TaskUs Pet Lover's How To Save a Life: Operation Krusty

'Every life is precious.'

"You have not lived today until you have done something for someone who can never repay you."

'Saving One Dog will not change the world, but surely for that one dog. The world will change FOREVER.'

Buto't balat, halos bakat na ang kanyang ribs sa pagkapayat, nagmumuta, may sugat sa muka at pipilay-pilay nang makita ko ang asong ito sa labas ng aming opisina. Halos madurog ang puso ko nang makita ko siyang tuliro at balisa, hindi malaman kung saan pupunta, paikot-ikot at halatang nag-aalangan sa mga  taong lumalabas pasok sa aming building. Bahag ang buntot na nangangahulugang takot ang kawawang nilalang. Bago ako tuluyang umuwi pagkatapos ng aking shift ng bandang alas dos ng hapon, ay sinubukan ko siyang hanapan ng maipapakaen, dumiretso sa kainan ni Aling Pat ngunit tanging gulay na lang ang natira. Subukan ko sanang umakyat pa sa pantry ngunit mataba ang inyong lingkod at madali nang hingalin, kaya't sinubukan ko na lang sa Mini Stop makadiskarte ng kung ano mang puwedeng pamatid gutom niya.

Ito ang unang pagpapakaen sa kanya para maibsan ang gutom sa kanyang nangninipis na sikmura, Sinubukan ko ang "hot chix" na alam ng karamihang kainin. Pagkatawid, hinanap ko ulit siya pero hindi ko na nakita, umakyat muna sa taas upang magbawas at nagbaba-sakaling sa aking pagbaba ay makikita ko siyang muli. Nakita ko siya na malapit na sa entrance ng pintuan, inilapag sa harap niya ang pagkain ngunit bahag ang buntot na lumayo. Ang akala niya siguro ay sasaktan ko siya  o sadyang natakot siya sa muka ko. At dun ko nakausap ang isang sentinel at ang sabi niya "salamat, gutom na nga yan" at itinuro yung isa niyang kasamahan at sinabing kanya ang  asong iyon.

At doon ko siya sinubaybayan...

"Mabuti pa ang aso loyal ang tao hindi." Yan ay isang katotohanan na hindi mababali kailanman, kung puwede nga lang umibig sa isang aso. Biro lang! Pero kung pagiging loyal  nga ang paguusapan, gayong nalaman ko na siya ay pag-aari ng sentinel o guard sa aming pinapasukan, napansin ko, na kung nasaan ang kanyang amo sa dalawang building kung saan nakadestino ay naroon din siya pumipirmi at nagbabantay. Kadalasan mo siyang makikita sa ilalim ng mga kotseng naka park sa aming building. Tahimik na nag aabang kung sakaling lilipat naman sila sa ARC, pasunod sunod at nakabuntot  lamang. Makikita mo na determinado ang munting nilalang na mabuhay sa lansangan kahit alam nating sa kalagayan niya nuon na maraming sugat at paniguradong may nararamdaman na sakit sa katawan kasama na ang pagkapilay niya.

Naulit ang pagkakataon na nakita ko siya sa ARC building bago ako magbreak para maglunch, naroon lamang siya sa ilalim ng pulang kotse sa tindi ng init ng sikat ng araw. Hindi pa marunong kumain ng kanin ang ating munting kaibigan kaya't manok na lamang ang ibinigay ko sa kanya pagkatapos mag lunch sa pantry. Mula sa kanyang pagkakalugmok kung tignan na paghiga sa ilalim ng sasakyan, agad niya naman nginasab ito habang hawak ng dalawa niyang kamay. Duon ko nasabi sa sarili ko na may pag-asa siyang mabuhay dahil hindi siya tumatanggi sa pagkain. At dun ko na nga nakita na pinag-uusapan na siya sa TaskUs Pet Lovers Chatroom kung saan minsan nanonood lang ako ng chat, hanggang sa makita ko at nagtatanong sila kung may nakakita sa asong ito, sinigurado ko muna kung siya nga ang hinahanap nila, inilarawan at...... sakto siya nga ang kanilang hinahanap. Nabanggit ko na huli ko siya nakita sa ilalim ng pulang sasakyan na nakapark sa ARC Building at mula duon simula na siyang alagaan ng grupo at dito nakaramdam ng unti-unting pagbabago at ginhawa ang ating kaibigan.

.....at tinawag na nga natin siyang KRUSTY! Simula na ng kanyang make-over. Dumating ang mga tulong magmula sa pagkain,vitamins,pet treats,sabon,canned goods,at leash para hindi na pagala-gala si Krusty sa kalye, mahirap na at baka mahagip pa ng mga walang pasubaling driver sa daan.

Ang TaskUs Pet Lovers ay isang grupo sa aming kumpanya kung saan hindi lamang ang mga sariling mga alaga sa bahay ang binibigyang pansin at pinag uusapan. Hindi lamang pagpopost ng mga pictures at videos sa groups sa Facebook. Marami nang nagawang kabutihan ang  grupong nabanggit at aking sinalihan. Para sa akin, ito na yung pinakamagandang tulong na puwedeng maibigay ng isang nilalang, bakit? sapagkat buhay ang pinag-uusapan, ang layunin ng grupo ay bigyan ng pagkakataon mabuhay at bigyang kaukulang pansin ang mga asong pakalat-kalat sa kalsada na inabandona ng kanilang mga dating amo. Magmula kay "Minnie" stray dog ng Mini Stop na nahanapan ng owner ng grupo; kay TU ang asong laging sumasalubong sa mga empleyado sa entrance door ng TaskUs DeCastro Bldg at ang kasalukuyang nirerehab ng TUPL si Krusty.

Saan ka makakakita ng ganitong kumpanya kung saan binibigyang halaga ang buhay na mabuhay kahit sa sandaling panahon, ang makaramdam ng pagmamahal at importansiya. Kaya't mas lalo kong pinagmamalaki ang aming kumpanya, sa kanilang pamamaraan mas lalong maraming mapapahanga at mas maraming inspirasyon ang mabubuo dahil sa kabutihang taglay ng bawat miyembro. Isa lamang pagpapatunay na hindi lamang ordinaryong pasok-trabaho-uwi-sweldo sa halip ay tumutulong buhayin ang dahong nalalanta sa pait ng mundong ginagalawan ng mga stray dogs na ito. Saan ka makakakita ng  asong pinaliliguan ng empleyado habang nagtratrabaho, saang kumpanya ka makakakita ng kusang loob na  donasyon ng mga empleyado na nagbigay ng mga pakain at pet goodies? at saan ka rin makakakita ng tulong para dalhin at ipacheck-up sa beterinaryo ang asong kalyeng ito? 

TaskUs Pet Lovers - 'Helping hand to save life'

At mula sa kanyang mala kawayang katawan unti unti na ang pagbabago ni Krusty, tinutubuan na siya ng balahibo para maprotektahan ang kanyang manipis na katawan, at panalangin na rin ng lahat na mas kumapal pa ang kanyang balahibo at patuloy pa rin sana ang pagbibigay ng food donation para sa kanya. Ang bahag na buntot ay napalitan ng masayahing pagwagwag, masigla at payapa at malayang nakikisalamuha na sa mga empleyado ng TaskUs. Wala  ng sasarap pang makasagip ng buhay na ang akala  ng lahat ay wala ng pag-asa,  at kung  nakita mo at nasubaybayan mo sa simula  ang asong ito, mas lalo kang matutuwa sa laki ng pinagbago ng kanyang katawan. Kaya't maraming  salamat sa  TaskUs Pet Lovers na ka-isa ako sa grupo, maraming salamat din sa TaskUs na nagbigay pahintulot para makahanap ng pansamantalang bahay si Krusty sa loob ng isang kabinet sa likod ng building. At sana nga ay mas lalo maging malusog ang ating munting alaga, at matuloy din sana ang donation ng kanyang kennel.

Hindi lamang ako ang nasisiyahan sa tulong na inyong ginagawa, marami ring ibang tao ang natutuwa sa ipinapakita niyong kabayanihan. Kung makakapagsalita lamang ang mga asong ito ay taos puso ang kanyang pagpapasalamat dahil sa ikli ng itatagal ng kanilang buhay nakaramdam sila ng importansiya, pagtitiyaga, at higit sa lahat pagmamahal. Kabutihan ang  ipinakita, ay kabutihan din ang ibabalik ng Diyos para sa ating kumpanya. 

Mabuhay tayong lahat at sana'y ipagpatuloy nating lahat ang ating ginagawang pagtulong. Walang sanang magbago at walang bibitaw, malay natin balang araw baka magkaroon na tayo ng TaskUs Animal Rescue Shelter. :p

  

Karera

'Kung ikaw lang ang makakarera ko, suko na ko, panalo ka na. Aangkas na lang ako sa likod.'

Una sa lahat wala akong gustong pahagingan o patamaan sa post na ito. Meron lang akong gustong malaman, para saan ba ang karera sa daan o yung tinatawag na drag racing kahit alam naman nating hmmmn illegal, di ba?

Marami na rin naman ang nagreklamo sa publiko sa lansangan lalo na kung gabi o madaling-araw at nagkalat itong mga ito sa kalye. Maaari mong sabihin na walang pakealamanan ng trip, pero aba naman tohl kung meron kayong sariling planeta bukod sa Earth okay lang, hindi lang kasi kayo ang nabubuhay sa  mundong ito. Kahit pa magkarera kayo sa buwan walang makekealam at wala kayong mapeperwisyo. 

Ito yung mga anak ng mayayaman na nasobrahan sa radiation ng kung anu-anong teknikal na gadgets na kumain sa mga kukote nila. Sila ang pasimuno ng drag racing na kung tutuusin ay walang kakwenta-kwentang sports at walang napapatunayan. Nakapanood lang ng Fast & The Furious nag- transform na ang mga mokong. Eh di wow! Kapag mabilis magpa-arangkada at magpasingit-singit sa daan.... cool na? astig na? iba ka na? Bwahahaha! Eh di kayo na si Michael Schumacher.

Pero siyempre dito sa Ubas na may Cyanide hindi namin kayo, bibigyan ng masamang pagtingin sa halip ay bibigyan pa namin kayo ng matitipunong suhestiyon para lalo kayong hangaan ng mga chiks na makakapanood sa inyo. 

*Bakit magkakarerahan sa gabi o madaling-araw kung wala naman masyadong sasakyan o tao sa lansangan? Kahangalan! Marapat na magkarerahan kung kelan peak/rush hours. Kailangan yung usad pagong daan at kabi-kabila ang tumatawid na  tao.

Sabihin nating ang starting point ay sa Baclaran dun sa ilalim ng LRT at matatapos sa NLEX. Rush hour at higit sa lahat, salubong sa trapik. Ang unang makakarating sa dulo nang buhay at walang gasgas ang sasakyan sa loob ng medya ora, magpapakaalipin ako sa loob ng isang taon. Pero kapag pinaglamayan naman siya ako ang magsisilbi ng kape, biskwit, tinapay at baraha sa mga mag-totong its... Pramis!

*Bakit makikipagkarerahan sa kapwa nila karerista na hindi naman mga propesyonal na karerista sa tunay na lansangan, sitwasyon at buhay? Karerista lang sila sa likod ng script. Ang suhestiyon ko, makipagkarerahan sila sa trak ng bumbero at ambulansiya. Ang sinumang karerista na makakatalo sa tunay na drayber ng trak ng bumbero at ambulansiya....siya na ang papalit sa mga ito. At last nagkatrabaho ka pa. Baka nga sa tunay na drayber ng karo ng Funeraria ay di kayo manalo.

*At dahil tunay naman na mga anak kayo ng burgis, bakit pera o kotse ang pustahan? Mas maganda kung sinong matalo, susunugin ang village o subdivision, o kaya pasabugin ang opisina ng kanya kanyang angkan, pabrika, warehouse ng negosyo ng pamilya. Mas may thrill hindi ba? Kung pera lang o kotse ang korni.

*Tohl bakit kayo magkakarerahan kung kailan maganda ang panahon? Nasaan ang challenge dun? Saan namin mahahanap ang kaastigan? Mas okay kung magkakarerahan sila kapag may super typhoon at baha sa mga pangunahing lansangan. 

Marami pa sana akong sasabihin. Kaso, mukhang nagiinit na ang karburador nila, botaks muna ako at baka sagasaan pa ako ng mga kupal na ito! 

Adios!

Mga Basang Pahina

'Minsan masarap paganahin ang isang motibasyon na nanggagaling sa isang inspirasyon. Masaya ang mag-isip, lumilok  manahi, manggatsilyo ng mga salita para makabuo ng isang piyesa sa  isang tulaan ng pag-ibig.'

Kagabi nanahi ng mga salita at gumawa  ng tula, dahil sa bilis ng inspirasyong dulot ng mga piyesa ni Juan Miguel Severo na nag-aaral sa UP. Ma-emosyon, mabigat ang mga banat na salita. Nakakadala at nakakabighaning makapagsulat ng mga ganitong piyesa. Ramdam ang pagkalungkot, galit at tuwa. Heto at panoorin ninyo ang hebigats na performance niya sa entablado.

"Ang Huling Tula na Isusulat ko para sa'yo"

At eto naman ang aking likhang piyesa sa pinamagatang......

Mga Basang Pahina

Sa isang librong kayputi, pumatak ang luha

kaya't wala kang naaninag kahit isang talata

Bumaha ang luha sa gitna ng pahina

Pilit inaral,inisip at kinabisa

Tumanda na tayo't lahat ngunit ang kaalaman ay di sapat.

Pag ibig ano ka nga ba?

Saan ka nagmula at paano ako namulat sa'yo ng hindi kita kinikilala

Noong umpisa,simple lamang ako at payak

Ngunit ngayo'y kinakausap ang sarili at laging na lamang nakayapak

Bulag ka nga ba o nagbubulag-bulagan lamang

Sapagkat pinasok mo ang aking isipan, puso't sinaniban ang kaluluwa

Lumapit ako sa'yo nang matagal ang pagsuyo ngunit naglaho

Lumayo ako sa'yo, tagos ang kalungkutan, nananaghoy ang pagsuyo

Sana'y hindi na lang kita nakita, sana'y hindi na lamang nasilayan.

Ngayo'y bumabalik ang mga alaala kung saan kita unang nakilala.

Para kang mala-asidong alak na pumupunit ng aking lalamunan at kalamnan

Isang mabagsik at maamong kidlat na gumuhit sa aking katahimikan.

Ang pag-ibig kapag bahag ang buntot ay parang ilog na payapa't walang agos

walang pagwasiwas at paghampas ng alon,walang tigil ang paggalaw at walang sigla

Ang pag-ibig na matapang ay hindi lamang puso ang inaanod

Pati ang kanyang balon-balunan,bituka,baga,atay,lapay at apdo

Nalunod na rin ang dangal, yaman at dunong.

Ang pag-ibig hahamakin ang lahat masunod lamang

Ngunit kapag ika'y umurong sa tatahakin mong sakuna't panganib

Takot ba ang pag-ibig mo, walang tibay, walang gabay at hindi ka pa umiibig.

Dahil ang naturang pag-ibig, kahit hanggang hukay na lang ang pag-asa ay pilit 

mong aariin ang kanyang langit

Ang pag-ibig ay hindi pagnanasa 

Hindi ito ang pag-angkin ng perlas na puti

Wala kang karapatang umibig kung iyan lamang ang iyong mithi

Ang pagkasasa sa bukirin para lamang durugin ang isang napakagandang bituin?

Itong pag-ibig na ito ay may mata, ang pag-ibig ko'y hindi bulag

Ang marunong umibig ay laging dilat sa mga sugat na natamo at natanggap

Dahil ang pag-ibig ay masakim at hindi kakailanganin ng kabyak

Dalawang pinagka-isa at dalawang pinagbigkis

Hindi tayo kambal, ngunit ikaw ang gusto kong katambal sa pelikula ng buhay 

Kung saan maaari nating danasin ang lungkot at ligaya, takot at pighati

Kaya't kayong mga kabataang pag-ibig ang ninanais

Mga animo'y paru-parong lumiligid sa ilawan ng lampara

Kapag kayo'y umibig na, hahamakin ang panganib,

at ang bawat pakpak ninyo'y masusunog sa alab ng pag-ibig

Isasara ko na ang libro na binaha na ng luha

Ang puting libro ko ngayo'y pula na ang mga talata

Dulot ng matatalim na bawat pahinang ikaw ang gumawa ng masasakit na salita

Pinabaha ng luha't dugo, isasara ko na at hindi muling bubuksan pa.

At sa isang bagsak, nagtilamsikan ang dugo't luhang para sa'yo....para sa'yo

At pinapangako sa sarili na ako'y magsisimulang muli

Kukolate

'Ang kuko na choco."

Ang mag-inang Floring at Ipe ay galing sa isang bertdeyan ng pinsan ni Ipe na si Jenny. Medyo naparami ng kaen ang sampung taong gulang na si ipe. Chocolate cake, pizza, ice cream, spaghetti, chicken lollipops at tacos ang nagpapabigat ng kaniyang tiyan ngayon. "Anak nakakahiya sa Tita Karen mo, dumiretso ka na lang sa bahay at duon ka na magbawas." ang mahinang tinig ng kaniyang Ina, halos pabulong ngunit nanggigigil.

"Nay parang hindi ko na po kakayanin eh." Lumilitaw na ang malalamig at butil  butil na pawis ni Ipe sa kanyang noo. Namimilipit ang tiyan at namumutla. Sa kabilang kanto pa ang kanilang bahay at baka daw magkalat lang si Ipe ng kanyang Hersheys sa daan.

"Ano ba 'yun ate?" ang tanong ng kanyang tiyahin.

"Itong pamangkin mo, diyos ko sa dami ng kinain ayan at sumasakit na ang tiyan. Dito pa ata isasabog ang bomba. Kaw kasi..." sabay dampi ng bimpo ng kanyang nanay sa kanyang noo.

"Kaw naman, di naman kasalanan ng bata yun." Inakay siya ng kaniyang tiyahin papuntang banyo. Halos hindi na makalakad ng maayos si Ipe sa kanyang pagpipigil. Animo'y bagong tuli kung  maglakad at tila ilang minuto na lang ay babagsak na ang bomba sa Hiroshima. Binuksan ang ilaw sa loob ng banyo, pati ang gripo ng tubig na may nakasahod na malaking timba ng Orocan at may kulay pulang tabo sa loob.

"Medyo buhusan  mo lang mabuti at barado 'yan."

Habang inilalabas niya ang maitim na balak, minamasdan niya ang lagaslas ng tubig mula sa gripo. Umiikot ang tabo sa loob ng timba dahil sa sikad ng tubig. Sa lakas ng pagdausdos ng tubig ay bahagya niya na lamang nauurinigan ang kwentuhan ng kanyang ng nanay at tita sa labas.

Nilamon ng ingay ng rumaragasang tubig ang pagsambulat ng laman ng kanyang tiyan, Brrrrrttttt! Brrrttttttt! PLOP! Isang buong kasinlaki ng barkong Titanic ang tumapos ng kaniyang hirap. Sinarhan niya ang gripo. Bahagyang mapuno ang timba. Agad siyang naghugas. Nangalugad ng sabon. May sabonera sa bandang kaliwa na may malaking sabong mabango. Pinaikot ang sabon sa kanyang palad. Nagsabon. Nagbanlaw gamit ang tabo, hinimas at hinugasan ang puwit habang bumabagsak lamang ang tubig na ipinanghuhugas sa kanyang Titanic na iniluwal. Nagsuot na siya ng salawal. At pagharap niya sa bowl ay nagulat siya sa kanyang nakita kung gaano kalaki at katigas ang nasa lalamunan ng inidorong nagdulot ng pagsasakripisyo niya ng ilang minuto.

Gamit ang tabo, nagbuhos siya ng isa. Wa epek! dalawa.tatlo.apat.lima. Ngunit di pa rin lumulubog ang Titanic. Binuhos niya ang kalahating tubig na laman ng timba. Sumayaw lang ang laman nito at bahagyang umahon pa ang depositong tubig.

Binuksan niyan gmuli ang gripo. Pinuno ang timba at mukang magbebeastmode na si Ipe. Pagkapatay ng gripo, agad buong pwersa niyang iniangat na parang si Atlas na karga ang mundo ang timbang puno ng tubig at ibinuhos lahat ng laman.

Namulwak ang inidoro. Iniluwa nito ang kaninang kanyang iniiri. Lumagapak at ang Titanic ay nahati sa dalawa sa tiles ng banyo.

Di niya alam ang gagawin at naghalo ang kaba at pag-aalinlangan. Di niya alam kung paano ibabalik ang tumapon sa dapat niyang kalagyan. Tatawagin ba niya ang nanay niya o ang kanyang tiyahin?

Di na siya nagsayang ng oras at marahan at maingat na dinampot ng kanyang dalawang kamay ang dalawang piraso na kanina'y iisa. Ibinalik sa inidoro. Marahan ang pagbuhos. Hanggang sa lumubog ang dahilan ng puno't dulo ng kanyang problema at pagkabalisa. Nagsabon siya ng kamay. Sabong mabuti. Kinaskas niya  rin ng sabon ang sahig na  pinaglandingan ng kanyang problema kanina. At pinabula niya sa sarili ang sabon. Mabulang mabula. At matiwasay na pinaagos ang bula sa masaganang pagragasa ng tubig galing sa gripo habang kinukuskos niya ng paa ang sinabunang tiles ng banyo.

Success! 

Pinatay niya ang ilaw sa paglabas ng banyo. Nahihiya siyang magtama ang mga mata niya sa nanay at tiyahin.

"O anak, nagsabon ka bang mabuti? Binuhusan mo bang maigi? Iniwan mo bang malinis ang banyo nila tita mo?" Ang package na tanong ng kanyang ina.

Tango lang ang kanyang sagot.

"Ito naman si ate..." sabat ng kaniyang tiya Karen at sabay haplos sa kanyang buhok.

Umupo siya sa tabi ng kanyang ina na abala sa pakikipagkwentuhan sa kanyang tiya.Nagkakatawanan ang mga ito. Habang kinukuskos ng kaniyang mga paa ang mga sarili upang mabilis matuyo. Sabay narinig na lamang niya ang tinig ng kaniyang tiyahin, at tila may napansin "O, Ipe akala  ko ba  naghugas ka ng mabuti, bakit may bakas pa ng chocolate cake ang mga kuko mo?"

Tinignan ang mga kuko at.........................

Rape Scene 18+

'Basta may cupcake, may balak.'

Hindi lahat, basta may alak may balak, kahit walang alak meron akong binabalak. Sakto ang settings ng paligid; madilim, tahimik at walang katao-tao. Madali kong maisasagawa ang maitim kong plano. Napakadaling akyatin ng gate dahil napakababa, walang bantay na aso at walang CCTV. Ayos, tiba-tiba ako neto! Konting istrongka lang sa pintuan ng gate, ayos isang click lang bukas na ang pagkakatrangka. Alam kong mag-isa ka lang at mahimbing na natutulog. Nakalock ang pinto ng bahay, pero konting diskarte lang yan ng dala kong magic alambre. Nabuksan ko na nga, at dahan dahan para hindi lumangitngit ang tunog ng pintuan. Nakapatay ang ilaw sa salas, maya-maya ay narinig ko ang pag-galaw  ng tumba-tumba, shet may tao! napalunok agad ako ng laway sa tuyo kong lalamunan. Kumakabog ang dibdib ko at baka mahuli ako, pero para makasiguro dahan-dahan kong sinilip ang lugar kung saan ko narinig ang ingay. Mula sa ilaw ng poste ng Meralco na tumatama paloob sa bahay may naaaninag akong kulay puti, nanlilisik na mata at matatalas na pangil ang tumambad sa harapan ko! Lansiyak! Pusa lang pala! Whew! Buti na lang. Kaya't tuloy ang plano. Sa sobrang dilim papunta sa aking target ay kinakapa ko na lamang ang aking dadaanan. Hanggang sa wakas narating ko na rin ang kwartong aking pakay. Nagmamadali 'kong inilabas sa aking skinny jeans ang matigas, mahaba at matulis na bagay. Hahahaha! akin ka ngayon! Tamang tama, maipapasok ko na ito, alam kong masikip pero pilit kong ipapasok ito. Wala kang magagawa. Nakapa ko agad ang butas at dahan-dahang ipinasok ang aking kargada. Uhmmppp! Iiihhhhhh! Uhmmmppp! ang hirap ang tigas, ba't ganun? mukang matagal  mo na  itong hindi nagagamit. Pihit pakaliwa, pihit pakanan, labas at pasok, labas at pasok Uhhmmpppp pinagpapawisan na ako ng todo, shet ang hirap, pero paniguradong masisiyahan ako kapag nailabas ko na. Pihit pa, pihit pa konti na lang, labas at pasok, paulit-ulit ko itong ginawa, konti na lang at lumuluwang na, nawawala na ang sikip. Ohhh yeahhhhh!  Success! Nabuksan ko na ang baul gamit lamang ang baon kong 5 in 1 na nail cutter. Kinapa ko agad ang laman ng baul, makapal, parihaba ang hugis, at ang iba parisukat. Sa wakas, ang aking pinakamimithi, akin na ito wala nang balikan. Palabas na sana ako ng kwarto niya nang biglang bumukas ang ilaw. HOOOY!!! ANAK KA NG PITUMPUT PITONG PEKLAT! Bakit mo hawak ang koleksiyon ko ng letrato ni Frankie Arinoli?!? Sigaw ng matronang may ari ng bahay na may anim na curlers sa buhok at sobrang kapal na mud pack sa muka. 

Sabay biglang sigaw ni direk ng CUTTT!! Nice! Good take! Perfect!

Throwback Memories: Field Trip Reminiscence (PILTRIP)

'Anu-ano ang mga naaalala mong lugar na napuntahan sa sarili mong piltrip experience?'

Sa eskuwelahan namin noong ako ay elementarya, basta pagsapit ng Hulyo -Agosto masaya na. Bibigyan na kayo ng teacher ng papel at doon nakasulat ang mga lugar na pupuntahan niyo!

Educational Field Trip na! Pero kung educational yun e bakit yung mga boplaks kong kaklase eh excited pumunta? Anak ng......

Hindi mabubuo ang isang schoolyear kapag walang PILTRIP, eto ata ang pinakaaabangan kong event at ikokonsider ko na rin na isa sa masasayang highlights ng buhay-eskuwela. Pagkabigay pa lang ng titser ko ng reply slip para sa magulang ko ay halos hindi na ako magkanda-ugaga sa pagiisip tungkol sa araw na ito. Bawal daw yun magusot kapag ibabalik na sa amin at talaga nga naman pinakakaingat-ingatan ko itong papel na ito hanggang sa maibalik na kay ma'm. Saan kaya ako uupo? Harap ng bus? Likod? Anu-ano kaya ang babaunin ko? Ano kaya babaunin ng mga kaklase ko? Ilang Zesto ba ang kailangan ko? tsaka  ano kayang flavor?

Nung kapanahunan ng aking kamusmusan, hindi ko maintindihan kung bakit bigla nalang umaasim ang mukha ni Nanay ko tuwing matatanggap niya ang sulat sa eskuwelahan tungkol sa field trip. Pero buti naman ant pinapayagan niya ako at binabayaran niya pa rin ito kahit alam niyang pakulo lang iyun ng school para lalo pa siyang perahan. Hahaha! I lab yo mom!

Gabi pa lang hindi ko alam kung paanong posisyon ako matutulog o matutulog pa ba ako  o aantayin ko na lang ang oras. Ito hudyat ng sobrang pagka excited. Pero pinatulog pa rin ako ng Nanay, kasi pa g di daw ako nakatulog hindi niya ako pasasamahin, eh alam ko namang panakot niya lang yun. Kaya pinilit ko matulog kahit kaunti.

Araw ng field trip. Excited ang lahat. Hindi nakakainis gumising sa araw na ito. Malayang isinuot ni  Tita ang aking medyas nang hindi ko siya sinisipa sa ilong. Masarap ang pasok ng almusal pati na din ang agos ng Milo sa aking lalamunan. Off to school we go!

'Saan ka sa tatlo?'

Eto na sakay kame ng tricycle ni tita, kita ko na ang pila-pilang bus sa harap ng aming eskuwelahan. Di na talaga mapigilan ang excitement at gusto ko nang tumalon sa traysikel. Pag tung-tong ng bus ay deretso ako sa likod na upuan dahil doon daw umuupo ang mga "cool". Sa sobrang cool ko ay naitaas ni Tita ang sinturon ko hanggang sa ilalim ng aking dede. Tita ayoko po maging katulad ni Mr. Bean!

Anyway, umandar na ang bus at nagsimula na kami magdasal ng isang buong rosaryo. Kinuha ko na muna ang una kong sandwich or mas kilala noong panahon ko na "samwitch". Kinain ko ito habang nagdadasal. Oka y lang yon kasi nasa harap naman yung teacher ko eh.

Pero sa ibang banda may disadvantage din ang field trip sakin e, nung mejo nagka edad na ako hindi na ako gaanong naeexcite kapag alam kong may field trip, kahit anong pambobokster pa ang gawin ng titser namin. 'Yung mga kaklase ko nagpapalakpakan tapos ako medyo kunot ang noo e. Sabi ko pa, "sana sa malapit lang ang pupuntahan  namin, para  hindi ako......."

"SUMUKA".

Oo, mahihiluhin ako sa biyahe, kaya kasama ng mga tsitsirya at samwitch sa bag ko, meron din akong baong Bonamine. Kaya hindi ako cool.  Hindi ko kailanman ginustong umupo sa likod na parte ng bus (nakakahilo daw, yan ay sabi ng kakilala kong mahihiluhin daw). E langya hindi naman ako makaupo sa unahan. Lagi ako sa second row from the back. Malas.

Ang lamanin ng knapsack ko - sumbrero, bimpo, extrang damit, tsitsirya (na ipapamigay ko sa mga kaklase ko), at tatlong supot.

Ewan ko ba kung bakit ako naging mahihiluhin, ang teknik ko diyan hindi ako kakain ng almusal, para walang maisuka kapag nahihilo na. Tapos inom ng Bonamine. Habang yung mga kaklase mo masayang masayang inuubos ang baon nilang Rinbee, Snacku at Oishi at kwentuhan, tawanan sa unang oras pa lang ng biyahe, wala naman akong kakausaping kahit sino. Matutulog. Hihinga sa bibig pa ra hindi maamoy ang nakakabuwisit na pabango ng buwisit na bus na 'yan ng Mapalad Liner. E tatlong oras lang naman akong ganyan parati. Tatlong oras na stress. Nyeta!

Pansamantalang mawawala ang pag-aalala ko sa reputasyon ko kapag pumarada na ang bus. "Yeheeeeyyyy!" Malabon Zoo - apat kaming skul na sabay sabay nag nagfield trip dun. Payabangan kami sa pagpapakain ng mga hayop. Ayun, umiyak 'yung kaklase   ko, nakagat ng unggoy. 

Eto talaga ang pinakaayaw kong puntahan sa lahat - Museum. Hello? bata pa ko nun at ano naman ang "aral" na makukuha ko sa pagpunta dun? Wala ngang puwedeng kainin dun e.

Pero na-thrill kame sa huling Museum na napuntahan namin, ito ay sa San Agustin Museum, napakalaking musoleo, nakakapanindig balahibo ang mga paintings at napahiwalay kame sa tour guide na magtrotropa. Natakot kame nang makarating kame sa isang lugar na parang simbahan at bigla na lang tumugtog ang isang organ na di naman namin makita kung saan, ang tono pa ng ritmo ay yung parang kay Drakula. Takbuhan ang tropa ng may mapasok naman kameng isang kwarto na napakaluwang at pinagmasdan namin ang kwarto na isa palang sementeryo kung saan sa buong ding-ding ay panay lapida ang nakapaligid. Yun pala libingan ng mga paring Dominikano at Heswita. Takbo na naman habang yung mga naglalakihang painting parang nakamasid sa amin. Ang nakakahiya sa amin nakatingin lahat nung nakita namin sila at halos hingal kabayo kame. Kaya ayun sermon at pingot ng patilya kay sir. 

Hindi puwedeng hindi puntahan ng mga batang estudyante ang Nayong Pilipino. Para mo na ring  inikot ang buong Pilipinas. Kapag malapit na maglunch dito karaniwan ang next destination. Nakakabilib ang Chocolate Hills, sarap laruan ng mataya-taya. Puwede ka pang mag exhibitioning gumugulong habang nakikipaghabulan ka. Hindi mo mapapansin ang pagka-Metro Manila kapag nandito ka eh, parang ang dami mong puwedeng puntahan nang hindi ka maliligaw. Galing!

Pero hindi ko alam  kung hanggang ngayon buhay pa ang lugar na ito. Mukang napalitan ng Paraiso ng Kabataan na naging tambayan na lang ng mga taong-grasa at kabataang rugby boys. Mukhang napabayaan na ang paborito naming puntahan noong araw. Sayang!

Eto ang mga kadalasang pupuntahan niyo sa Field Trip:

Manila Zoo o Malabon Zoo - kapag medyo maliit budget ng skul niyo e sa Malabon Zoo ang bagsak. Diyan kasi kame pumunta nung nagfield trip kami. Medyo boring at napakaliit lang, parang isang ikot lang at nuon puro ibon ang nandoon. Ewan ko lang ngayon baka may dinosaur na?

Nayong Pilipino - Bandang Pasay at bago mag NAIA o Ninoy Aquino International Airport. Wala nang mas kaklasik pa dito. Hindi puwede mawala sa listahan yan. Andiyan ang Mayon, Chocolate Hills at iba't-ibang model ng mga anyong lupa sa Pinas. Tanda ko pa nung inakyat namin ang Mayon at muntik na kong mahulog. Malapit na ko sa tuktok at biglang bumitaw yung isa kong kamay. Buti na lang at nakakapit pa yung isa. Kinabahan din ako nun. Tapos makikita ko lang pala sa butas niya e puro basura.

Coca Cola Factory - Dito ok. Uminom lang kayo ng Coke hangga't kaya niyo. At yung may mga dalang Coleman e tiba-tiba. Itatapon nila ang laman na tubig nun at pupunuin lang ng coke yung coleman nila. Hanggang sa pagdating ng bahay  may lamang coke pa rin yung coleman.

Rizal Park/Luneta - Papatignan lang naman sa inyo si Rizal at paglalaruin kayo ng konti. May malaking mapa ng Pilipinas diyan at may mga dinosaur na bato.

Exhibit sa Mall - Minsan kasi may mga malls na nageexhibit ng educational things para sa mga bata. Pero parang wala pa rin naman akong natutunan dun. Pano ba naman eh mall yan, malamang nasa isip namin eh pamamasyal at mga arcade games. Minsan tumatakas kame sa pila at naglilibot kami sa mall  tapos babalik na lang kami bago matapos ang tour. Hindi kasi kami nahahalata sa dami ng bata at kadalasan pa e may may kasabay rin kaming ibang skul kaya ang gulo talaga. Labo-labo!

May iba rin namang mga pinupuntahan pa. Depende rin sa skul  yan e kung saan nilang maisipang mag-field  trip. Masayang parte ng field trip yung pamimili niyo ng upuan sa bus. Siyempre magkakatabi dapat kayo ng mga kaibigan mo at magkukulitan lang kayo sa loob ng bus. Tapos sa unahan nakaupo ang mga titser at staff ng skul. Yan ang field trip!

Ang Magic Fakes Crackers Ni Francis

'Apat-sapat. Sapat sa umagahan,tanghalian, meryenda at hapunan.'

Pumapasok sa trabaho si Francis ala-sais ng umaga. Siya ay isang masipag na empleyado at kailaman ay wala kang makikitang markang absent o di kaya ay lateness sa kanyang attendance,  kahit pa sabihin nating tinanggal ng opisina ang incentive na anim na daan sa mga empleyadong walang absent o late kada isang buwan.

Subsob sa trabaho ang ating kaibigan, isa si Francis sa may magagandang rekord sa score cards sa kanilang  kumpanya. Walang reklamo ang kanyang Team Leader at mga kasamahan sa kanyang pagtatrabaho maging ang mga kliyente nila sa Amerika ay natutuwa sa kanyang mga pagsagot at pagbibigay ng solusyon sa kanyang trabahong Email and Customer Support Specialist.

Alas diyes. Nagsilabasan na ang mga kasamahan niya sa opisina. Lunchbreak. Niyaya siya ng mga ito na mananghalian kila Aling Pats ang katabing karinderya sa building. "Sunod na ako, tatapusin ko lang itong mga pending kong emails, marami-rami pa eh. Panay urgent response kasi ito." wika niya.

Naiwan siya sa opisina. Pinaspasan niya ang trabaho. Unti unti nang umiinit at tumatanghali na at hindi na masyado  kinakaya ng aircon na lamigan ang buong floor. Hinubad ni Francis ang kanyang blazer. Tinext na siya ng mga ka-opisina kung nasaan na siya. "D p t4p0s, n3xT t!m3 n4 lH4n6z. NwY, I'l jUzZt e4t mY b40N heR3."

Kinakailangan niyang ma-promote. Kailangan niya lng siguro ng magandang break. Baka nga sakaling ito na ang kanyang break.

Mula sa kanyang kinauupuan, kitang-kita niya na nagdidilim na ang langit. Dumukot sa pitaka. Binuksan.  Tinitigan ang larawan ng mga anak. Binilang ang mga barya sa pitaka. Muling tinignan ang langit. "Wag kang uulan. Wag. Wag naman sana."

Kumalam ang kanyang tiyan, binuksan ang bukanang zipper ng bag. May isa pang pakete ng biskwit. Binuksan niya ito. Kinain. Tumungo sa water dispenser. Kinuha ang tumbler. Uminom ng tatlong tumbler ng malamig na tubig. Napadighay siya. Bumalik sa puwesto. Muling tinitigan ang nagdidilim na kalangitan.

Napailing siya, at nagsalita sa sarili. "Makisama ka naman." "Wag kang uulan. Wag ka sanang umulan hanggang mamayang uwian", muling binilang ang barya sa pitaka......

The (K)ilig Factor

'Naked  lovers, feel the blood beneath their veins, electric nerves communicate with tiny explosions through our brains. Who is this energy that never left or came?'

Kape. Asukal. Gatas. Hapon. 4:35  PM.

Nagtimpla ako ng maiinum, nilapag sa harapan ng lamesita ng kompyuter ang nagumaalimpuyong na usok ng kapeng nagdidingas sa init. Hinalo ng hinalo. Hinalo para mapawi ang inet at mula sa tasa, sumalok ng kaunti hawak ang kutsara, hinipan dahil hindi pa kaya ang init ng kape, ayaw kong mapaso ang aking dila. Hinigop ang kutsara't  ninamnam ang sarap ng kape na aking tinimpla upang manatiling gising at pagmasdan ang paligid. Ayoko pang matulog, marami pang nilalaman ang aking isip, nais ko pang manatiling mulat kahit pa pwersahang pinigilan ang pagsara ng talukap ng aking mga mata dahil sa kapeng aking tinimpla.

Hindi ako masokista para pigilan at pahirapan ang sarili. Masaya lang ako, sapagkat isang araw na lang, araw na naman ng pahinga mula sa trabaho. Kumbaga, gusto ko lang magcelebrate ng maaga kahit kailangan pang pumasok ng isang araw. Hindi dahil ayaw ko ng trabaho, kailangan ko lang ng pahinga, pahingi ng pahinga, pahinga ng katawan, puso at isipan sa mga nagdaang mga araw. Gustong gusto ko ata makipag usap sa mga Amerikano at ibigay ang aking serbisyo, mali yang nasa  isipan mo, hindi ganung serbisyo, kung di sagutin ang sandamukal na email at inquiries nila sa araw-araw. Kailangan ko ng pahinga, isipan, puso at katawan.

Mainit pa rin ang kape, inilubog ulet ang kutsara, humigop. Sa pangalawang higop hindi ko nagustuhan tila nawala ang tamis sa unang pagkakatikim. Ganun ba talaga? kahit sa paghigop ng kape eh sa una ka lang masisiyahan? Humigop ng pangatlong  beses. Wala talaga! Anong nangyari? napabayaan lang kita ng ilang minuto, nawala na ang ibinibigay mong tamis.

Kape. Asukal. Gatas. 5:00 PM

Hindi ito test, pero tatanungin kita, sa  tatlong nabanggit ano ba ang dapat piliin para dagdagan ng tamis ang aking kape.

Sumagot ang isa, "kailangan idagdag ay kape." -ulol bitter ka lang.

Ang isa naman ang isinagot ay gatas, bakit gatas? "kasi ang gatas ay maputi,malapot at malinamnam kahit walang tamis ng asukal, masasarapan pa rin ako." -gago ka libog lang yan.

Ang huling sumagot ay asukal. "Hindi ba dapat naman talagang ilagay ay asukal? Ito ay isang mabisang pampadagdag ng tamis sa tumatabang o pumapait na kape. Ang tamis ng asukal ang nagmimistulang batayan ng panlasa sa mga taong  gustong palaging nakangiti. Ang tamis ang nagsisimbulo ng pagiging masayahin, kasiglahan at naguumapaw na kilig sa bawat nilalang na umiibig. Sa isang relasyon ang tanging panlasa na dapat ihalo para gumana ay ang tamis ng pagsinta, Hindi mo isasalin ang alat, pait, anghang at hindi ninanais na may kakulangan o katabangan. Masarap kiligin hindi lang dahil sa swaktong timpla ng kape, masarap din kiligin dahil nararanasan mong umiibig ka.

Tonic - 'You Wanted More'

Naranasan mo na bang umibig at kiligin?

Hindi ko ka-istilo si boy Hopeless Romantic kuno kung bumanat, di ako yung tipong lalandiin kayo. Kung ano yung laman ng isip  ko yun lang ang ibinabahagi ko. 

Sa mga may asawa na, naaalala mo pa  noong nililigawan ka pa ni Mister? Ano yung nagpakilig sa'yo? Yun bang pungay ng kanyang  mga mata (yun pala adik siya before), o  yung kanyan mala Close-Up toothpaste na ngiti? o di kaya ay yung mala lovapalooza niyang  kissable leps? Uso pa ang harana noon, kinantahan ka ba niya ng "O, ilaw sa gabing madilim..." habang ikaw naman ay nasa balkonahe ng inyong bahay habang pinagmamasdan ang kanyang pagbirit kasama ang tatlong Rogelio, Rogelio, Rogelio na nagigitara. Puwede ring  kinilig ka dahil, ikaw yung tipong mahilig sa swabeng bigote? o dahil sa makatang panulat? (Eheeeemmmm) O 'di kaya'y wala lang  basta kinilig ka lang, tapos "Kayo" na, in a blink of an eye.

Ikaw ba yung tipo na kapag narinig mo yung theme song niyo, eh bigla ka na lang napapangiti, tapos bigla ka na lang mapapakanta at bigla na lamang gaganda ang araw mo. Panigurado kabisado mo ang mga liriko.

Maaaring luma na ang themesong ng ilan at mas nadadala ka na ng mga bagong kanta na kinakanta  naman ng mga anak mo  ngayon. Mas moderno ba, nakakapanibago, nakakabata ng pakiramdam at sobrang nakakakilig!

Ayoko pag-usapan sila #AlDub pero sige kanta tayo...

"Su hane now...Teyk me into your labeng arms...kes me ander da layt of a towsand stars...Pleys your head on my beting hart....Aym sinking awt lawd..."

Chat.

Kung kilig lang din naman nag pag-uusapan, dito na ata ang tahanan ng kilig na patago. Sa pamamagitan ng  chat natin karaniwan ibinubuhos ang kilig natin lalo na't kausap natin ang ating crush, lihim na pag-ibig, at minsan kilig na may malisya. Eh bakit mo  nga ba naman pipigilan ang kilig factors kung ikaw lang nakakabasa o nakakakita ng pinaguusapan niyo. Yan ang tinatawag na "Freedom to kilig".

Beep!

"Hi beautiful. I saw your profile in Tinder, and I got interested of knowing you, would you mind if I'll have your number?"

PTJ - Patay Tayo Jan. Ikaw ano ang isasagot mo? ilarawan natin ang profile nang nagmessage: matipuno ang kanyang pangangatawan, makinis ang balat, may dimples, may mapupungay na mata, malinis ang itsura, mukang mabango, magara ang bahay, mapostura ang pananamit. Sige sabihin nating kamukha ni Alden, Alden Patrimonio, (deh joke lang) Alden Richards.

Sabihin na rin nating trulalu na si koya nga ang nasa profile, ang tanong aakyat ba sa mga ugat mo ang feels...Kikiligin ka ba? at paglalaanan mo ba siya ng oras para makilala?

"Hu u??" ang pamatay mong reply. Sabay kilatis sa profile, baka kasi panggap lang o poser. At sa loob-loob mo mukang siya nga yun. Siyempre na-pa smile ka ngayon at sa loob ng isipan mo naglaro ang pagkaduda, "Biruin mo, ang cute na ito, nagka-interest sa akin", "Hmmm...wala namang masama, chat lang  naman", "Okey"

Isa, dalawa, tatlo...

Tatlong buwan na pala kayong magka-chat. Akalain mong sa simpleng "HU U" nasundan ng "I MISS YOU" "I LIKE YOU" at "I LOVE YOU".....(Background music: "Love moves in mysterious ways...." aba, tila ayaw mo na lubayan ang ngiti habang nakatitig ka sa monitor ng screen ng kompyuter o di kaya ay cellphone. Pero iba ka na, sabog ka ba? Para ka nang naka-drugs, hyper kung makadutdot hanggang sa panaginip gising ang imahinasyon.  Eassyyyy! At kung hindi ma-drain ang CP ayaw pang lubayan pwera na lang kung may extra pang baterya.

Pero ika nga, smile makes us look younger and fresher, kaya ngiti lang tayo, sabay selfie.

Para sa akin ang kilig ay ang paunang reaksiyon o pakiramdam ng isang taong nakadama ng saya o bugso ng damdamin matapos ang isang masaya at romantikong pangyayari.

May scientific explanation ang pag ibig at kilig. Ang totoo niyan merong mga chemicals na sini-secrete ang ang ating utak, limbic system at iba pa. Pero sino ba naman, ano ba naman pakealam namen sa siyentipikong eksplanasyon. Yung pakiramdam kasi na ito, bigla mo na lang mararamdaman. Kailangan mo pa ba pag aralan kung bakit ka kinikilig? Ang mahalaga kinikilig pa ko sa edad ko na ito. 

Malaki ang factors ng kilig para mapalitan yung pagka bad vibes mo kanina, yung tila nilamukot yung muka mo na parang pambalot ng tinapa, pero nung pinansin ka ni crush sa simpleng "hi" unti-unting lumiliwanag ang muka mo. Oh good vibes ka na? Walastek!

Sa lahat ng feels, ito ang pinaka the best. Masarap kiligin, walang masama. Pero magkaiba pa rin ang kilig sa landi, yung tamang kilig lang walang landian. Yung kahit sa mga simpleng bagay, sinasadya man niya o hindi, nakakapagpasaya na sa'yo.

Yung makita mo lang siya, masaya ka na, eh ano pa kaya kung kausapin ka niya, pero ako limited lang kasi ako magsalita, sa isang araw ang nasasabi ko lang eh, "kumaen ka na ba?" "Oo", "Hindi", "Para sa tabi", "putang namo", "bye", "alis na ko".

Masarap din namnamin yung mga simpleng messages sa chat na "good night",  "ingat" ni John Lloyd Cruz sa patalastas at "good morning". At siyempre yung mga "I miss you" puwede na akong mamatay sa kilig.

Madali lang naman mahalata kung kinikilig ka na eh. Una talaga 'yang nakikita sa pag ngiti. Nagmumuka ka pa ngang tanga sa harap ng kompyuter, tapos bigla ka na lang ngingiti na parang may tililing. Karamihan naman sa mga babae, nanghahampas kapag kinikilig at kadalasan titili pa. Namumula pa nga at naglulupasay o di kaya tatalon sa tuwa. Wala eh ganun talaga ang kilig eh.

Ang mga lalake naman, hindi nagpapahalata. Simpleng ngiti lang, pero deep inside, kinikilig na. Ang sarap lang ng feeling na may inspirasyon ka. 'Yung sa lahat ng bagay ganado kang gawin kasi iniisip mo siya.

Malandi man sa paningin ng iba, kahit di kame pabebe wala kayong magagawa. Pustahan wala ka ring magagawa kapag ikaw naman ang dapuan ng kilig. Ganyan lang talaga ang reaksiyon nat in kapag nandiyan na ang ating sinisinta. Nakakakilig :">

At yung mga babanat na ang tanda tanda na ng writer ng Ubas na may Cyanide ganun pa rin kiligin. Eh eto na lang siguro ang video na isosoplak ko sa mga kokontra, walang batayan sa edad ang tunay na pagmamahalan kahit pa uugod ugod na, malalabo na ang mata andun pa rin yung kilig sa pagmamahalan.

Ang di kiligin, panget!

Dito sa ating blogosperyo ay kumuha tayo ng mga datos kung ano ang  depinisyon sa kanila ng salitang "kilig" at eto ang kanilang mga nakatutuwang feedbacks: 

Francis

"Ang kilig ay parang yung pag tapos mo jumingle, nanginginig yung buong katawan mo kasi alam mong may nagawa kang maganda/masarap. Tulad din ng mga John Lloyd movies, ang kilig ay senyales ng EGO ng lalaki. Pag may nagawa silang maganda na kinatuwa nung Bea Alonzo ng buhay nila. In other words... Achievement."

Trish

"Kilig? - Big word! Baket? Kasee for me that feeling comes from within. Yung hinugot galing puso. The butterflies will not reach your belly if it did not pass by the heart. To be honest, ang kilig talaga minsan mo lang mararamdaman yan, pero pag naramdaman mo na....... AYUN! SURE YUN! Sapul ka na ng pana ni kupido."

Belle

"Ha? E nararamdaman ko na lang un pag naiihi ako.. Hahahaha!"

Clarise

"Hormones acting up siguro. Hahaha hndi ko alam e. D sya maexplain. Pero prng s medical field ksi may knlaman un s hormones daw."

Jose from Eatsreet

"Libido."

"dati siguru nung mas bata ako, mahaba meaning.. pero ngayon matanda na, ala na eh magic eh.. nyhahaah"

Princess

"Ahmm.. para skin ito ay kombinasyon ng Pagkatuwa bunga ng "ka-sweetan"

Ericson

"Well kilig para sakin is a strange feeling na matatagpuan mo lang kapag nakita mo ang taong makakapagpasaya sayo... Something na di mo ma define... Something na kahit isipin mo mararamdaman mo parin. Pero in medical terms, euphoria yun, nirerelease yan ng dopamine."

Bappy

"Kilig- isang pakiramdam kung saan para kang naiihi o kaya nama'y hindi matanggal ang ngiti sa iyong mga labi."

Kyle

"depende sa kilig pare,pro ang pinaka masarap na kilig yung pag nag wiwi ka, bago mag pag pag, siryoso ako."

"pro kung sa panahon ngayon.. kilig para sakin pag narirnig ko kabaduyan.. pramis. kasi d na nagagamit sa  tamang discription eh. parang puro sa pinoy showbiz nalang. wala na yung genuine na meaning  nya."

"wala na yung tunay na sense ng " kilig". yung d ka makakatulog kasi  iniisip mo yung crush mo, kung anong step ang gagawin mo para maging romantic. yung ganun!!! ehh ngayon kas, parang fad  nlang ang relasyon eh, lalo sa mga bata, nasa relasyon kasi uso. Savvy!! dapat talaga maging  mag ka co-author tayo eh. wala akong makausap ng ganto!!"

Joy

"sige i'll describe na lang paano ako kinikilig...iyong tipong inaalagaan ako, inaasikaso lalo sa mga pangangailangan ko o gamit ko sa school or work...ung iaupdate ako from time to time asan sya and ung katabi ko lang sya kahit sa panunuod ng tv hehehehe."

Celine

"Hahaha!! Natutuwang nahihiya s taong gsto mo."

Cath

"Kuya seryoso yan? Hahahaha"

Cathy

 "Kilig: ito ung sudden rush ng feeling dahil s sobrang sweet or sarap sa pakiramdam habang nkikita or nkakasama m ung taong mahal mo.?"

Zia

"Hahahah sige.. yung kilig kasi may tatlong ibig sabihin yan.. una mararamdaman mo ung kakiligan kapag sinabihan ka ng kaht na anong compliments galing sa taong gusto mo lang.. pangalawa ung kilig kapag binigyan ka ng bagay or kaht anong materyal na bagay galing sa taong gusto mo.. pangatlo ung kilig factor na nararamdaman araw araw kagaya ng pag ihi. Chos lang.. ung pangatlong kilig eh un ung araw araw ka pinapakilig ka ng taong mahal mo kahit sa simpleng "iloveyou" "kumaen ka na ba?" "Kamusta araw mo?" Effort kasi un eh na naalala ka niya araw araw kahit gano pa kabusy yung tao."

 Millet

"tagal ko ng di nararamdaman yan."

"pero usually it makes you feel happy, excited and it makes you feel human."

 Angel

"Parang excitement na tinatago"

Crystal 

"Pag nkakakita ko ng crush ko hahaha, Syempre pag ung partner mo sinurpresa ka.."

 Nads

kilig???

"kilig is pag may nagpasaya sayo unexpectedly.. kunware yun bf ko bigla bigla ngsabi ng i miss you ng out of nowhere yun kilig yun o kaya bigla may ngbgay ng something na gusto namin, ayun kilig yun."

Cams 

 "Sa effort and sweetness ng isang tao."

Alyssa 

"Pag may spark sa mga walang kwentang bagay na ginawa nia."

"Kunwari kinausap ka lang niya pero feel mo sasabog na un dibdib mo sa kaba."

Kape. Asukal. Gatas. 8:32 PM

Malamig na ang kape, pinilit ko pa rin lagukin kahit nanabang na ng tuluyan......