Throwback Places: The Old Nayong Pilipino of the 70s

Nasubukan mo bang mamasyal sa lumang Nayong Pilipino bago ito magsara noong 2002?

Ang Nayong Pilipino ay isa sa mga pinakakilalang pambansang parke sa Pilipinas na nagbigay daan upang mas makilala at mapahalagahan ng mga Pilipino at turista ang mayamang kultura, kasaysayan, at sining ng ating bansa. Sa artikulong ito, ating babalikan ang kasaysayan ng Nayong Pilipino—kung paano ito nagsimula, paano ito umusbong, at kung paano ito nagbago sa paglipas ng panahon.

Lagi ko itong nadaraanan noong nasa Paranaque pa kami nakatira at kapag papasok kami sa eskuwela sa San Andres Maynila.. Naabutan pa namin ng isang taon ang operasyon ng pamosong theme park ngunit pansin na hindi na ganoon karami ang buibisita sa Nayong Pilipino hanggang sa nagsara na ito noong 2002. Kadalasan trapik ang lugar na ito sapagkat labasan rin ito papuntang Kamaynilaan

Ang lumang Nayong Pilipino ay isang cultural theme park, na pinamamahalaan ng Nayong Pilipino Foundation, na bukas mula 1970 hanggang sa pagsasara nito noong 2002. Ang mga bakuran nito ay napuno ng malawak na hanay ng mga Filipino na kahanga-hangang arkitektura at mga iconic na landscape ng kapuluan. Hinati ang parke batay sa iba't ibang rehiyon ng bansa, mula sa hilagang mga lalawigan ng Luzon hanggang sa katimugang rehiyon ng Mindanao.

Ang Pambansang Alagad ng Sining na si Ildefonso P. Santos Jr., na kilala rin bilang IP Santos, ay nagdisenyo ng kaakit-akit na tanawin ng Nayong Filipino. Ang 45-ektaryang ari-arian ay ginawang miniaturized realm na muling lumikha ng mga anyong lupa at mga istrukturang sikat sa buong bansa. Dahil mas mahirap ang paglalakbay noong panahong iyon, binigyan nito ang mga naninirahan sa lungsod at mga turista ng pagsilip sa kung ano ang maiaalok ng Pilipinas.

NOSTALGIC PHOTOS OF THE NAYONG PILIPINO IN THE 70s and 2000s

Natatandaan ko pa nung aking elementarya ay kasama ito sa listahan ng aming Field Trip, isa ito sa mga lugar na talaga nga namang nasiyahan kami, malawak, malinis, maraming makikita at masarap mag takbuhan. Pagkatapos ng pagbisita namin sa Bamboo Organ Church ay ito ang sunod na aming pinuntahan, ang Nayong Pilipino, dito kami nagpalipas ng oras para kumain ng aming tanghalian. Naging picnic ang buong senaryo ng pagbisita namin sa Nayong Pilipino at pagkatapos noon ay naglaro kami dito, mayroong umakyat sa Mayon Volcano, nag sight seeing sa Banaue Rice Terraces at bumisita sa Magellan's Cross ng Cebu. Para nga naman talagang napuntahan namin lahat ng tourist destinations ng Pilipinas sa iisang lugar. 

Ang Nayong Pilipino ay idinisenyo upang maging isang buhay na tapiserya ng pisikal at kultural na pamana ng Pilipinas. Nakapalibot sa gitnang lawa ang mga gawang nag-replicate ng mga lugar tulad ng terraced rice fields ng Cordilleras, malalagong burol ng Visayas, at mga kapatagang lupain ng Mindanao. Isang replica ng Bulkang Mayon at ang iconic na bell tower nito na may mga libangan ng tanawin sa kanayunan.

Ang isang malawak na hanay ng katutubo at makasaysayang arkitektura ay muling nilikha ng isang pangkat ng mga kilalang arkitekto. Ang mga Pambansang Alagad ng Sining na sina Leandro Locsin at Francisco Mañosa ay ang mga nag-disenyo ng mga istrukturang ito mula sa buong bansa. Ang mga gusaling ito ay mula sa mga iconic na anyo ng kabahayan at mga relihiyosong istruktura hanggang sa malalaking pavilion para sa mga kaganapan at pagtatanghal. Ang mga ito ay ipinakita sa isang pinaliit na anyo na sinadya upang magsilbing mga replika, tulad ng nakikita sa pagkakagawa ng kanilang mga elemento ng dekorasyon at mga motif ng rehiyon.

Ang orihinal na lokasyon ng Nayong Pilipino ay sa tabi ng Ninoy Aquino International Airport (NAIA) sa Pasay City. Isa itong 46.4-ektaryang theme park na puno ng mga miniature o replika ng mga tanyag na destinasyon sa bansa tulad ng:

• Mayon Volcano
• Banaue Rice Terraces
• Ifugao Village
• Vigan House
• Muslim Village ng Mindanao
• Rizal Shrine
• Barasoain Church
• Magellan's Cross

    

 

    

                                                                                               The Beatles - In My Life

Bukod sa mga estruktura, tampok din dito ang mga cultural performances tulad ng sayaw, musika, at palabas na nagpapakita ng kasaysayan ng Pilipinas.

Noong 70s hanggang 90s, naging patok na patok ang Nayong Pilipino, lalo na sa mga field trip ng mga estudyante. Itinuturing itong living museum dahil nagbibigay ito ng interaktibong edukasyon sa pamamagitan ng aktwal na eksibisyon, performances, at makasaysayang reenactments.

Pagbagsak at Pagsara

Dahil sa pagpapalawak ng NAIA at Ninoy Aquino International Airport Expressway (NAIAX), ang orihinal na Nayong Pilipino sa Pasay ay isinara noong 2002. Dahil dito, nawalan ng pangunahing pambansang theme park ang bansa na sumasalamin sa ating kultura.

Matapos isara, maraming Pilipino ang nalungkot dahil sa pagkawala ng isang mahalagang bahagi ng kanilang kabataan at edukasyon. Ngunit hindi rito nagwakas ang layunin ng Nayong Pilipino Foundation (NPF), ang ahensyang nangangasiwa rito.

Ngayon, ang pumalit na establisyemento sa lumang Nayon Pilipino sa Pasay ay isang napakalaking Petron Gas Station noong huling pagbibisekleta ko sa Pasay papuntang Paranaque para bumisita sa puntod ng aking tatay sa Manila Memorial Park. 

Noong 2007, binuksan ang Nayong Pilipino Clark Expo sa Clark Freeport Zone, Pampanga. Mas maliit ito kumpara sa orihinal, ngunit dinala pa rin nito ang diwa ng orihinal na parke. Tampok dito ang mga tradisyonal na bahay ng iba’t ibang etnolinggwistikong grupo, mga makasaysayang istruktura, at cultural shows.

Sa Clark, naging bahagi rin ito ng tourism strategy ng gobyerno upang mapaunlad ang rehiyon at makilala ang Central Luzon bilang sentro ng turismo at kultura.

Ang kasaysayan ng Nayong Pilipino ay sumasalamin sa mga pagsubok at tagumpay ng ating bansa sa pagpapaunlad ng kultura at identidad. Mula sa makulay nitong nakaraan sa Pasay, hanggang sa panibagong pag-asa sa Clark at mga modernong plano sa hinaharap, nananatili itong simbolo ng ating pagka-Pilipino.

Sa muling pagbuhay ng Nayong Pilipino, nawa’y mas lalong mamulat ang kabataan sa kahalagahan ng ating kasaysayan, sining, at kultura—hindi lang para sa sarili kundi para sa buong bayan.