Do not be an Ebenezer Scrooge this Christmas season
Paborito ko ang pangangaroling bilang starkid ng 90s naranasan ko ito. Di naman alintana noon kung anong susuotin mo sa pangangaroling basta tatawagin na lang ako ng mga kabarkada kong tsikiting pagkatapos naminmaglaro ng teks sa kalye ay diretso na kami mangaroling kanya-kanyan dala ng epektus na instrumento sa pambubulahaw sa mga kalapit na bahay ay all set na ang kantahang pampasko.
Garapalan noon. Panahon na para hatiin ang barkdada sa dalawang grupo para 2 times ang makokolektang pera. Duon namin hahatiin yan sa tindahan nila Aling Meding para rekta na ang gusto naming bilhin makakain o laruan. Simplier times has the best memories. Lata ng Nido o Birch Tree, mga tansang ginawang tambourine, pangit na boses at matitining na boses na pumupunit na animoy pumupunit ng yero, talino at diskarte yan ang puhunan namin sa pangangaroling!
Ang medley!
sa may bahay
we wish you a Merry Christmas
kay sigla ng gabi
pasko na naman
Ganyan talaga ang pagkakasunod sunod kasi yan ang mga soundtrip check noon, klasik and traditional.
Siakol - Karoling
It was a different era that time, ang panahon ng nobenta. Sa mga panahong yan ang pampublikong pamasahe, cost of living (utilities, rent and daily expenses) ay hindi ganoon kataasan hindi katulad sa panahong kasalukuyan, and people were generally all loving and warm-hearted. Noon nakakaengganyo pa magbigay kasi may lugar pa sa pitaka niyo na maglaan para sa mga nangangaroling kahit bata ka o matanda okay lang mag-abot ng mga barya. Di katulad ngayon kahit yung pinakamaliit mong barya isasave mo sapagkat napakamahal ng bilihin.
Sa panahon ngayon lahat sinapian ng lahi ni Makahighblood yung kalbong vlogger na nakasandong itim, nakaalpombra at laging nanghahamon ng away. Isang salita pa lang, "kaysigla... " sasampalin ka na agad ng "PATAWAAAD!", karamihan ngayon ay allergic na sa mga Christmas carols. Yung iba patatapusin muna kayo ng Christmas medley niyo bago kayo patatawarin. Wala naman kayong ginawang kasalanan binigyan na kayo ng kapatawaran. Minsan naiisip ko na sobrang hirap na ng Pilipinas kahit siguro yung bentsiko ay hindi na nila kaya ibigay at kadalasan na rin na itinatago sa lagayan ng barya. Hindi nga naman mabubuo ang piso kung walang apat na bentsingko. Ano pa nga bang silbi ng ating pangangaroling kundi ang "patawad" at "patatawarin" lang ang ating matatanggap? Baka muli na lang nating isilid ang mga epektus na tambol, ang tambourine at ang ating sintunado ngunit palaban na boses.
Noche Buena song
Tanggapin na lang natin na sobrang nagbago na ang panahon ngayon hindi na katulad dati na tayo ay nabibigyan ng kahit kakaunti para na rin sa espiritu ng Kapaskuhan ang pagbibigayan. Malungkot para sa mga kabataan ngayon na panay patawad at wala ang natatanggap at hindi nabibigyang pagkakataon na makakakanta man lang. Hindi masaya para sa mga lumaki sa otsenta at nobenta kasi tanging henerasyon ng childhood natin ang pinakahuli na nakasaksi sa klasik at pinakasimple pero pinakamasayang panahon.
Pero wag kayong susuko para na lang sa bonding at kasiyahan ng barkada tuloy niyo lang pangangaroling may magbibigay din diyan
'You put the phone down first, ayoko nga, sige na sabay na tayo 1, 2....'
Pagkatapos ng ating huling blog na tungkol sa lugawan switching gears naman tayo at punta tayo sa ligawan. From lugawan to ligawan... Ligawan stage....haaay... wala nang sasarap pa sa buhay ng isang binatilyo kundi ang panahon ng ligawan pero this time ang pagkukuwentuhan natin ay sa panahon ng nobenta. Noon panahon namin ay hindi pa uso ang text messages. Nung bandang huli na lang nagkaroon ng ganoong convenience sa pakikipagligawan na nauuwi lang din naman sa bolahan kung sa text messages lang nanliligaw. Actually, noong college na lang ata 'yon. Ngunit noong kami'y nasa hayskul pa lamang ay "old school" kabaduyan ang gamit namin. Bago pa magsimula ang ligawan ay madami nang nangyayari sa utak ng isang binatilyo.
As early of six months before manligaw si binatilyo ay madami nang tumatakbo sa isip niyan. Ilang drafts na ng loveletters ang nagawa at pinunit kasi nabaduyan. Ilang pimpols na din ang kanyang pinutok para lang tumubo ulit sa parehong lugar. Kasi daw para kapag nakita ni crush isipin talagang inlab siya dito kaya hinahayaan lang ang tigyawat. Ang tigyawat daw kasi ang senyales na ikaw ay umiibig. Para sa impormasyon ninyong mga kababaihan, walang lalaki ang hindi dumaan sa katorpehan. Kapag may kilala kayong lalaki na nagsabing never siya natorpe sa babae, hampasin niyo agad ng bag sa pagmumukha sapagkat siya ay nagsisinungaling at nagpapanggap lamang na cool atmacho. Kahit si idol Aga Muhlack man ay siguradong torpe din nung siya ay binatilyo pa (haaay, Agaton..)
Tsokolate
Siyempre hindi mawawala yan. Kapag natiis mong hindi bumili ng Bioman na laruan sa ipon mong allowance ay maaari ka nang makabili ng desenteng tsokolate tulad ng Hershey's kung gusto mo ng imported at kung going Pinoy ka naman ay Serg's ang piliin may blue niyan, brown at red may choices ka pa o kaya bilhin mo na lahat. Kung wala ka naman pera at hindi ka din marunong mangupit sa magulang mo, sorry ka na lang. May Tsoknat diyan kina Aling Meding, piso tatlo. Samahan mo pa ng pop rice, baka pwede na kay crush. Pero ewan ko lang kung makahalik ka.
Rosas
Red kung mahal mo siya at white naman kung friendship lang kayo depende kung anong lumabas sa resulta ng FLAMES. Ewan ko ba bakit may color coding ano yan MMDA traffic scheme. Pero sa buong mundo ay eto ang common na ligawan tool - ang bulaklak, na siya nga naman nakakaaliw dahil "bulaklak" ang tawag natin sa hiyas ng babae (kung nakakapagbasa ka ng Abante o Remate noong bata ka, eh siguradong alam mo ang ibgi sabihin ng "hiyas"). Kaya minsan noong kabataan ko naiisip ko na siguro kaya binibigyan ang babae gn bulaklak eh dahil gusto ng lalaki na ibigay naman ni babae ang bulaklak niya sa kanya. Parang trading cards lang noh. Yeaahhh!! (Sorry, na-carried away lang).
Tonic - Sugar
There's still so much to talk about the Pinoy dating game - things like the long phone calls at night going to the morning light (telebabad), and not to mention the "you put the phone down first" lines - shet na malagket! Klasik! Ako ikaw, nanay mo at tatay mo dumaan tayo lahat diyan! Ang hindi ko maintindihan ay yung mga lalaking nagpapaalam pa sa babae kung "puwede ba manligaw?" Anak ng tupa! Eh pano kung sinabi niyang "hinde". Eh di nagtampisaw ka na sa kanal! Ah basta! Galing ko magsalita akala mo taken eh noh.
Moving forward lahat tayo dumaan sa pagiging torpe. At ako na yata ang isa sa mga pinakatorpe. Noong bata ako siyempre hindi ko inaamin na torpe ako kasi hindi ako magiging cool nun. Pero ang totoo, napakatorpe ko. Talagang dumaan ako sa pamimilit ng mga barkada ko na gumawa na ko ng "moves". Yung tipong tatlo na yung humihila o tumutulak sayo para malapitan mo lang 'yung crush mo o yung gusto mong ligawan. Halos lumuwag pa lalo yung maluwag ko nang tshirt i masira yung polo ko kakapilit sa akin ng mga barkada ko. Ang palagi ko pang linya eh, "Wag na tol! Nakakahiya.." Sasabihin naman nila, "Wag ka nang matorpe baka may mauna pa sa'yo,'kaw rin magsisisi". Sagot ko naman, "Sige tol mamaya, bwebwelo lang ako". Yan palagi ang sinasabi ko pero hindi ko naman talaga itutuloy tapos lalayo layo na ng konti sa kanila baka kasi kaladkarin na naman ako nakakahiya talaga.
Stuffed toy
Yan talaga ang isa sa pinaka-klasik na binibigay ng manliligaw. Kadalasan binibigay 'yang mga yan kapag Christmas, Valentines o kaya birthday ng babae at ang uri ng stuff toy na inireregalo ay teddy bear. Eh dati boplaks pa naman tayo eh. Hindi natin naiisip na manligaw tayo sa panahong walang okasyon para makatipid at hindi na kailangan mag regalo. Titipirin mo talaga ang baon mo paramakapag-ipon. Kailangan mo palagi mag-baon at hindi ka na magsosoftdrinks at makikiinom na lang sa pulang Coleman ng kaklase mo. Pero kapag na-tyempo ng Christmas ang panliligaw mo, ok na budget mo. May panregalo ka na kasi may makukuha kang pamasko. Iisipin mo na lang kung anong stuffed toy ang gusto niyo. Wag kang magbibigay ng hotdog na stuffed toy kasi baka isipin na pilyo ka. At dito na papasok ang bespren ng babae.
Best friend
Kahit gaano kapanget si bestfriend at ugali niyan (swerte mo na lagn kung maganda rin), kelangan mo pa rin magingmabait sa kanya dahil kelangan mo siya (pero kadalasan talaga panget siya eh, joke lang mga bestfriend hehe). Kaya ihanda mo na lahat ang pekeng ngiti sa kanya. Sa kanya mo malalaman anghalos lahat ng gusto ng nililigawan mo kasi siya ang bespren eh. Kung anong meron yung nililigawan mo meron din siya tulad ng suklay,c ologne, pamaypay, atbp pati braces kung may braces yung nililigawan pati si bespren meron medyo iba lang dating sa kanya. Kapag nginitian ka niyan para ka na rin nginitian ng piranha. Dapat maging close ka sa kanya dahil siya ang magsasabi ng mga gusto ng nililigawan mo, Kailangan mo ipakita lahat ng kagandahan ng ugali mo dahil lahat ng makikita sayo ng bespren niya, maamang inirereport nya lahat yan sa nililigawan mo. Eto share ko lang, Napapansin ko lang dati eh 'yung bespren pa 'yung mas nagpapapansin sa'yo na kala mo sya yung nililigawan. Kadalasan ganun di ba? Pansin ko lang.
'Yan lamang ang iba sa marami pang kasama sa ligawan stage noong dekada nobenta.
Yung nagtuturuan kung sino ang unang magbababa ng telepono klasik yan. Pero tingin ko kapag nakipagturo siya sayo kung sino ang magbababa ng telepono may gusto din sayo yung babae atm ay pag-asa kang makamit ang matamis niyang buko este "oo". Kaya good sign yun. Eto pa hindi mawawala to. Malamang talaga i-lelettering mo 'yung pangalan ng nililigawan mo sa likod ng notebook, libro o kahit saan mang papel. Minsan nga kasama pa pati apelyido. At sinusubukan mong palitan ang apelyido niya ng apelyido mo. Ayieehhh ang baduy!
Nakakakilig talaga ang ligawan noon dito ko talaga nakita yung kung anu-anong kabaduyan eh. Kanya-kanyang taknik talaga.
Atlantic Starr - Secret Lovers
Actually hindi naman talagaligawan ang nangyayari most of the time. Mas maraming pagpapacute lang at pagpapanggap ang mga feeling pogi na lalake kapag may mga gusto silang maging syota. Syota talaga ang old school term noon kumpara sa tawag ngayon na "jowa". Nariyan ang may maglalagay ng gel (na tigatlong piso, yun may kulay puting logo ng ulo ng tao). Ako Suave ang gamit ko nun e, para may shiny effect kaya kapag nagpunas ka ng pawis sa muka kakalat yun pati muka mo may shiny effects na rin. Tapos Ivory 'yung sabon ko para mabango. Last but not the least Bench 8 ang pabango ko o kaya kapag wala si erpats eh nakikispray ako ng pabango niyang Drakkar. Oh yesss hunk na hunk na school boy repa.
Nauso pa talaga 'yung buhok na hinahati sa gitna eh. "Biakers" ang tawag samin don, may iba naman "Keempee". Kapag pumunta ka sa barbero, sabihin mo lang, "Bob Cut po" at alam na niya na ang gupit mo e 'yung mayhati sa gitna at iiwanan ka ng bangs. May halong "undercut" na rin yan, para paghagod mo sa buhok mo e makikita 'yung inahit na bahaging nakatago. Tapos gagawin mo 'yung move na yun everytime na dadaanan mo yung crush mo sa klasrum, o kahit habang nag-uusap kayo.
Lalake: (hagod buhok) Hi Jenny. May assignment ba tayo sa Math?
Babae: Meron.
Lalake: Peram naman ng notebook mo o. (hagod bukod) Pakopya. (with kagat labi)
Yari na! Tumeknik na! May matatapang talagang hindi na dinadaan sa bespren ng babae ang pagpapapogi e. Saka usually naman e pangit nga ang bespren ng babae, baka mag-feeling pa na sila yung nililigawan.
Stationery
Papel at envelope na mabango. Ang sarap amuy-amuyin. Kahit gaano pa kapangit ang sulat ni lalake e pilit niyang pagagandahin para umakma sa pagiging presentable ng stationery. Susulatan niya ito ng mga mushy message na talagang nakakakilabot. Yung ibang mga matatapang naman e talagang gagawa ng tula. Tula amputa.
Bukas na polo
Yung kita ang sando. Para makita ni babae ang payat na katawan ni lalake. Mas macho daw kasing tignan kapag kagagaling lang niya sa paglalaro ng agawang base tapos kapag pawis na pawis na eh dadaan-daanan niya yung crush niyang nakaupo malapit sa pinaglalaruan niya para ipakita ang polong bukas sabay hagod rin ng buhok. Swabe.
Vandals sa CR ng lalake
"Rose love Jack" - taenang yan. Yung pangalan pa talaga ng babae ang nauna e, parang siya pa yung may crush sa lalake!
Suave. Pabangong hiniram kay tatay. Rubbermaid comb. High-cut boots, at Biakers na buhok pwede ka na maging loverboy niyan.
Yan lamang naman ang mga kabaduyan ng aming henerasyon. Pero isang malaking Congratulations sa mga torpe noong dekada nobenta pero napasagot nila ang mga nililigawan nila hanggang ngayon. Mabuhay kayo!
'Lalong sumasarap and SEX kapag marami ang kasama'
Habang dinidilaan ko sa sarap ang ice cream na ito ay pilit ko naman inaalala na may halong kilig ang init, lapot at kasarapan ng mga panahong ako'y nakakapag-SEX pa. Opo mga giliw kong mambabasa ang huli kong pagnanasa sa SEX ay kasama ko ang aking mga high school classmates at lagi namin itong ginagawa tuwing uwian. Kapag narinig na namin ang bell na hudyat ng pagtatapos ng klase ay pumupunta na kaming lahat sa aming hideout para makapag SEX na puwedeng mabilisan at puwede rin bagalan na may kuwentuhan at sigawan. Anim kami minsan walo kung gusto nila magtawag ng iba, the more the merrier ika nga. Lalong sumasarap ang SEX kapag marami ang kasama at lalo na kung baguhan sa aming circle of friends. Ang pinakagusto ko na parte ay yung sinasabihan ko siya na pakidampi muna ang itlog ko bago niya kainin. Ibinibigay ko talaga sa kanya ng buong-buo ang itlog ko at hindi naman kasi talaga ako madamot sa aking itlog. Tuwang-tuwa naman ang kaklase kong babae sa tuwing taos pusong pag-aalay ko ng aking itlog para ilagay sa kanyang lugaw.
Alam kong diring-diri ka na kaya eto na ang tunay na kwento. Isa sa pinaka past time namin noong dekada nobenta ay ang pagmemeryenda ng LGBT, oh di ba mas nakakadiri pero mali ang nasa isipan mo na naman yan ay ang Lugaw, Goto, Baboy at Tokwa sa SINANGAG EXPRESS na katapat lamang ng aming eskuwelahan noon kaya naman talagang instant bogchi ang nagaganap sa tuwing matatapos ang klase namin kay Mr Dones ang aming guro sa Values Education. Naalala ko pa na nagkaroon kami ng stand-off kay Mr Dones dahil sa kalokohan at kakulitan ng aming klase at hindi niya kami pinauwi at halos tatlumpung minuto na ang nakakalipas simula nang tumunog ang bell kaya yung mga oras na yun ay nabitin ang aming lugaw sessions. Hindi ako nakasali sa session kasi sa malayong lugar pa ako ng Paranaque umuuwi at bawat oras ay mahalaga para sa akin dahil sa rush hour ang sasagupain kong oras.
Natatandaan ko pa nga noon na binansagan nila ako na "boy goto" dahil sa paulit-ulit na order ng goto with egg. Nakakaasiwa lang kasi malayo ka pa lang sa loob ng campus kapag nakita ka nila ay sisigawan ka ng "Boy Goto", putangina naman nakatingin yung crush ko sa labas ng pintuan ng klasrum nila ang baho naman ng pantawag niyo sa akin bakit di na lang Romnick Sarmenta o kaya Jao Mapa kasi yan daw ang aking mga kahawig noon. Yan ang sabi ng mga classmates ko na laging palakol ang grado pero ok lang kasi at least meron silang sense of humorna tawagin akong Jao o kaya Romnick. Shet!
Nakakamis ang kumain ng lugaw sa Sinangag Express noong dekada nobenta kasama ang mga kaklase mo. Superb ang mga kuwentuhan, tsismis at kung anu-ano pang paksa ng usapan, tawanan, halakhakan sa bawat higop ng lugaw, goto at pag nguya at ngasab ng tokwa, itlog at lamang baboy sa aming mga kinakain. Mas lalong sumasarap ito sa panahon ng tag-ulan. Kanya-kanyang timpla, diskarte sa sarap at pagtantiya sa paglagay ng suka, toyo, kalamansi, sili at minsan hot sauce. Mas nasisiyahan naman ang may-ari ng SEX sa tuwing may narerecruit kaming bagong kaklase namin.
Simpleng alaala pero walang tapon na kasiyahan ang nadarama tuwing kasama ang mga barkada. Kasabay ng pagpupugay at pag-aalaala na ito ay para sa aming brad na laging naka Speedo bag, brush-up hair, pula ang labi dahil sa Lipps candy at naka Bench 8 na pabango na taga Makati. Kung nasaan ka man Alvin ay sanay masaya ka diyan at nawa ay maraming goto at lugaw sa iyong kinaroonan. Hanggang sa muling lugaw sessions kaibigan, brad!
Started with ASL's and CTC's so many love stories and friendships built here
Kung puwede ko lamang suriin ang aking buhay pabalik sa nakaraan ang pinakamaraming oras siguro na nagugol ko sa pagbababad sa Internet ay dahil sa Yahoo Messenger.
1997 noong unang inilabas sa mundo ng Internet ang Yahoo Chat. Ito na nga ang siguro ang pinaka past time na hobby ng mga ka-dekada nobenta natin at unang beses na nakipag socialize ang karamihan sa pamamagitan ng chatting. Noong panahong yan wala pa naman akong computer at ang peyborit past time ko lang siguro noon sa edad na kinse ay pumatay ng langgam, mang hunting ng langaw gamit ang fly swatter. Wala pa rin kasing mga smartphones noon, mga app, social media websites at kung anu-ano pang kinababaliwan ng mga tao sa kasalukuyan. Basta ako okay na sa akin ang mang masaker ng langgam na pula hindi yung itim na mabibilis kasi suwerte daw yun at bad daw kasi yung mga pulang langgam bukod diyan masakit mangagat. Ipinagpasalamat siguro ng langgam na tinigilan ko ang pag-massacre sa kanilang colony nung unang nabilhan ako ni erpats ng computer at dito na rin ako natuto magkuskos ng ISP Bonanza card ilagay ang code na hinihingi sa modem at presto! pwede ka na makapag Internet. Masaya na noon kumabit lang ang connection mo sa internet. Kapag tumigil na yung ingay ng modem at nagdilaw na yung smiley face ni Yahoo ay okay na yun pwede na magsearch ng porn. Oopps half-joke lang.
Para sa mga Pilipinong nasa hustong edad at nakapagbasa ng good 'ol Yahoo major announcement noong 2016 ang pagtigil ng Yahoo Messenger sa mga operasyon nito ay parang parakamatay na rin ng isang nostalgic friendship, Napakaraming memories ang nilisan sa pagkawala ng aming one and only tambayan at stress reliever.
Ang Yahoo Messenger ang pinakamabisang paraan upang palawigin ang mga social relation na nagagamit rin sa eskuwelahan upang makipag usap sa bawat kaklase maaaring one on one o di kaya ay ang tinatawag na group chatting.
Hall and Oates - You've Lost That Lovin' Feeling
Paano ko nga ba ilalarawan ang environment ng Yahoo Messenger?
Kadalasan sa mga computer noon kasama na ang mga unit sa computer shops kapag nagbukas ka ng system unit ay kasabay na nagloload ang log in window ng Yahoo Messenger at malalaman mong naka Connect ka na sa Internet kapag dumilat na yung gray na icon ng Yahoo messenger at naging dilaw na smiley face na ito pwede ka nang mag log in with those weird Yahoo ID's back in time and just put in your password at presto! puwede ka nang makipaglandian at makipag usap kani-kanino. Kasabay ng pag log in sa Yahoo messenger sigurado akong nakalog in din ang Friendster mo at My Space. Sure din akong nagtatanong ka noon kung anong email address niya para makita mo kung itsura ng kausap mo sa chat at hahanapin mo yun sa Friendster. Ganyan ang cycle ng landian noon sa social media.
Para makahanap ka ng makakausap kailangan mong pumili ng papasukan mong chatrooms kadalasan sa Regional ako pumupunta at pipiliin ko siyempre ang sariling bansa at doon napakaraming chatrooms na puwede mo pasukin pero kadalasan ang tambayan ko ay sa mga rooms ng Metro Manila Barkadahan meron yang MMB 1 to MMB 60 ganyan karami ang puwede pagpilian kaya marami ka talagang makikilalang iba't ibang personalidad sa pakikipag chatting.
STEALTH OFFLINE MODE
Isa sa mga option kapag ikaw ay maglolog-in sa YM application ay ang pagpipiliang "Mag-sign in bilang hindi nakikita ng lahat". Nananatiling tulog ang icon ng Yahoo ibig sabihin ay maaaring hindi ka gumagamit pero ang katotohanan ay naka log in ka pero hindi ka nakikita ng mga ka-chat ito ay para hindi ka maistorbo ng kung sinoman, o maging "stalker" mode. Kung naka offline ka pero nakita ka ng kasintahan mo na nasa ibang room lang at may nilalandi ka doon ay alam na ang kasunod na tagpo. Dito na magsisimula ang online drama. Totoo yan kasi hanggang ngayon ay umiiral pa rin ang tinatawag na online relationship lalo na noong early 2000s.
ONLINE STATUS WITH HYPERLINKS
Bukod sa karaniwang status sa chat kung available or busy ang gumagamit maaari din i-customize ng mga user ang kanilang status depende sa kung anong gusto nila. Ang mga pariralang tulad ng "BRB", "Do not disturb". at maging mga quotes ay puwedeng gawing status sa yahoo messenger.
BUZZ!
Limang minuto ka nang hindi pinapansin ni crush? I-Buzz na yan. Schoolmate or project mate na walang ginagawa at nag-aaksaya ng oras mo? Buzz mo na yan! Masyadong maraming oras sa pagitan ng mga pag-uusap, o natigil sa awkward na sandali? I-Buzz mo!
Ang buzz ay ginagamit para magpapansin kapag naantala ang isang paguusap pero minsan kapag si crush ang kausap bigyan mo siya ng panahon siguradong kapag buzz ka ng buzz kay crush puwedeng mabwisit sayo yan at magtago sa pamamagitan ng stealth offline mode at hindi ka na kausapin.
CHAT USERNAME
Tanda mo pa ba ang ginagamit mong username noon? Pagandahan yan ng username noon maaaring hango sa mga cartoons, anime o kung ano man ang uso noon. Isa pa sa features ng yahoo messenger ay puwede kang mag experiment ng kulay ng text kapag nagchachat, Kaya napakakulay noon ng mga chatrooms dahil sa mga ganitong features.
MGA AVATAR AND YAHOO AUDIBLES
Ang mga digital na representasyon sa anyo ng mga avatar ay mas cool at hipper kumpara sa paggamit ng aktwal na imahe ng isang tao.
Maaari mong i-customize hindi lamang ang pisikal na anyo (mukha, buhok, kulay ng balat, atbp.) ang iyong avatar kundi pati na rin ang damit at accessories at maging ang background at lugar.
Karaniwang makakakita ng profile picture ng isang taong may avatar noon ay ang nakasuot ng tank top at shorts habang nasa beach.
IM WINDOWS
Nakupo baka mamali ka ng rereplayan baka si crush no 2 ang mareplayan mo imbis na si crush no 1. Sa Yahoo chat noon mayroong multiple instant messaging windows ang puwede mong mabuksan lalo na kung ikaw ay hari ng pakikipagchat at kaya mong replayan lahat ng kinakausap mo sabay-sabay.
MESSENGER THEMES
Mula sa iba't-ibang kulay na skin, default na font, laki, kulay ay puwede ma-customized ang magiging itsura ng kabuuan ng iyong yahoo platform. Pero ako I keep the original theme na purple sa aking yahoo messenger.
At lumipas pa nga ang maraming panahon at tuluyan nang nabaon ang ating mga mensahe ng mga masasayang alaala sa Yahoo Messenger. Hindi mailalarawan ng salita kung gaano nagpapasalamat ang isang henerasyon ng mga Pilipino sa Yahoo Messenger at ang bumuo sa likod nito. Maaaring naglaho na ang YM, ngunit ang hindi mabilang na naka-archive na mga pag-uusap, mga kaibigan, mga naging kasintahan online at mga matatamis na alaala ay hinding-hindi malilimutan.
Salamat Yahoo Messenger. March 9, 1998 - July 17, 2018.
'Maroon, Orange at beige yan ang kulay na orihinal na bagon sa LRT noon'
Taong 1997 pagkatapos ng aking 3rd year high school ay naranasan ko na ang pagsabak sa hirap ng pagcocommute papasok sa eskuwelahan. Nakatira kami noon sa San Andres Bukid, Manila pero dahil hindi na pinarerentahan ang aming bahay sa Tuazon st ay kailangan na naming lumipat ng bagong matutuluyan. Dito sa taon na ito iniwan ko ang panahon ng aking kabataan sa Maynila at ito na rin ang hudyat ng paghihiwalay ng aming mga kamag-anak. Dito ko namiss and aking mga pinsan at ang aking Tita Martha ang panganay nila nanay. Nakahanap kami ng bahay sa lungsod ng Paranaque sa Multinational Village kung saan katabi lang ng NAIA airport ang lugar. At dahil graduating na ako sa high school ay hindi na ako pinalipat nila ermats ng eskuwelahan kaya walang choice at kailangan maglaan ng oras para bumiyahe papasok ng eskuwelahan.
Ang LRT ang pinakamabilis at pinakareliable na transportasyon noon para makarating ka kaagad sa iyong pupuntahan. Bagama't maraming challenges sa unang taon ng aking transportasyon ay nasanay na rin sa araw-araw na pagpasok at pag uwi.
Paano ko mailalarawan ang LRT noon?
Halos wala naman pagbabago sa Light Rail Transit mula sa stiff edges na kanilang hagdanan sa ibaba hanggang paakyat kaya pagdating ng tuktok habol hininga ka na lalo na kami na medyo tumatanda na ang edad. Marahil nga ay hindi ko na kakayanin mamanhik manaog sa hagdanan ng LRT sa ngayon. Alam mong nasa Pilipinas ka kapag nakita mo ang beige tiles na aapakan mo pagdating mo sa taas may lima o hanggang anim na stall na hulugan ng tokens sa gitna at sa gilid may booth na pinabibilhan ng tokens.Oo nga pala baka magtaka kayo na ang gamit kong salita ay "tokens" pa sapagkat noon tokens pa ang hinuhulog namin para makasakay ng tren hindi katulad ngayon na access cards at pag-swipe na ng cards ang ginagamit para makapasok ka sa loob. Token na kasing-laki ng piso ngayon pero makapal ng kaunti at may carving ng logo ng LRT.
'Kapag naabutan mo pa ang orihinal na token ng LRT malamang nirarayuma ka na'
Ang pinakamurang pamasahe na aking naabutan ay 6 pesos kung sasakay ako mula Baclaran at bababa ako ng Quirino station pero kailangan maglaan ka ng oras, mahabang pasensiya at mabilis na pagkilos sa pagsakay ng LRT dahil asahan mo na makapal ang tao para sa mga unang batch ng sasakay sa pagbukas ng LRT ng alas singko ng umaga. Pagdating naman ng aking uwian ay medyo maluwang na dahil yung mga nanggaling ng Monumento ay nabawasan na ang mga pasahero pagdating ng Vito Cruz at wala na sigurong mas susulit pa na pamasahe pauwi sa halagang "piso" hanggang Baclaran. Super tipid at sulit at maluwang pa kaya naman mas fresh ako pag-uwi kesa sa pagpasok.
Kung ikaw ay maghihintay na padating na tren sa katanghaliang tapat sa kalagitnaan ng oras ng alas dos at alas tres dito mo mararamdaman yung common vibes ng antok at bagal ng oras at bagal ng pagdating ng tren. Nakakasakay ako ng ganitong oras tuwing periodical examinations namin kasi maaga kaming nakakauwi mula sa eskuwelahan. Sasabayan pa ng mga old songs na tugtugan sa LRT stations. Kadalsan kong naririnig ay yung mga kantahan ng Scorpion, "Wind of Change", Tiffany's, "All this time" at "Another day in Paradise" ni Phil Collins.
Sa totoo lang LRT's music on every stations are good for the old souls. I really feel the 80s and 90's vibe noon at the end of the 90s era. It was already 1998 going 99 when I have my first commute at natutong mag commute as part of growing up during the 90s. Pero, sa totoo lang hindi ko pa hilig ang mga ganitong tugtugan noon late ko na sila na-appreciate during my 30s. But as they said. "good music never dies" and it is hanggang maappreciate na lang natin sa pagtanda na maganda nga kung ikukumpara lang din sa mga usong kantahan sa kasalukuyan.
Tuloy ang musika niyan hanggang nasa tren ka na pero medyo garalgal na at titigil ang musika kapag malapit na sa susunod na estasyon dahil magaannounce na... "Libertad Station, "Libertad station" sabay bukas ng mga pinto ng tren na animoy tunog ng tinanggal na oxygen mask at kumpul kumpol na tao ang maglalabasan. May tutunog naman na parang tunog ng modem mo sa loob ng computer noong 90s habang kumokonek sa Internet hanggang sa magsara muli ang pinto at tutuloy sa susunod na destinasyon pagkatapos nito mga kaunting paalala at balik na uli tayo sa musika...
🎵 All this time
All in all, I've no regrets
The sun still shines, the sun still sets
And the heart forgives, the heart forgets
Oh, what will I do now with all this time? 🎵
'Dito ako laging bumababa sa Quirino Station kapag papasok sa eskuwela'
Nasubok ako ng katatagan sa pagcommute, sa pagpasok at paguwi at sa pakikipagsapalaran sa pagsakay ng LRT. Ang ibig kong sabihin ay hindi lahat ng pagkakataon ay swabe ang biyahe may mga oras na susubukin ka talaga ng hirap para makauwi katulad na lamang ng mala-sardinas na pakikipagsiksikan tuwing rush hour. Yung hindi mo na maramdaman ang lamig ng aircon dahil sa sobrang jampacked na pasahero. Tagaktak ang pawis at basang uniporme pagkalabas ng tren sabay tatama sayo ang malamig na hangin sa labas kaya kadalasan sakit ang inaabot ko. Wala atang buwan na ako ay may trangkaso.
'Ganito ang mga tugtugan noon sa Quirino Station habang naghihintay ng tren'
Isa sa mga hindi ko makakalimutan ay tuwing may mga pa-project ang school. Nalalapit ang Pasko noon at siyempre hindi mawawala sa mga panahong ito ang mga pa-project tungkol sa pagdisenyo ng mga parol. Nagawa ang aking parol at ara ng submission dito ko namublema ng husto kung paano ko isasakay ang malaking parol na ito sa loob ng malasardinas na LRT dahil siguradong mapipisat ito ng wala sa oras. Ito na nga ata yung pinaka cramming at crying time na ganap ko sa buhay dahil nabutas nga ang parol sa siksikan at nabawasan ang mga disenyo at wala akong choice kung di mag cram sa araw ng submission. Bumili ng materyales at inayos muli ang aking parol. Torture!
Dumating din ang araw na muntik ko na sukuan ang pagbiyahe sa araw-araw. Dito sa araw na ito ako'y naging si Iron Man hindi ang superhero kundi ang patatagin ka ng super bagyo at binansagan ang sarili bilang Iron Man. Tandang-tanda ko pa na kumain muna kami noon sa gotohan kasi nga napakalakas na ng ulan, kumbaga pampainit lang sa pakiramdam at kadalasan ay nagkakayayaan talaga kami ng mga kaklase ko na kumain muna ng Goto at itlog sa Sinangag Food house bago magsi-uwi sa kanya-kanyang tahanan. Gumagabi na pero walang tigil ang pagbuhos ng ulan. Hindi pa uso ang cellphone kaya wala rin akong kontak sa aking nanay sa panahong yun. Tumila ang ulan, wala akong payong, wala akong kapote, wala ako kahit anong panangga sa ulan. Nilalakad ko lang talaga mula sa aming eskuwelahan hanggang sa Quirino station ng LRT. Nakarating ako sa paanan ng hagdan ng LRT ng hindi pa nababasa dahil tumigil ang ulan pero ang kamalasan tumigil na pala ang operasyon ng LRT dahil sa lakas ng ulan itinaas na ang signal ng bagyo sa pangalawang signal. Wala ka na rin makikitang jeep na bumabiyahe dahil unti-unti na tumataas ang tubig lalo na sa Taft Station. Kung meron man, punuan pati mga nakasabit nagpaka-basa na makauwi lang sa kanya-kanyang bahay.
'Isa pang kanta na kadalasang naririnig ko sa estasyon ng LRT noon ang kanta ni Debbie Gibson'
Habang sinusulat ko ang parteng ito ay nagkakaroon ako ng kaunting anxiety dahil nga sa kalagayan ko ngayon kasi alam kong hindi ko na ito magagawang muli ang maglakad mula Quirino Station hanggang pauwi ng bahay namin sa Multinational Village, Paranaque kasabay ng lakas ng ulan, ginaw at ngatog sa lamig at mga bahaing lugar na aking nadaanan na may kasamang kaba dahil noon ay maraming open manhole sa kalsada. Pagdating ko ng Baclaran aasahang may jeep na akong masasakyan ay nanlumo ako dahil walang bumabiyaheng Sucat Hi-way, sa isip-isip ko maglalakad na naman ako ng ilang kilometro pa bago makauwi sa home sweet home. Tuloy ang lakad ala Johnnie Walker keep on walking. Ramdam ko na talaga ang hapo pero sobrang drain nung nakita ko na hanggang baywang na ang lalim ng baha bandang NAIA dahil dadagdag pa yung pagod sa pagsikad sa malalim na tubig.
Nakauwi ako sa wakas sa aming bahay pero parang binuhusan ako ng langit at lupa dahil pag uwi ko ay naglulutangan na ang aming mga gamit. Hanggang beywang na rin ang baha sa loob ng aming bahay. Isa ito sa mga hindi ko makakalimutan na nangyari sa aking buhay.
Malapit na ang graduation noon at naglalakad ako mag isang pauwi sa tapat ng De La Salle University sa Vito Cruz, Manila. Normal na araw galing eskuwela di ko inaasahan na may mangyayari hindi maganda sa akin. Habang malapit na ako sa paanan ng LRT ay pinaligiran ako ng pito hanggang walong kabataan mga pormang gangster na mga naka-alpombra. May isang humablot sa aking bag na rattan. Pinakita ng isa na may kutsilyo siyang nakatago sa kanyang likuran. Kinuha nila ang aking wallet, sumbrero at Benetton na relos na regalo sa akin ng nanay ko noong aking kaarawan. Pumalag ako pinagmumura ko sila para makakuha ako ng atensiyon sa tao pero ramdam ko na biglang may sumuntok sa aking mukha hanggang sa nagpulasan patawid sa kabilang kalye. Natatandaan ko na nanghingi ako ng tulong noon sa security guard ng KFC pero alam kong wala naman siya magagawa dahil hindi rin siya makakaalis sa kanyang poste. Inalalayan niya nalang ako makaakyat hanggang sa LRT. Mula doon akala ko tapos na ang pagkabog ng puso ko hindi pa pala. Habang naghihintay ako ng paparating na LRT ay nangangatog na ko sa takot lalo pa nung nakita ko sa bandang unahan ay sinundan pala ako dahil nga piso lang ang ihuhulog mo hanggang Baclaran ay pwede ka nang makasakay noon sa LRT. Dumating ang tren at sumakay ako ng LRT. Alam ko sumakay din ang mga damuho pero nasa magkahiwalay kaming bagon. Pagkababa ko agad ng Baclaran ay tumakbo na agad ako sa maraming tao , takbo ako hanggang Redemptorist para makasakay agad ng Sucat. Hindi na nila ako nasundan at kinabukasan ay nakipag coordinate ako sa kaklase ko na may tatay na pulis at sinuyod nila lahat ng rugby boys na tambay sa Vito Cruz hindi ko lang alam kung kasama doon ang mga nangholdap sa akin. Hindi ko na nabawi ang aking bag, wallet at ang regalong bigay sa akin ni nanay. Ito naman ay isa sa mga action-packed ko na karanasan sa kalsada at pati na rin sa LRT.
'At dito naman ako sumasakay pauwi kasi piso lang ang inihuhulog na token sa LRT at dito sa
saktong lugar sa larawan ako naholdap ng mga batang rugby boys'
Ilang beses na rin akong nadukutan sa LRT at ang kadalasan talaga ay relos hindi ko alam kung anong mahika meron ang mga mandurukot at hindi ko man lamang nararandaman habang ginagawa nila ang kanilang masamang gawain. Dito ko rin naranasan ang paghinto ng LRT dahil nasiraan ang nasa unahan namin na tren at halos isang oras kami na nakatigil lang. Pero pasalamat pa rin dahil hindi ko narasan ang maglakad sa riles kapag nasisiraan ang tren.
Bagamat sa dami ng hindi magandang karanasan ay wala akong pinagsisisihan sa pagsakay ng LRT dahil ito ang pinakamabilis na uri ng transportasyon, malamig. komportable lalong lalo na yung mga tagpong pag akyat ko ng station platform eh may maluwag na train tapos maghihintay ng kaunting pasahero dahil napakaluwang pa habang natugtog ang Christmas songs sa buong station. Isa sa pinakamagandang vibes na aking naranasan. Para sa huling salita hindi ang LRT ang nagbibigay ng hindi magandang karanasan sa isang tao kundi ang kanyang kapwa tao. Sa mga pasahero ng tren mag-ingat sa mga mandurukot at para sa mga kababaihan mag-ingat sa mga manyakis.
Magandang gabi!
🎵 Say goodbye A bond we'll make another time But don't be sorry if you cry I'll be crying too
Taylor Swift voice: Everything will be alright if we just keep dancing like we're 42🎵
42. Forty-two. Kwarentay-dos. XLII at Quadraginta in Latin.
Ito na nga narating ko na ang pinakadulong numero ng 6/42 Lotto bilang aking edad sa kasalukuyang taon.
42 rin ang jersey number ng isa sa paborito kong NBA player na si Jerry Stackhouse ng Philadelphia 76ers at Detroit Pistons.
Aba 42 rin ang jersey number ko sa basketball nung nakakapaglaro pa ko sa mga pa-liga sa aming barangay sa Paranaque kung saan laging tuyo ang jersey kasi hindi naman ako naipapasok.
Eto kadiri, 42 pieces na bahagi ng katawan ni Osiris as in chop-chop ang ikinalat sa Ehipto nung tinigok siya ni Seth.
Sa mundo naman ng computer 42 days ang ibinibigay na araw bago ma-expire ang password sa Microsoft Windows domain.
42 is one of the title tracks of Coldplay's album in Viva La Vida
The Rockefeller Center of New York has 42 elevators that carry tenants and visitors up to the 66th floor.
In Japanese culture, the number 42 is an unlucky number because the numerals when pronounced separately—shi ni (four two)—sound like the word "dying"
Pero ang pinakanagustuhan ko about the number 42 is about science fiction novelist Douglas Adams' “The Hitchhiker's Guide to the Galaxy,” because that number is the answer given by a supercomputer to “the Ultimate Question of Life, the Universe, and Everything.” They said 42 is everything - the meaning of life.
Maswerte nga ba ang number 42?
Aba'y hindi ko alam pero simula nung ilang beses akong sinabihan na ako'y seswertehin ay itinigil ko nang maniwala lalo na kapag may nagsasabi sa aking niyan tuwing Christmas Raffle at Christmas party dahil hanggang ngayon bimpo at kalan pa rin ang aking naiuuwi. Gusto ko sanang gamitin itong edad na to sa pagtaya ng Lotto tutal nasa dulo na ako ng numero nila baka sakaling mapagbigyan at baka naman maambunan na ng swerte. Wala naman sigurong masama kung tumaya ako sa loob ng taong ito. Pero minsan ayaw ko na lang din swertehin kasi parang no bearing naman kung lagi kang swerte nakakatamad rin kumbaga para kang isang lider na lagi na lang ikaw ang nasusunod at malay mo lahat ng kasuwertehan sa buhay may kapalit naman na kamalasan. Kaya okay na ko sa pagiging mid-card lang pero main character sa buhay yung tipong what comes around goes around pero hindi ka kinaiinggitan at hindi ka kinaiinisan. Saks lang.
Sa totoo lang wala akong hilig sa mga materyal na bagay regaluhan mo ako ulit ng Good morning towel okay lang sa akin magagamit ko pa rin yan, bigyan mo ko ng set ng baso o kaya tasa pang kape malayo ka pa lang pumapalakpak na ang tenga ko lalo na kung "mug" kapag usapang kapehan wala akong talo diyan. Hindi na ako namimili ng kung ano man. Kapag nagkaka edad ka pala para ka na rin tinurukan ng anaesthesia wala ng nararamdaman kung ano man sabihin sayo, o kung anong marinig mong hindi maganda kasi mas marunong ka nang umunawa sa mga timawa o di ba rhyming. Habang tumatanda ka mas nagiging matured ang isipan mo puwera na lang sa usapang benteng bigas ni BBM at confidential funds ni Sara, at ang walang humpay na pagtaas ng mga bilihin. Pero kung marinig ko sayo na sabihan mo akong negro dahil sa aking pagbibisikleta eh ayos lang tanggap ko yan o kung sabihan mo akong Jacky malaki tiyan okay lang kukungfuhin lang kita ala Jacky Chan siyempre joke lang. Pero ganun na nga I just want peace, steady good health and prosperity in life.
American Authors - 'Best Day Of My Life'
As I grow old I begin to start appreciating simple things in life, like fresh satin sheets, malambot na unan sa aking paanan sa pagtulog, hugis hotdog na pang-akap, malamig na klima habang umiinom ng kape, ang pagmasid ng mga isda sa aking aquarium at mga love birds na nagtitweet-tweet sa umaga, mga asong nagpapakamot ng kanilang tiyan at yung amoy ng Downy sa mga bagong labada.
Sabi nila ang pag trigger ng kemikal na Dopamine sa katawan na nanggagaling sa iyong hypothalamus ay isang happy chemical na nagbibigay-daan sa iyo na makaramdam ng kasiyahan, kagalakan at pagganyak o magkaroon ng motivation sa isang bagay na magbibigay saya sa isang tao.
Sa ayaw man at sa gusto natin, ang ating kaarawan ay isang mabisang paalala sa mga kapalpakan o katagumpayan sa buhay. Pero sa taong ito titigilan na natin ang paghihimutok at magpopokus na lang siguro tayo sa mga bagay na magpapasaya sa atin ng hindi pa rin nakakalimot na tumulong o magbigay sa kapwa puwera lang yung mga nangungutang kapag akoy walang-wala. Nakakadagdag na rin kasi ng peleges at tigyawat sa mukha kapag matagal kang hindi kinausap sabay biglang bungad ay "pautang". Dumaan ang pandemic at natapos ito ni hindi man lang nangamusta pero sa unang mensahe sa tagal na hindi nakapag-usap, pautang. Hindi ko kailangan ng seasonal friends just to say we're friends. Nope, red flag yan sir, mam.
Noon ayaw na ayaw ko makakita ng keyk, spaghetti, carbonara, lumpiang shanghai, ham, bacon, hotdog at Hagen Daz sa aming hapagkainan. At pinanggigigilan ko rin ang mga taong kumakanta sa akin ng 'Happy Birthday to you" ang gigil ko na may pagkagat ng ipin na parang asong ulol. Nakakapanting kasi ng tenga. Gusto ko pasakan ng bulak ang loob ng aking kaliwa at kanang tenga pero siyempre nakakahiya din naman ang pag effort ng kanilang pagkanta ng sintunadong Happy Birthday to me. Eto pa, ang isa hindi ko rin trip ay ang makakita ng mascot. Ayoko si Jollibee kasi mukha siyang spoiled brat na pinag-aral lang sa magagarang eskuwelahan para lang maghanap ng party at disco. Ayaw ko si McDonald dahil ayaw ko ng clown marami na niyan sa gobyerno, ayoko si Hamburglar kasi mukhang takas sa preso at lalong ayaw ko si Jack in the Box dahil mukha siyang villain clown killer sa isang horror movie.
The Innocence Mission - 'Happy Birthday'
Pero simula ngayon iaappreciate ko na lahat lalo na yung mga nag inject sa akin ng dopamine sa simpleng pagbati sa akin mula sa Facebook, X at Instagram. Sa sobrang busy nila sa kanilang mga buhay at kahit ilang work from home ang meron ka nakaalala ka kaya, Salamat. Sa sobrang busy niyo sa mga bebe niyo, jowa at bebe time hindi ka nakalimot na ako'y batiin. Salamat. Sa simpleng nakaalala dahil nakita niyo ang aking pagmumukha sa timeline at ako'y binati. Salamat. Aminin natin na sa tuwing ating kaarawan nagiging manipis ang ating damdamin sa mga ganitong panahon nalulungkot tayo kung hindi tayo nabati o kaunti lamang ang nakaalala sa atin lalo na kapag hindi tayo nabati ni secret crush sa Facebook.
Pero eto na nga, meron lamang sapat na handa, wala akong programa para ipagdiwang ang birthday ko. Wala akong engrandeng pajama party o pool party, sleep over party o birthday sex party ganon pa man, kahit siguro sa pinaka-payak na dahilan ay naging makabuluhan ang araw na ito para sa akin. Naging masaya ang aking kaarawan dahil sa mga bumati sa pamamagitan ng text, tawag, comment sa blog at messenger, sa X, instagram at syempre sa facebook. Nakakatuwa lang dahil kahit mga hindi ko personal na kilala ay bumati rin. At nagpapasalamat ako sa mga kontribusyon nila para maipalaganap ko ang blog na ito.
'Sa tindahan ni Aling Nena maraming main character at villains
Sari-Sari store o tindahan. Sari-sari means iba-iba, kung anu-ano, lahat na naririto o sa mabilis na salitang ingles ALL IN, nandito na lahat.
Ito ang SM o Robinson ng mga batang lumaki sa kalye. Dito matatagpuan ang lahat as in lahat ng kailangan mo sa pang araw-araw na buhay. Mula sa bato ng lighter hanggang sa pinakamalaking diaper ay dito mo makikita at mabibili.
Pero bawat success ng isang tindahan ay naaayon sa mga mamimili. Kung mas kumpleto ang mga items ng tindahan yan marahil ang basehan ng marami ang suki. Pero ngayong hapon ay pag-uusapan natin ay ang mga katangian ng mga taong bumibili sa sari-sari store. Hahatiin natin sila at icacategorized at bibigyang pangalan para madali mo sila makilala.
1. KIDDIE APPRENTICE
Ito yung mga kakaahon pa lang sa incubator pero dahil malapit lang ang sari-sari store at hindi kailangang tumawid ay inuutusan na ng kanilang mga magulang para bumili ng kailangan sa tindahan. Nakalimutan ata ni nanay na hindi pa ganoon kahasa ang mga memorya ng mga kiddie apprentice natin kasi pagdating sa harap ng tindahan mabulul-bulol pa siya at nakalimutan na ang dalawang items sa tatlong pinapabili.
2. GARY V
Ang sabi kasi sa isang kanta ni Gary V "kung wala ka nang maintindihan", sila yung uri ng mga bumibili pero hindi mo maintindihan ang sinasabi kaya kailangan mong ipaulit ng ilang beses kung anong bibilhin. Hindi maintindihan kasi malalaki ang boses o bumubulong o di kaya ay kinakain ang salita.
3. TAPIS KING AND QUEENS
Ay nako kahit saang sulok ng Pilipinas mayroong ganitong bumibili mapa-probinsiya man o sa siyudad. Hindi mo alam kung meron pa bang mga panty at brief at mga nakatapis lang na tuwalya ang bumabalot sa katawan. Karaniwang binibili ng mga ito ay shampoo o di kaya sabon. Sila yung mga uri ng bumibili ng mga sachet na shampoo. Kapag napansin nilang wala nang natira sa sachet na ginamit ng buong pamilya kahapon hindi na sila magbibihis muli at magtatapis na lang at tatakbo sa tindahan.
4. CHIKA MINUTE
Ay oo naman, hinding hindi ito mawawala sa tapat ng tindahan niyo minsan ikaw pa mismo ang nababahagian ng tsismis. Sila yung bibili tapos maya-maya kapag iaaabot mo na ang binili niya magsisimula na itong, "sinugod kagabi si Pepang ginulpi na naman daw ng asawa", at kung tipong marites din namin ang tindera hahaba na ngayon ang kwentuhan kasabay ng haba ng pila ng bumibili at kung nabitin bago magsara ang tindahan yung tipong kakaunti na lang ang bumibili tatambay pa yan para ituloy ang tsismisan.
5. SUNOG BAGA
Kung gusto mo ng kapayapaan sa harapan ng tindahan niyo huwag na huwag kang magpapalagay ng sementadong upuan sa kaliwa at kanan dahil paniguradong magiging drinking session spot yan ng mga sunog baga. Tipikal na Pinoy build na ata ang mga tindahan na may tambayan habang may mga nagigitara at nagkukuwentuhan habang umuubos ng mga kornik na binili nila pero mas malala na ata yung dito may nagiinuman paniguradong maiilang ang mga bibili sayo kaya know what's do's and dont's sa style ng inyong one stop shop.
6. THE HUMAN CALCULATOR
Kung makakaharap mo sila siguraduhing nakahanda na ang calculator. Ang mga uri ng tao na bumibili sa tindahan na maraming items na binibili pero sakto lang ang pera at gusto ipabilang kung magkano na ang kanyang mga napamili baka kasi hindi magkasya ang dalang pera. Minsan kabisado na rin nila yung presyo ng binibili nila kaya nga sakto na lang ang dala pero para makasigurado ipapakalkula na nila sa nagbebenta kung magkano na ang nakuha nila.
7. PABILE O PAGBILHAN
Katulad ng mga pumapara sa jeep sa pagsigaw ng "para" at "sa tabi lang po" dalawa lang din ang wika ng mga bumibili sa tindahan it's either "pabile" para sa mga tsikiting at "pagbilhan" naman para sa mga adults. Meron ba pa kayong ibang naririnig sa pagtawag ng nagtitinda bukod sa pabile at pagbilhan? Pero mas klasik sa mga bata yung pagtawag ng mahabang,"Pabileeeeeeeeeeehhhhhh" na may kasamang katok ng barya.
Eraserheads - "Tindahan ni Aling Nena"
8. YOSI MAN
Ito ang nakakainis kaya maraming tindahan ang naglalagay na ng "No smoking" sa harapan ng kanilang mga tindahan dahil sa mga uri ng mamimiling ganito. Karaniwan mga kabataan, teenagers at mga walang pakialam sa buhay na ginagawang manok ang nagtitinda sa pagbuga ng kanilang yosi o vape. O di kaya ay bibili pa lang ng yosi doon magsisinda at ang unang buga ng usok ay kay manong o manang na nagtitinda, kaasar di ba? Kaya karamihan ng tindahan ngayon hindi na naglalagay ng nakasabit na lighter. Find your own pansindi.
9. PAPER WRITERS
Maraming ganito kapag petsa de peligro na. Alam naman natin lahat na ang tindahan ang pinakamabisang takbuhan kung gipit ka na at kailangan muna mangutang ng mga "goods" na kailangan mo hanggang dumating ang suweldo. Paper writer kasi sila yung laging nagsasabi ng "palista muna,pards", "palista muna, mare" sabay ngiti pero lagi rin may baong kwento after nila makapangutang para maiba agad ang ihip ng hangin. Kadalasan kukumpletuhin muna lahat ng kailangan bago sasabihin "lista muna". Pero wala naman masama doon, tandaan lang na laging babayaran ang inutang at huwag hayaang ilista ito sa tubig.
10. UPDATERS
Ah ito ang malupit sila yung taga update ng mga bagong produkto na napapanood nila sa mga commercials. "Mare meron ka na ba nung bagong flavor ng Lucky Me Pancit Canton, yung ano?" alam nila na may bagong flavor pero hindi nila matandaan kung ano yun. Basta sila lagi yung naghahanap ng bago at naguupdate sa may-ari ng tindahan na mag bagong labas na produkto.
11. THE ATHLETES
Kapag naman ang tindahan mo ay malapit sa isang basketball court, naku dapat doble ang orders mo ng delivery para sa mga cold refreshments katulad ng softdrinks at energy drinks hindi ko isinama ang mineral water kasi mas gugustuhin nila ang klasik na ice tubig sa mga basketball pustahan sa barangay niyo. Siguraduhin na malamig ang 1.5 na Coke o 1 litrong Pop Cola para ma-satisfy ang uhaw ng mga athletes na mamimili.
12. LOADING STATION
No, kung akala mo may kaugnayan ito sa mga nagpapaload sa tindahan mali po ang iyong hula. Sila kadalasan yung mga nauutusan na maraming items pero pagdating sa tindahan nagloloading at nakakalimutan na yung mga inutos na bilhin na kailangan na ingredients para sa ulam niyo.
13. LOST TRAVELLERS
Sila naman yung mga nabudol ng Waze or Google maps. Kadalasan ang tindahan ang nagiging tanungan ng mga nawawalang motorista lalo na ang ating mga kapatid na delivery riders kasama na ng uhaw at gutom maghahanap ng tindahan para sa mabilis na pamatid gutom kasabay ng mga katanungan kung alam ba ninyo kung saan ang barangay na ito o kung ito na ba ang pangalan ng kalyeng tinutukoy ng kanilang gamit na app.
14. 1x1 GANG
Ito mga grupo ng kabataan na nagkukuwentuhan at tambay sa balkonahe ng tindahan. Sila yung mga naghaharutan, magagaslaw at naguubos ng oras tuwing tanghaling tapat. Bakit 1x1? Sila kasi yung kadalasang kinaaasaran ng nagtitinda mas trip kasi nila yung maya't-maya bibili sila ng tigpipisong tsitsirya paisa-isa kapag naubos ate isa pa po, ate isa pa po, ate isa pa nga po. Kaya si ateng tindera nabwisit na kakabalik-balik, "Bilhin niyo na kaya itong isang plastik?"
15. I DON'T WANT TO MISS A THING
Walang kinalaman si Aerosmith pero sila yung mga tipong ayaw ma-miss ang isang scene sa pinanonood nilang teleserye kapag natyempuhan na nanonood din ang tindera ng kaparehas ng kanyang pinanonood at dahil medyo malayo ang nilakad ng bumili tatambay muna hanggang matapos ang isang scene at aalis lang kapag patalastas na. Asahan mo tatakbo pa yan ng mabilis pauwi huwag lang habulin ni brownie.
Nagkaroon kami ng tindahan noon kaya kabisado ko na rin minsan ang mga character ng mga bumibili either a main character or a villain. May isang pagkakataon nga na kumakatok pa sarado ka na para lang bumili ng karayom di ko alam kung may kukulamin si ate o sadyang trip niya manahi ng gabi. Minsan may mga weirdo lalo na yung mga vandal boys na nagdodrowing o umuukit ng korteng tite sa balkonahe ng tindahan niyo.
![[Ubas.na.may.Cyanide]](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4h1cIBE87eis3ZjzANXwDKfLy1SfspdgSWwKTA-zN3FnH96HdMQWcTK-oh-U6TzXzkL09_UG5GxCx-SnA5NrNJlNnA_KBJHHtOMRgY2BN2EdY_R-t2iFh-yrvnGdUKEeAYp71wAfLG0s/s1600/IMG_20200929_142917_2612.png)
.webp)
