Kwentuhang Pets: Aking mga Alaga Noon at Ngayon

'Gusto ko sana pangalanan siyang "aso" kaso binatukan ako ng Nanay ko.'

Ang una kong pet nuon ay siyempre aso. Gusto ko sana pangalanan siyang "aso" kaso binatukan ako ng Nanay ko dahil napaka common naman daw ng ibibigay kong pangalan eh di sabi ko na lang, sige 'nay "dog" na lang pero bago niya ko kaltukan ulet eh sabi ko sa kanya "teka, teka di pa ko tapos...gusto ko siya bigyan ng pangalan na Doggie", uu Doggie kasi malapit sa pangalan ng mga idol kong singer na si Ogie da pogi at Snoop Doggie dog, gusto ko nga sana siya bigyan ng apelyido na Alcasid, Doggie Alcasid kaso baka madalwahan ako ng kutos ni ermat kaya Doggie na lang. Si Doggie, kasama ko ang Lolo ko nakuha namin siya sa Quezon City, sa mga kamag-anak niya duon. Kung ilalarawan ang aso kong ito, siya ay mataba, malusog, kulay brown pati ang ilong brown, mahaba ang buntot, siya ay babaeng aso at kung si Doggie man ay mawawala ay madali siya matagpuan dahil perpekto ang kulay puti at hugis bituin sa kanyang dibdib.

Nung paglaki ni Doggie siya ay naging galisin. Maganda pero galisin. Pero naalala ko, kahit galisin siya, madamin ang pumoporma sa kanya sa kanto, kahit yung mga asong may lahi. Naging masaya ang pagsasama namin ni Doggie, bilang aso at amo, ang ayaw ko lang sa kanya ay naging parang amazonang aso dahil naging cat-killer ang kumag. Ayoko rin kasi ng ganoon, hindi ko gusto maging kriminal ang alaga ko. Dahil alam kong puwede naman magkasundo ang aso't-pusa. Matapang si Doggie pero malambing, tuwing darating ka ng bahay akala mo artista ka eh, pupupugin ka ng halik na may kasamang haplos ng dila na para bang kung nagsasalita lang siya ay sasabihin niya ang ganito "amo binabati ko ang iyong pagbalik, alam mo ba na nalulungkot ako kapag hindi kita nakikita." Parang bagyo si Doggie, di mapigilan ang pagtalon, pagsampa, hagupit ng buntot sa galak at kita mo sa mga muka niya ang saya. Para talagang si Tazmanian Devil, ganun na ganun sumalubong. Kaya naman kung ikaw  ang amo ni Doggie eh, talagang mawawala ang pagod mo kapag galing ka sa eskuwela. Nawawala yung pagiisip mo sa terror ng titser mo sa Math, yung supladanag titser mo sa Science na hindi mo matantiya ang muka dahil matandang dalaga, at yung titser mo sa Filipino na nagbebenta ng longganisa at hindi mo alam kung magkano na ang utang mo sa kanyang mga ibinebenta.

Sabi nga nila hindi lahat masaya, hindi lahat mararamdaman mo ang kagalakan na nadarama mo sa alaga mo. Patuloy ang paglipas ng panahon at tuluyan din silang mawawala sa piling mo. At darating at darating talaga iyon. At eto nga, ayokong maalala ang tagpong iyon. Nuong kame ay nasa San Andres Bukid, Manila, nakatira lamang ang inyong lingkod sa pa-upahang duplex na bahay kung saan magkakasama ang dalawang pamilya, kasama ang mga pinsanin at mga kapatid ng aking ermats. Dumating ang panahon na kailangan nang akuin ng may-ari ang aming tahanan para gawing business place. Nauna umalis ang aming pamilya at lumipat ng tahanan sa Paranaque,Manila. Duon naiwan ang aking aso sa aking mga pinsanin. Uwian ako mula sa aming bagong tahanan habang nag-aaral pa sa Maynila. Tuwing hapon, bago mag-uwian, dumadaan ako sa dating bahay upang bisitahin ang aking loyal na alaga. Ganoon pa rin naman ang kanyang sigla sa pagsalubong na ngayon ay may kasamang iyak na sa pagka-miss sa akin. Inaamin kong hindi ko mapigilan ang lumuha sa tuwing uuwi sa  bagong tahanan, dahil dinig ko ang tahol niya kahit ako ay nasa kanto na ng lumang bahay. Hindi ko siya puwedeng dalhin sa bagong tahanan dahil una, maliit lang ang espasyo at wala siyang lulugaran, dikit ang mga bahay at maraming kabataan, at panigurado daw mag-iingay ang aking alaga dahil hindi sanay sa tao. At higit sa lahat wala kaming sasakyan para ihatid ang aking alaga sa bagong bahay.

May mga araw na hindi ako nakakadalaw sa kanya, lalo na nung final exams namin noong 4rth year hayskul, at lagi na kasing gabi ang uwian dahil praktis naman ng graduation at graduation din ng aming Citizen's Army Training. Halos dalawang linggo ko siyang hindi nabibisita. Isang araw maaga kaming pinauwi, last day ng exam at diretso agad ako sa lumang bahay upang sorpresahin ang aking alaga. Pagpasok ko ng lumang bahay, nakaramdam ako ng pagka blangko dahil walang Doggie na bagyo kung sumalubong, walang tumatahol. Tinanong ko agad ang aking Tita kung nasaan siya, at sinabi niya na nasa likod bahay ang aking alaga at matamlay. Binagsak ko ang aking bag at iba pang bitbiting pang eskuwela at agad tumakbo sa likod-bahay. Nakita ko siya na nakahiga lang sa sulok, pero nung nakita niya ako ay nagalaw-galaw ang kanyang buntot. Pumayat ang aking aso at nawala ang kanyang dating sigla. Hindi ko alam kung may sakit ba siya o may nararamdamang hindi maganda. Ang sabi lang ng aking tiyahin ay bigla na lang siyang nanamlay at hindi na kumakain. Inakap ko ang aking aso na buong higpit habang nangingilid ang mga mata ko sa luha. Sa isip ko kung puwede ko lang talaga siya isama sa bagong bahay ay talagang gagawin ko. Yung tagpong yun napakahirap umuwi at bumiyahe habang iniisip ko ang kalagayan ng aking pinakamamahal na alaga. Ang buong alam ko talagang nalungkot ang aking alaga. Kinabukasan bago ako pumasok ng eskuwela ay nakatanggap ako ng tawag mula sa aking tiyahin at sinabing wala na raw ang aking aso. Kinaumagan, nakita na lang nila ito ng walang buhay, walang sugat sa katawan o kung ano man. Nanduon pa rin ang iniwan nilang pagkain at walang bawas. Hindi na niya nakayanan ang lungkot. Wala na akong nagawa kung hindi umatungal ng iyak, labas uhog, wala na ang aking alaga at sinisisi ko ang sarili ko nuon dahil iniwan ko siya. Mula nuon ipinangako ko sa sarili ko na kapag mag-aalaga ulit ako ng katulad niya ay hinding hindi ko na siya ihihiwalay sa tabi ko. Iba magmahal ang mga alaga natin, kung alam niyo lang. Kung hindi ka pet lover, bakit hindi mo subukan para maramdaman mo ang sinasabi ko. Mas ramdam pa magmahal ang isang alagang hayop kesa sa tao. Yan ang tunay kong paniniwala. Ang hayop, pagalitan mo man o saktan mo dahil umebak siya sa loob ng bahay o umihi, hindi yan magtatanim ng galit sayo. Hindi ka niyan kakagatin kapag nakatalikod ka, samantalang ang tao, pagsabihan mo lang dahil sa maling gawain, maaaring bigyan niya iyon ng masamang kahulugan para magsimula ang hindi magandang pag-uunawaan.

'Jok-Jok' (2006-2011) I miss you!

Na-mis ko mag-alaga ng aso nuong ako ay nasa Paranaque, halos limang taon ang binilang bago lumipat dito sa Cavite at dito nakapag-alaga ulit. Malapit kasi ang aming tahanan noon sa bukid kaya yung maliliit lang na hayop ang naaalagaan ko. Naging likas akong mabait at magaan ang pakiramdam sa mga alagang hayop, bata pa lang sinanay na kami ng aming mga magulang rumespeto sa lahat ng bagay na ginawa ng Diyos sa mundong ito. Lahat ng humihinga, gumagalaw hayop man o insekto sabi ng aking mga magulang ay wala kang karapatan saktan ang mga iyan, dahil iyon daw ay gawa ng Diyos at sila ay parte rin ng mundong ito. At sa katunayan bago ginawa ang tao may mga nauna nang hayop ang nanirahan dito.

Ang sunod kong naging pet ay isang hamster. Ang hamster ay mukang daga, na mas malaki, mabalahibo at hindi sing kadiri ng daga.

Pinangalanan ko siyang "Yabadoodles" dahil yun ang suggestion sa akin ng kaibigan kong si Domex, hiphop yang tropa kong yan ang totoo niyang pangalan e Domeng, iniba niya dahil gusto niya may letrang "x" sa pangalan para daw dating tekno at para cool. E tangna eh diba pangalan yun ng isang toilet cleaner Domex, may tag line pa nga yun na "Domex kills all sickness causing germs" eh. Hahahaha! Pero naisahan ako niyan ni Domex, matagal ko rin naalagaan si Yaba at huli ko na nalaman kung saan galing ang pangalan niya. Yun pala ang ibig sabihin nun eh "yag-ba-doodles". Naloko ako nun a.

'Ganito ang itsura nuon ni Yabadoodles, pero malaki siya ng dalawang beses'.

Naging close talaga kame ni Yabadoodles kasi talagang hindi siya family pet. Akin lang siya. Kung hindi ako nagkakamali, napanalunan ko ata siya sa tapat ng eskuwelahan namin. Chambahan ito kasi madalas ay sisiw ang premyo. Naaalala niyo ba yun? Yung kukuha ka ng papel at tatayaan mo yung board tapos pag binasa mo yung papel, makikita mo kung tumama ka. At kung tumama ka nga, eh ibibigay sayo ang makulay na sisiw.

Nung araw na yun, imbes na sisiw ay hamster ang ginawang premyo. Nanalo ako kasi star ang tinayaan ko at star nga an glumabas pagkabasa ko ng papel.

Ang bahay ni Yaba ay dating aquarium na ginawa kong bahay niya. Nilagyan ko ng mga lupa at kahoy-kahoy para mukang gubat kahit hindi ako sigurado kung sa gubat nga sila nakatira.

Isang araw, pagkauwi ko galing skul, ay nakita ko ang aquarium ni Yabadoodles. Wala siya dun pero ang pader ng aquarim ay may bahid ng dugo. Ayun, dun ako naiyak. Tinignan ko ang screen window namin at nakita kong bahagyang nakabukas ito. Doon sa screen window ay laging nakasilip si Muning, ang pusa kal(ye) ng kapitbahay namin.

I'll miss you Yabadoods ko....

Ayun na nga nuong narito na kame sa Cavite ay nagkaroon kame ng pagkakataon na bumisita sa mga pinsan ko na sa Bulacan naman sila napadpad pagkatapos ng paghihiwalay namin sa dating tahanan sa San Andres Bukid. Nuong araw na yun bisita lang talaga ang pakay namin at pasyal at hindi ko inaakalang magkakaroon ako ulet ng alagang aso. Binigyan ako ng aking tiyahin ng tuta, puting-puti sobrang kulay puti at malambot ang kanyang balahibo, maamo ang itsura at talagang pinili daw ito ni tita para sa akin. Dahil parang alam niya yung mga ugali ng tuta sa pitong anak ng kanilang asong si Gagay. Talaga nga namang tuwang-tuwa na naman ako sa galak pagka-uwi dahil meron na naman akong alaga. At alam niyo ba kung anong ipinangalan ko sa kanya. Siyempre bilang gunita sa aking asong sobrang loyal at mapagmahal, ibinigay ko sa kanya ang pangalan ni "Doggie". Walang hassle kay ermat dahil may mapupuwestuhan ang aking bagong alaga sa bahay. Sobrang bait nga ng asong ito, at sobrang napakalambing. Naging asong-bahay ang aking alaga, kaya kahit saan ako magpunta lagi lang siyang nakasunod sa akin. Foldng bed lang ang hinihigaan ko nun at kapag tulugan na eh talagang sasampa pa siya sa folding bed at duon pupuwesto sa aking paanan. At kapag gising na siya at ikaw ay himbing pa eh mararamdaman mo na lang na parang pinipinturahan na ang muka mo sa pagdila niya para gisingin ka sa umaga. Halos araw-araw ganito siya, kaya naman talagang sobrang mahal ko ang asong ito. Namana niya kay Doggie ang bagyong pagsalubong sa tuwing uuwi ka galing eskuwelahan noon naman ako'y nasa kolehiyo na.

'Garci' (tagpi) my blind dog.

Nagkaroon pa ko ng bagong alaga ito ay bigay naman sa akin, maliit, matapang pero kaya naman kontrolin siya naman si Brownie. Naging magkasundo naman ang dalawa, pero hindi siyempre pagdating sa pagkain. Kailangan pag binigyan ang isa, yung isa din dapat. Tuwang tuwa ako dahil dalawa na ang sumasalubong sa akin na parang mga Tazmanian devils sa pagkaligalig. Minsan maitutumba ka na nila sa pagdamba sa iyo, dahil gusto nilang haplusin mo ang kanilang mga tiyan, ayan ung tinatawag na "belly rub" gustong gusto ng mga aso natin yan at yung kakamutin mo yung kanilang tenga.

'Cocong maliit' (March 8, 2014)

 Pero gaya ng sabi ko, hindi lahat nagtatapos sa kung ano ang nasimulan, may mga bagay talagang nagwawakas at iyan ang pinakamasakit sa mga pet lover na katulad ang mawalay uli sila sa akin dahil saglet lang ang buhay nila sa mundo. Nawalay sa akin ang  puti kong asong si Doggie dahil na rin sa katandaan at halos walang taon ko siya nakasama bilang tapat na kaibigan. Lahat ng aking mga alaga ay may espesyal na lugar sa aming bakuran dahil hindi ako yung katulad ng iba na itatapon na lang nila ang kanilang alaga sa basurahan. ang turing ko sa kanila ay parte ng pamilya kaya para sa akin ay kailangan silang ilibing at alayan ng dasal. Si Brownie naman ay nagkasakit ng "epistaxis" ang walang pagtigil ng pagdugo ng ilong. Matanda na rin siya at hindi kinaya ang sakit.

'Si Coco' mag-iisang taon maharot at makulet'

Marami pa akong naging alaga dumating sa tahanan ang iba pang four legged friends sila Dugay, Sachi, Achi, Jok-Jok (na ipinagalan sa kontrobersiyal na mambabatas) at ang mga kasalukuyang kong alaga ay si Garci (mas kontrobersiyal) at Coco. Si Garci pang siyam na taon niya na, at alam kong balang-araw mawawalay din sa akin ang aking alagang puwede mong ihalintulad sa muka ni tagpi na may itim sa mata. Bulag na ang kanyang dalawang mata pero kabisado na niya ang bahay at hagdan. Malakas pa rin kumain at alam niya pa rin kung saan siya puwede dumumi. At pinangako ko sa sarili ko kahit ganito ang kanyang kalagayan ay hindi ko siya pababayaan. Si Coco naman, wala pang isang taon at bigay lamang ng aking estudyante noong nakaraang taon ng Marso 2014.

'The morning tweets of Christian and Ms. Grey'.

Pinaghalong kulay-itim at brown, maharot, maligalig at maaasahan sa pagbabantay ng bahay. Ang dami ko ring alagang pusa, labas pasok lang sila sa bahay pero araw-araw ko pa rin silang pinapakain. At binigyan na rin ng pangalan ang bawat isa. Si Hansel, Panget (ligaw na pusa, panget pero di na ngayon), Shadow, Bae, Singkit, Dilat, Oreng, Joaquin, Batik, Dayo (dahil dayong pusa), Putipoo, Dyoto (short for pidyoto at pinakamatakaw) at ang kuting na si Garo short for Kangaroo dahil ipinanganak siya na bali ang paa, kaya minsan tumatayo siya na parang kangaroo. Meron pa pala isang pares na love birds na nasa hawla at nakasabit sa aming loading station na pinangalanan naman na Ms.Grey at Christian. More love more opportunity na magkababy love bird siyempre.

'The ever-curious Hansel the cat'.

 Masarap talagang mag-alaga ng hayop e noh? Parang laruang hindi naman talaga laruan. Puwedeng kausapin pero hindi naman talaga nagsasalita. Alanganing mga katangian e noh? Ang saya-saya! Aw aw aw! Sis boom bah! Ikaw may mga kwento ka ba sa mga naalagaan mong hayop? I-share mo naman.

Anong Klaseng Tao ka..... Pang-gabi o Pang-umaga? + Childhood Memories

'Hirap akong ngumit bago mag alas-diyes ng umaga. Kahit iharap mo pa sa akin si Jose Manalo o kaya si Empoy hindi mo ako mapapatawa.'

Taong gabi ka ba o taong umaga?

Kung ako ang inyong tatanungin. Walang duda - panggabi ako.

Wala kang maaasahan sakin before 10am.

Wala akong gana kumain kapag maaga pa (before 10 am). Kahit Century Tuna pa at pandesal ang almusal ko, o kanin (Hot and Spicy flavor), eh siguradong hindi ako aabot ng dalawang pinggan. After 10am, ayan, makaka-tatlong pinggan pa ako kahit kalahating lata na lang ng tuna ang natitira.

Hirap din ako ngumiti bago mag alas-diyes ng umaga. Kahit iharap mo pa sa akin si Jose Manalo o kaya si Empoy hindi mo ako mapapatawa. Kahit pa ipakita mo sakin yung eksenang may nakataling tinapa sa gitna ng lamesa nina Babalu at Panchito at inaamoy lang nila yung ulam sabay subo ng kanin eh, malamang sa lamang, hindi pa din ako tatawa. Hahayaan kong gusot ang mukha ko kahit habulin pa ako ng plantsa. Siguro, ngingisi nang konti pero hindi tatawa nang may tunog. Hindi!

Ipakita mo sakin ulit yung saktong eksenang yun sa tanghali o sa gabi at siguradong bubuhos ang uhog ko sa kakatawa. Kaya ang galing ng Sine Klasiks sa Channel 5 non kasi after lunch siya pinapalabas. Pagkatapos ng Eat Bulaga sa Siyete sa natural na pagpapatawa ni Jose Manalo at Wally Bayola samahan mo pa ng akting ng kabaklaan ni Paolo Ballesteros eh dun palang sasakit na tiyan mo sa kakatawa pero mas walang tatalo sa Klasiks eh. King of comedy yan eh. Dolphy. Lagi ako tawa nang tawa kina Dolphy, Babalu at Panchito. Pati sa pelikulang Robin Good (starring Jimmy Santos) eh tawang tawa ako.

May naaalala akong scene sa isang pelikula ni Jimmy Santos e, yung security guard siya sa isang village tapos isang araw antok na antok siya. Eh kelangan niyang magbantay sa guard house. Kaya ang ginawa niya eh, nilagyan niya ng pekeng dilat na mata yung eyelids niyang nakapikit para habang tulog siya eh mukha siyang nakadilat. Bwahahahaha! Klasik Jimmy mga brad!

Ayun nga panggabi ka ba o pang-umaga?  Sabi ko sayo hindi ako pang-umaga. For sure yan. Actually, never ata ako naging pang-umaga simula prep to grade 4. Kaya ok sa akin yun. Pero nung pagyapak ko ng grade 5 at simula rin na pantalon na ang suot ko, e puta lahat kelangan nang gumising ng maaga. Ayun. Bwiset. Sarap manapak ng lasing.

Pag gabi naman eh ok na ok talaga ang buhay ko. Anjan na ang kwentuhan sa tapat ng tindahan ni Aling Meding, kung saan may balkonahe na tindahan nandoon kameng magtotropa. Anjan din ang kulitan sa harap ng lamesa kapag kakain na, kasama ko pa mga pinsan noon sa iisang bahay. Pag-abang kay Manong Balot, harutan, kwentong takutan, hampasan, habulan, tadyakan at kung anu ano pang childhood afternoon-evening activities.

Maautusan pa akong bumlili ng yosi ni Lolo Jose tapos kung anong sukli eh pwede kong pambili ng Choc-nut or pop-rice. Naaalala niyo pa ba yung pop-rice? Yung parang kanin na kasing lutong ng kropek na nakabilog na kulay dilaw? Sarap nun. Pag maliit ang sukli, eh Choc-nut ang babanatan ko. Kasi noon bentsingko lang ang isang tsoknat eh puta ngayon piso na maliit pa tapos tinatapak-tapakan pa daw pala yun habang ginagawa (sabi yan ng balita ni Mike Enriquez sa Siyete). Pero kapag malaki, e pop-rice naman.Talong bilog sa isang plastik yun e. Mga P3.50 ata yun dati. Ganyan si Lolo eh galante sa sukli. Hahahaha! sa sukli e!

Minsan pa, makakasabay ko si Jograd sa tindahan kasi nautusan naman siya ng Tatay niyang bumili ng Gold Eagle Beer.

Ako: "Iinom nanaman mag-isa yung tatay mo noh?"

Jograd: "Oo, eh. FPJ sa GMA na e."

Ako: "Naaamoy mo ba yun?"

Jograd: (tingin agad sa ilalim ng tsinelas niya) "Ay puta..."

Simula noon parati na akong pang-umaga sa skul. Isang beses na lang uli naging pang-hapon noong 2nd year hayskul na. Habang nagsusuot na'ko ng sapatos bago pumasok sa skul e palabas na ang  Teysi ng Tahanan. Okay din' tong panoorin kasi sanay na sanay mag-host si Tessie Tomas e. Swabeng-swabe 'to sa panlasa ng sambahayang Pilipino. 'Di ko na masyadong naaabutan ang Eagle's Nest segment dahil baka ma-late pa ko sa skul.

Siyempre kapag pang-umaga ka e alas 12 lang ang uwian mo. Pagkatapos mong kumain ng tanghalian e magpapahinga ka ng konte bago matulog habang patapos na ang Bulagaan portion. Kapag Valiente na, kelangan e nakapikit na ang mga mata mo. 'Di mo na masusubaybayan masyado ang magaling na aktres na si Odette Khan na gumanap bilang nanay ni Teo Braganza, ang mapusok na kontrabida pposite Gardo, hindi Gardo Versoza ha, Gardo Valiente na ginampanan ni Michael de Mesa (sumalangit nawa ang kanyang kaluluwa) "Valiente....Valiente....Hinubog ka ng panahon. Valiente, Valiente...." Umabot pa yan ng ikalawang aklat. Klasik ka talaga, Gardo Valiente. Panis!

Kapag alas-4 na e pwede nang maglaro sa labas. Naka-school uniform pa ko pwera ang polo, nalabas na ko kasi "Jolen Tournament" na ng mga 4:00 - 4:45 pm. Meron akong kalarong nakakainis kasi sobrang asintado sa jolen e. Si Ramboyong. Simpleng payabang kapag nakakasapul e. Parati niya pang hawak yung sando niyang may lamang mga napanalunang jolen. Bihira lang sigurong matalo 'yun. Anyway, pagkatapos e basketball na ng mga alas-5 pm up to sawa na yun. Halfcourt lang 3 on 3 pero masaya. Kung anong ikinagaling ni Ramboyong sa jolen e siya namang ikinasugapa niya sa basketball.

"Hoy mamasa ka naman!"

"Tira ng tira e!"

"Tangina mo nakawin ko jolen mo diyan e! Sumbong ka pa sa nanay mo!"

Sinipa 'yung garapon niya ng mga jolen. Iyak si Ramboyong. Technical foul. Out of the playing court. Ejected. 

So ikaw sagutin mo naman ako...... Ano ka taong pang-umaga o pang-gabi?

50 Shades of Mang Kanor

'Tinatanggap ko ang mga kondisyon....dahil ikaw ang higit na nakakaalam kung anong parusa ang nababagay sa akin...huwag mong gawing higit pa sa kaya kong tiisin.'

Nakakakilig, nakapagpapalaya, at hahanap-hanapin ng katawan. Paano kung sabihin ko sayong meron nito sa Tagalog, naisalin ito sa wikang Filipino? Siguro mas lalo kang bibili ng libro. Ito ay isang nobelang laging sasagi sa iyong alaala, aalipinin ka, at mananatili sa'yo magpakailanman. Pero paano kung ang bidang lalake ay si Mang Kanor? Tanong ko sa mga kababaihan, bibili ka pa ba? Ang tanong ano bang hanap mo ang istorya o ang bawat galaw, aksiyon, mga tagpong maiinit sa pelikula at libro? Anong hanap mo? Sulit ba? Sa mga nakapanood at nakabasa, napukaw ba ang inyong malikot na makamundong imahinasyon?

Nang puntahan ng literature student na si Anastasia Steele ang batang negosyanteng si Christian Grey, nakatagpo niya ang isang lalaking guwapo, napakatalino, at nakapangingilag. Dahil hindi makamundo at inosente, nagulat si Ana nang matanto niya na gusto niya ang lalaking ito. At sa kabila ng nakalilitong katahimikan ni Grey, natuklasan niyang desperado siyang mapalapit dito.

Nadaig, sa kabila ng pagpipigil, na maakit sa maamong ganda, talas at kalakasan ng loob ni Ana, aminado si Grey na gusto niya si Ana--pero sa mga kondisyong itinakda niya. Nabigla, ngunit nasabik sa di-pangkaraniwang panlasa ni Grey sa tawag ng laman, nag-atubili si Ana.

Nang magsimula ang dalawa sa isang mapangahas at mapusok na pisikal na relasyon, natuklasan ni Ana ang mga lihim ni Christian Gay este Grey at inalam ang sariling mga tagong pagnanasa.

Di ko pa nababasa ang Tagalog na bersiyon nito pero ngayon pa lang naglalaro na sa imahinasyon ko ang pagbabalik ng Xerex Xaviera sa isang libro. Hindi ko mawari ang mga matutuklasan na Tagalog na salita sa librong ito. Baduy nga siguro na parang nanonood ka lang ng mga pelikulang foreign na may dubbing ng Pinoy ganun nga siguro ang nilalaman ng libro. Pero siyempre iba pa rin kung mababasa mo talaga. 

Maaaring brutal ang mga linya, eh ano nga ba ang tagalog ng sex, nipples at (bleeepp) at (bleeepp). Pasensiya na di ko talaga mawari kung ganito: "Wag mong kagating ang labi mo Anastasia, kung hindi sisibakin kita dito sa elevator". It sounds so wrong, pero Tagalog yan e, mas hardcore, mas brutal. Oh diba parang datingang Mang Kanor lang at Jill Rose. 

Sabi ng ilang ito daw ay maihahalintulad sa isang porno, girl-porn dahil karamihan mga kababaihan ang tumatangkilik at nanonood. Kung lalake kaya ang nanood dalawa lang yan. Una pinilit ng girl friend manood o gusto rin ng boyfriend mo si Christian Grey. Basta ang gusto ko si Sasha....

Nagsalita rin ang isa sa sikat na manunulat sa Pilipinas at ito ang kanyang sinabi sa libro na ginawang pelikula:

"50 Shades of Grey was mentioned in my conversation with a group of young female students. Looked like they liked the book. No, I haven’t read it, but I got toread a chapter by chapter outline and reviews. It is NOT romantic, it is NOT liberating but rather abusive, destructive and undignifying to a woman. It scares me to think that young girls would accept that kind of relationship as normal. You can go read the book and watch the movie if you want, but girls, keep in mind that even if reading or watching the sex scenes raises the erotic in you, you would not want to have that in real life. As a psychiatrist pointed out, if you submit to that kind of relationship, unless you get out of it on time, you will end up dead. Definitely, NOT a valentine story!"

-Lualhati Bautista

(Author of Dekada 90)

At para sa kanila.....ang sabi ko naman "oo nga naman".

Warning: Adult content (pero may blurred image naman, kaya pwede na!)

Araw ng Pebrero Katorse: Pag-ibig+Pagtatalik=Bata

"Hindi nabubuo ang pag-ibig sa isang iglap at hindi ito lumalago sa isang gabi lamang".

Istorya ng pagibig ,hugot mula sa Hangal na Luha Episode 8: Jun Sabayton at Nenelyn

Pebrero.

Marami na namang nagsasabi na "nasa hangin na ang amoy pag-ibig". Kaya nga lang wala akong ibang naaamoy kundi ang nasusunog na kanin ng aking kapitbahay at halimuyak ng barbecue na nanggaling sa ihaw-ihaw sa labas. Puwede niyong sabihin na isa akong nag-iisa ant inggitin na kumag, pero hindi yan ang dapat nating pag-usapan.

Isusulat ko ang artikulong ito bilang isang serbisyong pampubliko para sa lahat ng mga nagmamahalan at sa para sa mga naniniwala sa salitang "poreber". Kasama din dito ang mga taong subok na sa relasyon at matagal nang nagmamahalan dahil kahit kayo ay puwedeng magkaroon ng mga anak na magtatanong din kung ano nga ba ang "pag-ibig". Kung hindi mo pa rin gets at puro ka lang heart heart at wala ka namang brain brain, hindi ito tungkol sa pag-ibig ng pamilya, o pag-ibig ng pagkakaibigan, ito ay tungkol sa pag-ibig na romantiko, yung tipong pag-ibig na lagi lang isusubsob sa mga mukha natin ng ating media sa lahat ng pagkakataon na makuha nito. Subukan niyo lang manood ng kahit anong palabas na hindi balita o game show at makikita niyo agad ang gusto kong iparating.

Yung mga teleserye na yan at mga awiting pang romantiko ay pinagpipilitan na kung wala kang minamahal sa buhay ay tila napaka wala mong kwenta at napakalungkot mong tao kung hindi ka nakikipagmahalan sa iba. Bago ako magpatuloy , gusto kong sabihin na pag ikaw ang tipong tao na naniniwala sa mga payo ng pag-ibig ng mga teleserye at mga lokal na awiting pag-ibig, kailangan mo nang ilabas ang ulo mo sa iyong puwitan. Kailangan mo ng magising sa riyalidad at isantabi muna ang mga teleserye at mga awiting pag-ibig, sa ngayon, kailangan mong harapin ang katotohanan.

Hindi ako eksperto sa pag-ibig at kaya ko itong aminin sa aking sarili ngunit mamrami na akong obserbasyon na nakkatulong sa aking makaisip ng mga solidong konklusyon na puwedeng maging gabay. Ngayon, hindi siguro ito perpekto ngunit makapagbibigay ito ng magandang ideya kung ano ang mdalas mangyari. Kailangan kong ilinaw na hindi lamang ito payo tungkol sa pag-ibig kundi payo sa tunay na buhay.

PAG-IBIG + PAGTATALIK = BATA

Kalimutan mo muna ang E=mc^2 ni Einstein at ang Reproductive system. Sa ngayon, kung ikaw ay umiibig kailangan mong tandaan ang pormula na ito. Para sa'yo bagito, uulitin ko siya: Pag-ibig+Pagtatalik=Bata.

Lahat ng pag-ibig na romantiko ay patungo sa pagtatalik, iyan ay katotohanan sa buhay. Huwag mo ng pansinin ang mga ipinipilit ng mga teleserye sa'yo. Pag nakatingin ang karakter ng ginaganapan ni Coco Martin sa isa pang karakter na babae, asahan mo na pagtatalik ang nasa kanyang isip. Pero, hindi naman siguro iyon ang nag-iisang bagay sa kanyang pag-iisip ngunit malamang nandoon pa rin iyon.

Lalake din naman ako, para sa inyong kaalaman at sa kahit anong romantikong relasyon ay hindi mawawala ang kagustuhan naming makipagtalik. Marami rin naman sa aming mga lalake ang kayang maghintay kahit pa pumuti ang uwak. Kaya namin maghintay para lumago ang pagsasama pero, sa bandang huli, hindi lang namin gusto makipag churvahan, kundi kailangan namin ito. Bilang mga lalake, kasama na ito sa aming pagkatao at hindi naman ibig sabihin nito ay mga manyakis na kami. Isa itong pangangailangan ng katawan, tulad na rin ng pangangailangan natin ng hangin, tubig at pagkain at ito ay katotohanan na hindi puwedeng itanggi ninuman.

Kapag sinabi ng isang lalake sa isang babae na: "Kailangan mong patunayan na mahal mo ako" o "kailangan hindi natin ito makalimutan", aba pag-isipan niyo muna sana ng mabuti ang susunod na gagawin niyo. Sinasabi ko lang ito dahil malaki ang posibilidad na magka-anak ka kung isusuko mo ang Bataan.

At tunay nga namang regalo ng Diyos ang mga bata ngunit dapat talagang planuhin katulad ng Starbucks planner mo na hanggang ngayon wala ka pang naisusulat. Kung gusto niyo talaga magka-anak, itanim sa inyong mga kukote ang mga katanungang ito:

1. Mga kups kayo, kaya niyo ba silang suportahan?

2. Nang dahil lang sa init ng inyong katawan kahit Peberero pa lang, kaya niyo na silang patnubayan sa kanilang paglaki?

3. At dahil bagito ka pa lang hayup ka, kaya niyo ba silang palakihin bilang mga produktibong mamamayan?

4. At dahil pumutok ang bulkan at lumawa sa bukid na basa, kaya niyo ba silang mahalin kahit maging anuman sila sa kanilang paglaki?

Kung ang sagot niyo ay hindi sa kahit anong dalawa sa mga katanungan dito, hindi sigurong mainam na magka-anak ka ngayon. Hindi mamaya, hindi bukas at hindi ngayon. Kung trip niyo lang maging pornstar for a day at sex lang ang gusto niyo pero ayaw mong mag-alala ukol sa mga anak, heto ang puwede mong gawin, nilakihan ko na ang titik at binold ko pa para sa'yong manyakis ka:

• GUMAMIT NG KONDOM
• GUMAMIT NG PILLS
• MAGPA-LIGATE

ANG TUNAY NA LOVE AY KAYANG MAGHINTAY

Hindi nabubuo ang pag-ibig sa isang iglap at hindi ito lumalago sa isang gabi lamang. Hindi ako naniniwala sa "love at first sight" dahil hindi sa ganoong paraan iikot ang mundo. Ang pag-ibig ay nangangailangan ng mahabang panahon upang kumorteng pino ang puso sa gitna ng dalawang tao. Hindi ito nangyayari sa simpleng pagtitig at lalong hindi sa "hagdan" oo sa hagdan alam mo na yan alam kong napanood mo. At mas lalong hindi ito namumuo pagkatapos ng isang gabi ng mahalay na pagtatalik.

Maaari kang makakilala ng tao na masasabi mong gusto mo pero simpleng "chemistry" lang iyan at hindi na pag-ibig. Malamang naisip mo lang na ang taong tinitignan mo ay ang taong gusto mong makasama mo sa buhay. Pero, sa bandang huli, isa lamang iyong potensiyal o posibilidad. Kung hindi ka kikilos, wala rin itong patutunguhan. Lahat ay pantasya mo lamang, hindi ganun, sa riyalidad ng buhay walang fairy tale na pag-ibig. Wala!

Pero, tulad din ng aking mga sinasabi, ang tunay na pag-ibig ay nangangailangan ng oras para mabuo at mamunga. Hindi ito base sa sex. Kailangan nga, dapat niyong isinasantabi ang sex para alam niyo kung may pasensiya at pagtitiwala talaga kayo sa isa't-isa. Walang ibang nagpapatunay sa pag-ibig kundi ang maaaaaahaaabaaaaannngggg pasensiya sa pagpapalago ng isang pag-iibigan.

So, pano ba yan? tila ata naka-book na kayo ngayon gabi e, anyway Happy Puso day na lang sa lahat ng mga nag-iibigan. Kung single ka, halika kumaen na lang tayo. Kung diet ka naman aba, bahala ka na sa gusto monggawin sa buhay mo.

<3

Kenned Guds: Ang mga De-lata ng ating Kabataan

'Huwag mo sabihing pagkaing mahirap at lilibing kita ng buhay.'

Ang Sabado.

Ito na ata ang pinaka the best na araw para sa ating mga kabataan nung mga dekada nobenta. Sagad sa laro, maraming cartoons na palabas sa TV, at minsan may treat pa sa Jollibee nila Tito at Tita. Eto yung tipong wala kang pakelam sa oras kahit anong gusto mong gawin at makakapagpasaya sa'yo bilang kabataan gagawin mo. Dahil kinabukasan araw pa rin ng pahinga dahil Linggo at araw naman ng pagsimba at pag nagkataon makakapag Jollibee ka na naman uli dahil kasama niyo si Erpats, Ermats, Lolo, Lola sa mga ganitong sitwasyon. Ika nga ng magpapamilyang Carmina at Zoren, "SARAP NG WEEKENDS!"

Busy din talaga minsan kapag Sabado maski ang matatanda nating kasama sa bahay nagkakatamaran. Araw din ng pahinga sa mga gawaing bahay. Meron din kasing mga extra curicullar activities ika nga. Andiyan ang magpapa pedicure si Nanay at mga Tita mo, sila erpats, lolo at mga kaibigan o kumpare naman eh nag gogood-time sa harap ng isang nakakalasing na bote.

Sa sobrang busy ng buhay ay nawawalan minsan ng panahon sina Nanay, Auntie, Lola o ang longkatuts na magluto ng pagkain natin. Pero huwah mag-alala! Andito na si Iloooooong Ranger! huh? Ah ewan. Ano nga? Anyway, buti na lang at mga de lata kina Aling Meding. Ito ang emergency food ng mga batang kalyeng tulad ko. Buksan lang ng can opener, kutsilyo, balisong o kahit ngipin mo at swak na ang almusal, tanghalian, hapunan, papakan o pulutan ng tatay mo.

NABUHAY AKO SA DE-LATA. Tanggalin mo na ang McDo, Jollibee, Scott Burger (2 burgers for P15), Minute Burger, Burger Machine at Smokey's huwag lang mga de lata ko. Please lang.

GUSTO - Pangalan pa lang talagang aangkinin at gugustuhin ko na e. Ito ang pinakapaborito ko sa lahat ng de lata dahil sa dami ng variety ng karne! May meatloaf na bilog at sakto lang sa alat kaya ang sarap-sarap sa kanin kahit hind na iprito! Shiyet na malagkeeet! Meron din silang sausage na di hamak na mas juicy kesa sa Swift Vienna Sausage! At yung putanginang sabaw inilalatag ko sa kanin at wow na wow ang sarap. May ulam ka na, may sabawa ka pa, san ka pa? Talagang gustong gusto ko ang Gusto!

555, Ligo, Master - Huwag mo sabihing pang-mahirap na pagkain at ililibing kita ng buhay. Ito naman ang hari ng almusal ko. Sardines in tomato sauce (green can), Hot and spicy (red can) at ang paborito kong Spanish style (tot can) Haha joke lang, (gold can ata yun), ito naman yung mamantikain yung bibig mo sa sabaw at may isang hiwa ng carrot at isang pirasong sili. Sabayan mo ng tutong na kanin at itlog na sunog at malutong ang gilid....may sasarap pa ba? Ang da best na panulak nito ay malamig na tubig na lasang kalawang sa gripo. Kung ang type mo naman ay masabaw at malapot na sardinas ay Hakone ang kainin. Actually hindi ito sardinas kung di "mackerel" Pero sardinas pa rin ang tawag ko dito dahil sardinas naman talaga siya at magkalasa lang naman sila. Leche may nalalaman ka pang mackerel e kahit sinong Pontio Pilato ang tanungin mo, at magpa poll votes ka pa sa mga taga Ateneo, UP at La Salle e sardinas ang sasabihin nila sa Hakone, diba?

HOLIDAY CANNED GOODS - "Sarap na sarap, kaya ng lahat, di latang magogostohan ng mga bata! What kin you see (say)?! Ha-lee-dee!!! Si Nanay, si Tatay, laging naghahanda, biplowp at susids, mitsadu at kurnbep! What can you see? Ha-lee-dee!!!"

Malamang, walang makakaalala niyang patalastas na yan, yan e nuong sa TV pa lang talaga ang pinagkakaabalahan ng mga tao, kaya nuon nung napalipat ako ng remote control sa Channel 4 may nasubaybayan akong telenobela ng mga bisaya. At duon ko rin nakita ang commercial ng Ha-lee-dee este Holiday canned goods. Da best talaga ang mga Yabis.

Hindi kame masyadong bumibili ng mga Purefoods, Swift at CDO nun dahil mahal ang mga delatang ito. Ang nakayanan lang namin noon sa medyo susyal ay ang Century Tuna dahil hindi namin matiis ang sarap ng mga iba't-ibang flavors neto. Buti na lang at dumating sa eksena ang jologs na Blue Bay Tuna Timplado mas mura kesa sa Century. Ayun naglipatan agad kame sa mas mura siyempre.

Para naman sa gatas na de lata, mas mura nuon ang Liberty Kondensada kesa sa Carnation Evap..

"Halo-halo'y walang kasing-sarap kung may Carnation Evap! Best for Halo-halo! Ting!"

Noong bata ako hindi ko maintindihan kung bakit kelangang lagyan ng dalawang butas ang lata ng evaporada o kondensada bago ito ibuhos sa champorado o bilang palaman ng pandesal ko. Ewan ko ba...ewan...haaayy ewan...

Balikan nga natin yang Scott Burger na yan, meron pa ba nyan? Naabutan niyo ba yan? Ang sabi ng ilan meron pa pero kakaunti na ang branches dahil natabunan na ng Minute Burger, Burger machine at yung pinaka bago at sikat na ngayon at maraming branches kung saan saang sulok eh yung Angel's Bakery este Angel's Burger kung saan binigyan ng tag line na "Sa unang kagat, tinapay lahat". Pero kung naabutan niyo ang Scott Burger masasabi kong napakasarap din neto pero ang sabi nagmahal na daw, ngayon ay P30 na, without cheese pa yun. Pucha ang mahal. Feeling Army Navy ang puta.

Minsan eh mas gusto ko pang ulamin ang de lata kaysa sa lutong-ulam talaga. Eto ang mga de latang tinitira sa bawat oras ng kainan.

Almusal

Ang masarap din tsibugin eh ang Hunt's Pork and Beans. Ilagay lang sa mangkok at sabayan ng mainit na pandesal eh solb na. Sisimutin mo pa ang natirang sarsa sa mangkok gamit ang huling subo ng pandesal mo.

Isa pang masarap almusalin at i-ulam sa sainangag eh ang Ma Ling Luncheon Meat. Wala akong alam na ibang tatak ng luncheon meat kundi Ma Ling. Hindi ko nga alam na luncheon meat ang tawag dito eh. Basta maling ang alam kong tawag at gusto ko siyang tustado. Napaksarap neto lalo na kapag isasawsaw mo sa Papa Catsup. Pero ano ba talaga ate Catsup or Ketchup? Peste tsaka na pagdebatihan yan.

Tanghalian

Dito maraming de latang pwedeng tirahin. Isa na sa pang-ulam sa tanghali eh ang kornbip (corned beef). Gisahan mo lang ng bawang, sibuyas at lagyan ng patatas cubes eh ulam na. Naaalala ko tuloy ang corned beef sa canteen namin nuong hayskul eh, pagkasarap at naliligo sa sabaw ang kanin. Tangna! Wooohhhh hayskul life tulakan pa sa pila eh! Isama mo na rin ang Meatloaf na tingin ko eh ginaya lang ang Ma ling. Mas hindi masarap na version ng Ma ling.

Naglabasan din ang instant ulam na de lata tulad ng mechado, menudo (ano ang pagkakaiba sa mechado?), kaldereta at afritada. Pwede mo siya iinit sa kawali o kaya kapag gutom ka na talaga eh wala nang init-init at isalpak mo agad sa kanin mo at hala lamon na.

Meryenda

Mmeron pa bang aangal kung sabihin kong pinaka-minimeryendang de lata eh ang Reno Liver Spread? Ipalaman sa Tasty at lumagok ng Coke eh wala nang swaswabe pa sa meryenda mo. May kapatid ito si Reno eh kung naaalala niyo pa ang isa pang liver spread na Rica naman ang pangalan. Parang si Susie and Geno lang ng Sustagen pero ito hiwalay na de lata. Ewan ko ba kung bakit nawala na lang ang girl version na liver spread na ito. Sayang! kasi masarap din naman. Hanggang ngayon wala pa rin makakatalo sa Reno pagdating sa liver spread. Siya ang Colgate ng toothpaste at Pampers ng diapers pagdating sa liver spread.

Hapunan

Kung ano ang de latang kinakain sa tanghalian eh yun din ang kinakain dito sa hapunan. Kung ang kinain niyo ng tanghalian ay de latang mechado eh di menudo naman sa hapunan. Kung kaldereta ang tinira niyo eh di afritada naman dito.

Ang mga pagkaing de lata ang isa sa mga kinamulatan ko sa mesa noon. Naka stock lahat 'yan sa cabinet naming nakakabit malapit sa kisame. Minsan yung mga mamahalin katulad ng Spam at imported na corned beef noon na padala ni Erpat iyon ay hindi nagagalaw at mas matagal itong naka stock, siguro kapag may bisita o may okasyon paniguradong ilalabas yun. Hahahaha! Tapos yung mga iyon eh hindi mo kailangan ng abrilata o kutsilyo o kaya ipen ang pangbukas nun. Bago pa mauso yung mga easy open can sa mga de lata ngayon eh mayroon na nuon na nauso. Ito ay dun lang sa mga imported na de lata gaya ng Spam, Bordon, Hereford at Exeter. Ito yung mga de latang may parang susi, ang gagawin mo lang iiikot mo lang yung susi na yun sa paligid ng de lata mismo at bubukas na iyon na parang zipper. Walang hassle at malambot ang lata niya sa ibabaw. Pero sa mga de latang lokal, dito ako natutong magbukas gamit ang klasik na abrelatang kulay itim, o paminsan e kutsilyo. Madali lang din naman magbukas niyan kahit hindi de susi.

Sikat ang mga de latang tatak Dole, lalong lalo na pagdating sa mga salad! Masarap papakin ang peaches kaya sermon ang inaabot ko kay ermat tuwing naghahanda siya ng prut salad. Tapos biglang tutugtog ang...

"That's Del Monte Kitchenomics!"

Ang natatandaan ko meron segment niyan sa Eat Bulaga e. Medyo boring na part 'to sa akin e. Saka parati namang nasasarapan si Coney Reyes sa mga recipe ni Sandy Daza e. Sus scripted, buti sana kung pinintasan niya lang ng kahit kaunti yung luto maniniwala pa ko. Sawang-sawa na ako pagtapos tikman, pipikit, didilat sabay "Uhhhhmmmm ang sarap", jusmiyo bawat segment parating ganun. Lokohan! Ni minsan hindi niya sinabing, "Ay sandali lang Sandy medyo mapakla ang lasa nitong spaghetti mo. Pwede bang paki-ulit?" Ilang beses ko na ring sinabi kay ermat na gawin ang kahit isa sa mga recipe na nakasulat sa likod ng balat ng de-lata ng Del Monte. Sa kabutihang palad, hindi pa rin niya ito ginagawa hanggang ngayon.

Balik tayo sa evap at kondensada. Nalilito talaga ako diyan sa dalawang yan e. Alin nga ba run ang ginagamit sa halo-halo? Saka pang timpla ng Milo? Merong isa dun na ang sarap papakin e, evap nga ba yung malapot at ma-krema?

Mapunta tayo sa klasik na eksenang pang-almusal. Kada umaga talaga nuon at hindi pa uso ang Lucky Me Pancit Canton ang laging nakahanda sa mesa sa umagahan eh Hunt's pork and beans walang tumalo nun sa Hunt's dahil wala silang kalaban pagdating sa pork and beans e. Pero hindi ko talaga sobrang gusto yun. Kasi pupungas pungas pa ko pagbangon sa higaan tapos kung titignan mo yung pork and beans parang ang lamya tignan eh, parang hindi kaaya-aya at hindi pang-ganado yung kulay ng sabaw, ang lamya! Tapos 'pag natikman mo na e talaga nga namang masarap! Teka, sa'n ba ang pork dito?! Halus puro beans naman ang laman nito e!

Kapag hindi available ang pork and beans, nandyan ang sausage, minsan Philips minsan Gusto. Kakauba abg mga sabaw  niyan, ang properties e in between tubig and mantika. Ganun ka unique! Sabi ng mga matatanda nuon sa amin e, "Bawal higupin ang sabaw. Pwede. Bawal. Pwede. Bawal. Pwede. Sluuuurrppp!" Pwede! masarap naman eh. Lasang sabaw sa balot!

Yung Ma-Ling naman eh nagkaroon ng imitation yan. As in kopyang kopya ang design at packaging. Parang mga sapatos lang na pang basketball eh. Talagang ang kakapal ng mukha e noh? Ang tigas ng mga mukhang gayahin ang nag-iisang pagkaing proper noun sa mundo. Pero may isa lang pagkakaiba. Kung ang orihinal ay Ma Ling ang kanela naman e Ma Leng. Oo yung i naging e. Hahahaha! Puta natawa talaga ko nun nung nakabili si ermat ng Ma Leng, napeke kame e at napansin na lang nung inaabrilata na para buksan. Bwisit na Ma leng yan! Hmmph!

Very useful ang mga de lata dahil pwedeng pwedeng i-recycle. Pwede ito gawing gulong ng toy car gamit ang walis ting-ting at kahon ng sapatos (salamat sa Batibot), pwede gawing laruang telepono kunyari haha kailangan lang ng mahabang tali puwede niyo na lokohin ang sarili niyo para magtwagan gamit ang dalawang de-lata ng Hakone. At oo, alam ko na ang nasa isip niyo, sa tumbang preso siyempre. Carnation Evap da best gamitin dito. Pero may naglalaro pa ba nun? Ewan. Yung mga makabagong batang uhugin kasi ngayon sa computer shop mo na din makikita, sila yung mga imahe namin nuon sa pisikal pero yung ugali ng kabataan na maglalaro sa kalye parang hindi na namin ka-imahe lalo na ngayon na napakamura na lang makapag kompyuter online dahil may mga piso-piso na sa mga computer shops. Tangna! Basta masarap kumaen ng Ligo Spanish Sardines! Letse!