BDAY Feels: Isang Pasasalamat

'Kahapon lamang sanggol pa ako,  ngayon kumikirot na ang mga tuhod ko'

Birthday mo toohl?  oh ilang taon ka na?

La Punyeta!

Itong tanong na ito sa tuwing kaarawan mo ay maikukumpara sa pagbati sa'yo ng "uy, tumataba ka ngayon ah" ng isang kaibigan. Puwede wala na lang tanungan ng numero? Itataya mo ba sa lotto? Okay na ko wag mo na lang tanungin, pero sige sasagutin kita. 21!

Sa totoo lang  ako talaga yung taong may birthday blues. Ayoko kasi yung taong ayaw ng birthday, kahit anong okasyon ang icelebrate natin na kasama mo ako okay lang,  kahit pa Halloween yan o Araw ng mga Patay sasamahan kita, o kahit Flores de Mayo ng mga bakla okay lang 'tol kasama  mo ako, wag lang talaga i-selebra ang sarili kong birthday.

Pagsampa ng Agosto, sa tuwing papalapit na ang aking kaarawan sumasakit ang ulo ko, sinabi ko na ito minsan sa isang post sa aking blog,  sa tuwing malapit na ang disi-otso ng Agosto ay ang tangi kong nasa isip ay Gilette Ruby, hindi dahil gusto kong mag-ahit pogi, kung di dahil gusto kong maglaslas ng pulso pa-lengthwise (para di gaanong masakit, at para walang tamaang-ugat), o di kaya ay mag Russian  Roulette, o tumawid bigla sa highway habang humaharurot ang isang ten wheeler truck. Ayaw na ayaw ko makakakita ng cake, ispageti, karbonara,ham,bacon at ice-cream na Hagen Daz. Pero di naman talaga ko nakakakita niyan kasi wala naman talaga akong pang-handa. At pinangigigilan ko rin ang mga kumakanta sa akin ng Happy Birthday, nakakapagpanting ng tenga. Gusto ko talaga pasakan ng bulak ang tenga ko, pero siyempre nakakahiya din sa effort nila ng pagkanta ng sintunadong Happy birthday to me. Eto pa isa, ayaw na ayaw kong makakakita ng nakakairitang mascot. Ayoko si Jollibee, dahil mukang spoiled brat ang gago, ayaw ko si McDonald dahil gaya gaya ng make up sa idol kong si Joker, ayaw ko rin yung hayup na dinosaur na yan na kulay ube, san ka nakakita ng dinosaur na kumekendeng kendeng at ginagaya ng mga batang lalake  na paglaki eh nagiging kulay ube na rin. Hah! di bale ilang oras na lang at matatapos na  rin ang kahibangang ito.

Dapat Happy death day to you, eh paano ba naman habang nadadagdagan ang edad mo mas lalo kang itinutulak sa hukay, hindi ka man ma-deads sa sakit, murder, accident o kung ano man sa katandaan ka na matetegi. Tignan mo ah:

EDAD = DEAD (tegi bells x_x)

Kung puwede lang maging ako si Benjamin Button na pabalik kung magbirthday okay lang, kantahan mo ko ng happy birthday buong taon okay lang, ngingiti talaga ko sa mga galawan ni Jollibee habang inuuto niya ang mga bata sa mga istilo niya na pagpapatawa, wala akong magiging problema kay Barney and friends. Pero hindi ako yun, kasi nga curious case nga lang at madalang. Pero ano kaya bumalik din kaya sa kuweba ng nanay niya. Ay, wag na lang kung ganon, ayaw  ko nang maging si Benjamin BUTT on! Di bale na.

Ano nga ba talaga yung tinatawag na Kaarawan?

"Araw ko ngayon eh", uyyy mars, may dalaw ka? meron ka ngayon? "Tanga, hindi yun ibig kong sabihin birthday ko ngayon!"

"Ay ganun pala, eh ilang taon ka na?"

Punyetaaaaaaaaaaa eto na naman! 

Pag ang tao daw ay isinilang sa mundong ito.....doon nagsisimula ang kanyang kaarawan. Napaka dangal ng lumikha, pasalamat tayo sa Buong Maykapal na tayo'y pinagbigyan ng buhay para tumira sa mundong ito na maki baka sa ano mang klase na buhay ang meron tayo.

Sa tuwing unang taon ng ating kaarawan, mayaman man o mahirap, ang mga magulang natin lalo na ang mga Nanay natin  ang nagdala sa atin dito sa mundo ng siyam na buwan. Siya ang nagpunyaging maghanda para sa kanyang anak.

Unang taon! ikaw  tanong ko sa'yo tanda mo na ba kung anong ginagawa mo noong unang taon mo sa Plaent Earth? Malamang panay iyak ka lang o di kaya ay laging hinihele ni nanay sa duyan. Ako  ni hindi ko maalala ang mga unang araw na iyon lalo na kung wala  tayong larawan na nakapaskel sa mga album. Ang mga larawan ang nagmimistulang timeline ng ating paglaki. Pustahan tayo may mga ganyang kang project noong highschool o kolehiyo sa Sociology na kailangan mangumpleto ng larawan simula fetus ka pa lang hanggang pa-graduate mo ng hayskul. Meron di ba? Masayang balikan ang mga album na larawan dahil maraming alaala at etong darating na Huwebes, siguradong may mga ipopost na naman tayo kasi Throwback Thursday na naman.

Lahat ata sa mundong ito ay nakagawian ng humanda pag araw ng kaarawan, tayong mga Pilipino ay may kanya kanyang bansag o kwento kapag dinadaos ang ating araw (Birthday). Meron diyan isang buwan pa lang bago dumating ang kaarawan ay naka plano na kung anong lulutuin, kung sino sino ang dadalo, kung saan idadaos, an ong susuutin, at marami pang dapat isakatuparan. Lahat ng iyan ay kung may pera ang mga magulang. Meron din naman na ipangungutang pa ng magulang ang pagdiwang ng kaarawan, at dahil na  rin kasi na tradisyon na sa at ing mga Pilipino ang idaos taon taon ang kaarawan.

Gusto ko ay simpleng pamamaraan lamang, kaunting handa, magsimba at magtirik ng kandila at magpasalamat sa lahat  ng biyayang natatanggap sa loob ng kung ilang taon ka nang nabubuhay sa mundo. Hindi ko kailangan ng magarang damit, maraming pagkain na kapag hindi naubos ay itatapon at itatambak na lamang sa basura o di kaya ay makatanggap ng mamahaling regalo. Kung regalo man yan ay mapalad na akong mayroong erpats at ermats na nagturo sa aking ng pinakamamahaling regalo na hindi matutumbasan ng kung ano man. Ang mga gintong-aral na mas gold  pa sa Gold Extreme at Global Intergold na mga lecheng networking na yan. Hindi ko naman sinasabi na perpekto akong matino, pero sapat na sa aking ang mga tools ng kagandahang aral  na iniwan ni erpats para ako'y hindi maging salot ng lipunan.

Pero eto na nga, meron lamang sapat na handa, wala akong programa para ipagdiwang ang birthday  ko. Ganon pa man,   kahit siguro sa pinaka-payak na dahilan ay naging makabuluhan ang araw na ito para sa akin. Naging masaya ang aking kaarawan dahil sa mga bumati sa akin sa pamamagitan ng text, tawag, comment sa blog, twitter at syempre sa facebook. Nakakatuwa lang dahil kahit mga hindi ko personal na kilala ay bumati rin. At nagpapasalamat ako sa mga kontribusyon nila para maipalaganap ko ang blog na ito.

At dahil sa sobrang kagalakan ko a y minarapat kong ilagay at ipangalandakan lahat ng pangalan ng mga bumati sa akin. Maraming salamat muli:

Jessie Castillo Garcia 

Nadine Kristine De Leon

Gio Nello Balba

Arci Lemi

Sir Santi Pido

Danna Domingo

Maricar Artoza

Maianne Azalea Creencia

Clarise Punzalan

Philip Emmanuel Abrazado

Denz Bulatao

Maureen Constantino

Camille Revillame Aure

Ysha Trisalbon

Sir Lodel Millo

Geraldine Escario

Gee Purificare

Joy Nino Sarmiento

Aileen Onda

JM Alonzo

Jacq Jarin

Arjay Legaspi

Aron Hinanay

Mischelle Bianca Zamudio

Elvin Manuel

TL Shei Carena

Lourdes Pacis

Princess De Castro

Ludie Lyn Ibarra

Thet Alcodia

Ericson Julian

Sharmaine Baile

Janelle Miranda

Sir Rey Javier

Francis Saria

Dyigs Diego

Cris Taping

Lordjei Valgius

Tropang Metal

Earl Angelo Chua

Jhec Villanueva

Henric Floranda

Charilou Faldas

Lorena Robles

Shierwin Magcalas

Sir Romeo Parcero

Jehlaii Lingo

Wymark Gerodias

Matchbox Aquino

John Carlo Miranda

Glenn Santiago

Kyle Cristobal

Cathleen De Ere Barzaga

Dih Ambagan

Ken Munar

Michael Planas

Camille Villanueva

Ron Surbano

Belle Osorio

Yhanna Asoque

Katrina Nina Yap

Hazelle Madarang

Hannah Alcantara

MJ Custodio

Celine Jasmine Ohoy

Toni Claudio

TL Catherine Sto Domingo

Team Jukely

TL Philamie Castillo

Camille Trasmonte

Angela Carola

Mak Villaruel

Kenneth Camerino

Irvin Flores

Jose Louis Cesista

Alyssa Vergara

Chris Ann Penaranda

Abegail Manalastas

John Veil Raz

Jorene Abagon

Eljhay Escano

Mam Joy Penecilla

Team Homejoy

Muli, ako ay nagpapasalamat sa lahat ng bumati at nagbigay ng halaga sa aking kaarawan. 

Maraming Salamat  po! \m/