Movies pero panay intro lang ng pelikula yung napapanood ko kasi patutulugin na ko ng nanay ko.. Paggising ko kinabukasan, lalabas ako ng bahay at kukuha ng dahon at bulaklak para sa assignment sa science na yan.

Linggo ng hapon, kapag Mel & Jay na sa Channel 7 yung pagabi na. Yan ang end of weekend....nanghihina na ko niyan, katapusan na rin ng masaya at magaan na pakiramdam nung bata ka. Limang araw ka magbibilang para mag weekend ulet. Pagdating ng Biyernes, naaalala mo ba yung style ng pagpapaalam niyo sa isa't-isa at sa adviser niyo? Ang sarap sa tenga nun eh "Goodbye teacher.......Goodbye classmates. See you on Monday!" Ay tangina, pagkatamis! Ang sarap sabihin ng "See you on Monday" Wow! dalawang araw talaga ang pagitan bago p umasok  ulet. Iba sa sinasabi niyong "See you tomorrow" simula Lunes hanggang Huwebes.

Again pagdating ng Linggo....tsenen! Ang bigat na ng pakiramdam ko at parang hindi ganun nasisiyahan kahit makarami pa ko ng tau-tauhan sa larong tatsing. Palaging sumasagi sa isip ko "eto na ilang oras na lang tutulog na ko at pagkagising papasok na namn..." Lalo na pag tinawag kana para kumain ng hapunan. Yung masaya kong mukha parang sasapian na parang sa Conjuring, magiging seryoso na lang bigla at babagal ang lakad pauwi ng bahay. Dahil pagtungtong sa bahay parang  pumasok ka na rin sa skul e. Kasi tatanungin ka na kung nagawa mo  ba yung mga homework mo, makikita ko na naman yung mga gamit pang eskuwelahan kahit anong  gara pa ng pencil case ko  balewala na sa akin. Sa una lang naman nakakaexcite pag may mga bago kang gamit eh. Pag minamalas pa, papaliguin ka pa ulit at  nakakainis yun kasi nakakatamad maligo. Ang mejo okay lang gawin ay kumain ng hapunan at sana hotdog ang ulam at sana may tira pang UFC ketchup. Tuwing Linggo ng gabi noon, nanay  ko na lang ang natutuwa lalo na kapag palabas na yung paborito niyang talk show ni Sharon Cuneta.

Gusto ko may papanoorin sa TV kahit hindi ko ganun kagusto pra lang hindi ako makatulog. Kasi 'pag natulog ka na, parang lalo  mo lang pinabilis ang oras para pumasok ka na. Pag wala  na talagang lusot at pinatulog ka na ng magulang mo wala ka nang no choice. Pipikit ka na lang at wala ka nang magagwa para pigilan o patagalin man lang ang pagdating ng Lunes. Kaya paghiga ko sa kama magmumuni muni muna ako dahil pa gpikit mo at pagdilat ng mata mo, ayan na Lunes na, pasukan na. Haselicious na! Pero kaya yan, bilang lang ng lima, sarap ng weekends na ulet kahit walang ice cream ni Zoren at Carmina kaya kong pasayahin ang sarili kong weekend!

Starving Point of View: The Diyahe Piece

'Will you grab the opportunity?'

Everytime na umoorder ang barkada ng pizza, 'matic na unahan agad sa pagdakma in all forms. Wala ng insta-instagram na ganap, wala ng upload upload ng picture sa Facebook. Ikaw ba naman makakapagantay ka pa ba? Pizza yan eh! Jackpot ang unang makakadampot ng pinakamalaking slice at pinakamaraming toppings. Pero napansin mo tohl kahit pa na gaano kagutom ang lahat, mayroon at meron pa rin diyang matitirang isa. "Last piece syndrome" or " victim of diplomacy" daw ang tawag dun. Yung tipong "dedmaw" (dedmang mga halimaw for short) yung mga kasama mo dun sa huling slice na parang di nila napapansin pero asahan mo lahat yan gustong-gusto naman kainin mula sa kaibuturan ng mga bituka nila. Oo tol, yung tipong nagpapakiramdaman lang. Ang paliwanag kapag kinain mo daw yun, parang ikaw ang lalabas na pinakamatakaw at pinaka PG (patay gutom) sa balat ng planet Earth. Wala naman kasing magbibilang kung ilan yung nakain mo pero palaging may maguusisa, palaging may herodes na magtatanong kung sino ang kumain ng huling piraso. Pero pwede din na may gustong kumain ng huling piraso ng slice na yun, bumubwelo at tumatiming lang. Minsan yung mga ganito lakasan ng loob, ang style niyan bigla nalang siyang magsasalita at yung tipong may ikukuwento kunwari sabay dampot sa diyahe piece na pizza. Pero kadalasan  talaga walang kumukuha. Ang tendency waiting game na may kumuha. Hanggang sa ang ending, walang kumain. Nanigas na ang crust pero walang pumansin.

*Napakalungkot na huling piraso*

                                                                                          Ben & Ben - Araw-araw

Siguro habang nagiisa siya dun sa gitna ng karton, wala siyang ibang ginawa kundi magself-pity. "Siguro kaya hindi nila ako kinain, dahil ako ang may pinakamaliit na slice. Ako yung may pinaka kaunting toppings kaya walang may gustong kunin ako. Ang lupit ng mundo, bakit?" Ang totoo umaarte lang yung pizza kase moment niya yun. Ayaw niya mapunta sa dagat ng basura gusto niya maiaangat siya sa laylayan tulad ng pangako ni VP Leni.

Ngunit walang kaalam-alam ang pizzang yun na marami ang naghahangad sa kanya. Maaring nagparaya  lang yung isa dahil alam niyang merong mas higit na gutom kesa sa kanya. Kaya lang hassle kasi   hindi niya kayang ipaglaban dahil mas iniisip  niya ang sasabihin ng mga tao sa paligid niya. 

Minsan hindi kusang makikipaglaban ang isang bagay para mapunta sa'yo. Kailangan mo ng lakas ng loob at buong paghangad para mapasayo ang gusto mong ipaglaban. Hindi aayon ang gravity at ang pag-ikot ng mundo. Kung handa kang makipagtuligsa sa paghangad din ng iba, ipaglaban mo. Kung alam mong para sa'yo grab it wild, kunin mo, sagpangin mo. Kasi baka sa huli masaya lang. Kaharap mo na, kakainin mo na lang, napakawalan mo pa. 

Katarantanungan: Bakit nga ba tayo iniiwan ng mga mahal natin?

'Why do we always hurt the one we love?'

Ang mga ganitong katanungan ang kadalasang hinahanapan ng kasagutan ng bawat taong umiibig ngunit mga nasasaktan. Walwalan ng feeling toh eh. Ang mga ganitong katanungan ang hindi masasagot ng Google o kahit anumang search engine sa Internet. Ikaw lang ang makakasagot nun eh, bakit ka nga ba iniwan? bakit  ka nga ba ipinagpalit? Masakit kung sa masakit ngunit hindi mawawala at laging magmamarka sa isipan ay bakit nga ba tayo iniiwan ng mga mahal natin? Dito sa ubasnamaycyanide ay sisikapin nating hanapan ng kasagutan ang mga bagay na yan. Sabi nga ni Popoy mula sa isang pelikula, "Siguro kaya tayo iniiwan ng mga mahal natin dahil may darating pang ibang mas magmamahal sa atin - 'yung hindi tayo sasaktan at paaasahin...'yung magtatama ng lahat  ng mali sa buhay natin.

Dahil may darating na mas magmamahal? Teka tohl, ano yun pakunswelo lang sa lahat ng sakit? Shet! Reward dahil nasaktan ka? Wow, thank you! Pero paano kung kuntento kana dun sa dating pagmamahal at hindi mo na kailangan ng mas magmamahal sa'yo? Ang unfair di ba?

Yung tipong nasabi mong "Ooh baby I love your way na" yun pala iiwan ka ng walang-hiya!

Pero ang katanungan pa rin, bakit nga ba iniiwan tayong ating minamahal?

*Siguro kaya tayo iniiwan ng mahal natin: KASI AYAW MONG LUNUKIN?

Op! op! bago yang kaberdehang iniisip mo ngayon inuunahan na kita. Hindi ganun! Pride tohl, pride! yan ang kailangang lunukin. Baka naman ang pride niyong dalawa ay mas mataas pa sa kilay ni Daniel Padilla? Tandaan, apologizing does not mean that you're always wrong and the other is right. It just means that you value your relationship more than  your ego. Sa isang relasyon ikaw man ang may kasalanan o hindi magpaparaya ka, Laging isipin na ang Pride ay isang brand ng sabong panglaba, kung saan ikaw ang magkuskos at maglilinis, magbabanlaw ng problema para hindi na humaba pa ang pagdediskusyon at pag-aaway. Walang maidudulot na good shit ang pag-aaway at kagunggungan ang mga nagsasabing sa pag-aaway titibay ang isang relasyon. Edi sana wala ng naghiwalay na nasa relasyon ngayon dahil may mga relasyon na ginawang hobby na ang pag-aaway at may isa laging apektado. At yun ang taong mataas pa ang pride sa Eiffel Tower, lagpas milky way, hindi aabot kahit anong telescope sa taas ng sinabing pride.

*Siguro kaya tayo iniiwan ng mahal natin: KASI WALA TALAGANG "KAYO"

Eh yun naman pala ee, isa ka lang rebound, panakip butas at dakilang assumera. Ayun nasaktan ang gago na siya lang ang nakakaalam na mahal ka niya. Wag magpakahulog log log log suicidal yan bro sa hinaba haba ng prusisyon eh wala palang patutunguhan ang arko mo. Isa lang yang "rebound fling". Ang pagkakaalam ko ha ang mga ganitong bagon relasyon ay bunga ng isang nakaraang relasyon. Kuha mo? Masasabing isang rebound ang relasyon kung ang  taong karelasyon mo ay kagagaling lamang sa isang katatapos na relasyon. Hindi ko lang alam kung may criteria ba sa kung gaano kahaba ba dapat mabakante ang isang tao bago siya magsimula ulet ng isang panibagong relasyon. Pero kung wala naman pala talagang "kayo" dapat ka lang iwanan kasi wala eh? pinaglalaruan ka lang ng sarili mong nararamdaman. 

*Siguro kaya tayo iniiwan ng mahal natin: KASI NAGIENGLISH TAYO KAPAG LASING

Eh baka nabwiset ang hirap kasi sapian ng espiritu ni San Miguel at ng pulang kabayo di ba? Minsan di natin alam kung ano na mga pinagsasabi natin. Baka bigla na lang tayong nag eenglish eh saktong hindi pala kayo same level ng tama ng alak. Ayun! tapos di ka pa nag ambag leche ka ang siba mo pa sa pulutan.

*Siguro kaya tayo iniiwan ng mahal natin: KASI GUTOM NA GUTOM NA SIYA NAG-IINSTAGRAM KA PA

Alam mo tohl, alam mo bhe, oo masarap kumaen ng sabay lalo na pag nagkakamay. Hindi naman masama makipagsocialize sa social media e, makalikom ng likes and comments at shares pero naman....wag naman sa oras ng kainan lalo na kapag gutom na gutom ka na! Ang nakakabwiset pa may mga taong hindi ka muna pakakainin kasi hahanap pa ng perpektong anggulo para maganda ang presentation ng pagkain na ipopost sa Facebook o Instagram. Nakakabwiset di ba? Gusto mo na lantakan yung pagkain pero hindi pa puwede. Putangna malamig na yung inilatag  na pagkaen sa lamesa hindi pa rin kuntento sa kakalitrato. 

*Siguro kaya tayo iniiwan ng mahal natin: KASI WALA KANG GINAWA KUNDI MAG FACEBOOK LIVE

Di ka naman artista live ka pa ng live wala ka naman ginagawa kung di umawra. Kahit sino mabibwisit sa ganun kaya mas posible pa sa Globe na iwan ka ng  taong minamahal mo. Papansin ka kasing hinayupak ka at pagkatapos pag nakita mo sa comment "teh  taas mo naman tshirt mo" magbebeastmode ka. Pakurot ko kaya singit  mo sa lola ko.

*Siguro kaya tayo iniiwan ng mahal natin: KASI PURO NA LANG TAYO HUGOT

Ay juskupo maraming ganito sa araw-araw na nakakasalamuha ko o baka ikaw na nagbabasa panigurado meron ka rin ganitong nakakasama. Yung tipong nag-abot ka lang ng pamasahe sabi mo agad "Keep the change, sanay naman po akong hindi nasusuklian." Eh wala ka naman talagang sukli hayup ka! Iwanan na yan! Pronto ngayon din!

*Siguro kaya tayo iniiwan ng mahal natin: KASI ANG REPLY NATIN LAGI, !k4w LhU@nGhZ zH4p4T nUaH!

Patawarin Diyos na mahabagin. Nagtext ka ng importanteng katanungan nagreply ng ganitong jejemon format at sumakit pa ulo mo sa kadedecode ng reply niya. Hindi natin kailangan ng jejemon sa life.

*Siguro kaya tayo iniiwan ng mahal natin: KASI BIBILI LANG NG MANTIKA NAGAWA PA NATING MAGFOUNDATION AT MAGLIPSTICK

*Siguro kaya tayo iniiwan ng mahal natin: KASI MABAGAL TAYONG MAGLAKAD

Baka kasi minsan feeling natin runway yung kalsada. Tatawid ka lang sa Ped xing nakailang kembot na ang puwet mo at may pa-'Pakpak ganern' pa tayong nalalaman.

*Siguro kaya tayo iniiwan ng mahal natin: KASI PANAY TAYO SNAPCHAT

Tapos panay aso na filter yung gamit natin para di tayo magmukhang pango. May pa flower flower crown pa tayong nalalaman mukha tuloy tayong paso.

*Siguro kaya tayo iniiwan ng mahal natin: KASI NAGPALANDI SIYA KAY BES

Oo si bes, si bes na mas makati pa sa kagat ng lamok na hindi kinaya ng Caladryl.

Pero ito lang at ganito lang ka simple sagutin ang katanungan na yan. Kaya tayo iniiwan ng mahal natin kasi hindi na nila tayo mahal. Dahil kung mahal tayo, hinding-hindi tayo susukuan. Yun lang naman yun, Popoy!