Huwebes Santo. Mahal na Araw 2025. Araw ng Panginoon. Araw-araw na pagsamba.
Ano ba daw ang kailangan para magbalik loob sa Diyos? Bakit? Ganun na ba katulis ang sungay ko para tanungin niyo ko ng ganyan? Kung ako'y inyong tatanungin hindi naman po sungay ang matulis sa akin.
Alam ko rin naman na matagal-tagal na rin akong hindi nagagawi sa simbahan. Kadalasang dinadala ang buong pagkatao ko sa mga tagayan ng mga barako hawak ang bote ng Pulang Kabayo, tayaan ng Lotto Sweepstakes, o kaya'y sa bilihan ng porno. Kaya marahil hindi pinagpala ang aking kapalaran dahil sa mga kademonyohang ito.
Ako'y naguguilty na rin minsan. Totoo na nakakaramdam ako na akoy nagkakasala at tila mula ulo hanggang paa ay natatakluban ako ng maitim na putik. Pero hindi naman ako taong bato na ganoon katigas ang puso. Hindi lang pagkatao ko ang matigas sa akin. Minsan isang taon, kapag malapit na ang Semana Santa ito lang ang araw na nakakapunta ako ng simbahan. Noon bago paa man mag Mahal na Araw ay nagpapatatak ako ng dinurog na uling na may basbas ng pari at itatatak sa noo kong nagbabaga sa gitna ng mga sungay na ito, masunog na kaya ako?
Pero hindi ko naman talaga kailangang magbalik loob kay Bro, este sa Panginoon, dahil hindi naman talaga nawala ang loob ko. At para paniwalain kayo ay magpapapako ako sa krus sa darating na Semana Santa, magpapahagupit ng latigo at ng walang sini-sinong kadena sa aking likod. Siyempre joke lang yun. Kapag ginawa ko yun parang sinabi ko na rin na titigil na ng pagkain ng kanin at nagmamantikang ulam ang mga kababayan kong Pilipino.
Huwag kayong maniwala na naririnig niyong malapit nang sunugin ang kaluluwa ko sa impiyerno. Hilig ko lang talaga ang maglaro ng apoy. Naiingit ako sa mga taong bumubuga ng apoy, sumasayaw na may umiikot na apoy, at yung mga taong kayang pasuin ang sarili nila na hindi man lang nasasaktan at mas kinaiingitan ko yung mga taong humihigop ng kape yung tipong kumukulo pa lang at kahit sa tindi ng init ng panahon ay sing-bilis pa sa alas-kwatro ang pag-inom nito. Di kaya wala na silang pakiramdam at sanay na ang kanilang mga katawan sa init? Yung tipong easy na lang ang impiyerno sa pagsunong ng kanilang mga kaluluwa? Pero sobrang aliw ko talaga sa mga taong ito tuwing nakikita ko sa Tarantadong Pinoy noon, este Talentadong Pinoy pala, kahit di sila nananalo, kasi sobrang dalas na raw ng ganitong talento. Common na para sa mga hurado. Sabi ko nga, hindi sila mahihirapang mag-adjust kung sakaling hindi man sila sa langit mapupunta.
At para mas lalong mapalalim ang aking pananampalataya, ako ay mag-aayuno. Alam kong hindi ito gaanong sakripisyo kung tutuusin. Sa mahal ng presyo ng bilihin ngayon aba'y mapipilitan ka talagang bawasan ang iyong nilalamon. Yung iba nga eh halos araw-araw na nag-aayuno.
Change me! dahil hindi ko kakainin kahat ng klase ng karne sa panahon ng aking pag-aayuno. Hindi ako titikim, hindi ko sasalatin o kahit singhot. At kahit pa yung karneng masarap pisil-pisilin ay iiwasan ko.
Pagpalain nawa ako.
Kailangan din magbawas ng luho bilang sakripisyo.Dapat na gayahin ang Tagapagligtas na namuhay ng simple at payak, ang pagmamahal na walang kaparis. Ang awa at pagmamahal niya sa atin ay walang katulad. Dugo, pawis, tubig at laman ang kapalit ng kanyang pagdurusa upang tayong lahat ay mailigtas sa kumukulong asopre at apoy ng impiyerno. Binigyan niya tayo ng pangalawang buhay paglisan natin sa mundong ito dahil sa pag-gapi niya sa kamatayan tayong lahat ay mabubuhay muli sa pagdating ng panahon at mahihimlay sa pag-ibig ng ating Panginoong Hesukristo habambuhay.
Payak at simple, gusto kong isigaw ito sa pagmumukha ng mga buwitreng pulitiko, mga buwaya ng gobyerno at hindi sa akin sapagkat ako'y nabubuhay lamang ng simple at payak. Wala akong kapasidad sa buhay na namnamin lahat ang luho ng mundo. Hindi naman siguro luho ang magpagupit kung saan si John Lloyd o si Coco o kaya'y si Daniel Padilla nagpapagupit di ba?
Judge me.
Hindi ko masasagot kung ano ang tunay na sukatan ng tamang pananampalataya. Baka sakaling may dagdag puntos ka sa Maykapal kung sasali ka sa mga pabasa at senakulo, magprusisyon o magbisita Iglesia, o di kaya'y magpahagupit ng latigo sa madlang-pipol.
Pero sana maging sapat na muna ang tanging paraan ng pagsisisi na alam ko, ang maging mabait sa kapwa, ang magsakripisyo sa mga taong importante sa atin ngayon, at ang palagian nang magsuot ng karsunsilyo tuwing magsusurf sa Internet.
Amen.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento