Pagpatong ng September 1, hudyat na ng Kapaskuhan sa Pilipinas na hindi naman natin makakaila sapagkat ang ibang mga malls sa ating bansa ay unti-unti nang binibihisan ang malls ng espitu ng Kapaskuhan. Naglalabasan na ang mga naglalakihang Christmas tree, ang mga kumukutikutitap na ilaw at kalat na rin ang bentahan ng parol sa ating mga kalsada. Pero hindi talaga yan simula ng Pasko kapag wala kang nakitang memes ni Jose Mari Chan na naguudyok na sinisimulan niya na ang mic testing para patugtugin ng ating mga kababayan ang National Anthem ng Kapaskuhan sa ating bansa, ang "Christmas In Our Hearts".
Sa bawat pag-ikot ng kalendaryo patungo sa Setyembre, isang himig ang unti-unting bumabalot sa ating mga tainga—ang tinig ni Jose Mari Chan, hari ng Paskong Pilipino, tila isang orasan na nagsisilbing tanda na muling nagbubukas ang pinakamahabang kapistahan ng mundo. Doon nagsimula ang mga biro, ang mga meme, ang mga larawan niyang sumisilip sa mga kurtina, nakatago sa likod ng pinto, o bigla na lang lumilitaw sa ating mga newsfeed na para bang siya’y isang bantay na hindi kailanman naligaw ng panahon. Ang mga kabataang netizen ang unang naghasik ng ganitong biro, ginawang larawang nakakatawa ang alaala ng kanyang mga awitin, at mula roon ay kumalat ito parang parol na kumikislap sa bawat sulok ng Internet. Ngunit ang katotohanan, ang ugat ng lahat ng ito’y mas malalim kaysa meme—ito’y nakaugat sa kasaysayan at kaugalian ng ating bayan.
Sa Pilipinas, ang Pasko’y hindi lamang araw ng pagdiriwang kundi panahon ng pag-asa. Habang ang ibang bansa’y nagsisimula lamang sa Disyembre, tayo’y naglalatag na ng ilaw, nagbubuo ng parol, at nagsisindi ng awit simula pa lang ng Setyembre. Bakit nga ba? Sapagkat sa bansang sinubok ng bagyo, sakuna, ginahaman ng korapsiyon at kasaysayang puno ng sugat, ang maagang pagdiriwang ng Pasko’y tila gamot na nagpapagaan ng loob. Isa itong paraan ng sambayanan upang habaan ang kaligayahan, pahabain ang panahon ng pag-ibig, at palawakin ang sandali ng pag-asa. Ang tinig ni Jose Mari Chan, dala ng kanyang mga kantang tila kandilang hindi nauupos, ay naging mismong simbolo ng maagang pagbubukas ng Pasko sa ating puso.
Kaya’t hindi nakapagtataka kung bakit sa bawat unang araw ng Setyembre, ang mga tao’y nagbibiro’t nagbabahagi ng larawan ng ating batikang singer, para bang siya ang “herald” na bumubukas sa mahaba nating kapistahan. Ang meme ay naging makabagong anyo ng parol—isang sinag na pinapasa mula sa isa’t isa, isang biro na nagdudugtong sa magkakaibang henerasyon. Ang mga lolo’t lola’y nakikibahagi, ang mga kabataan ay natutuwa, at ang mga OFW na nasa malalayong bansa’y nakadarama ng uwi at yakap ng sariling bayan.
Sino nga ba si Jose Mari Chan?
Si Jose Mari Chan ay maituturing na isa sa mga pinakamalupit na singer noong late 80's hanggang 90's. Hindi lamang Christmas songs ang kanyang nililikha at pinasisikat. Mayroon siyang iba't-ibang tema ng kanta, iba-ibang istilo at lahat yan award winning. Ang tamis ng unang pag-ibig na katulad na lamang ng "PLEASE BE CAREFUL WITH MY HEART". Hindi mo mapigilang kiligin at maihi sa underwear kapag nakita mo na si ultimate crush habang nagplaplay sa isipan mo ang kanta ni Jose Mari Chan na "TELL ME YOUR NAME, CAN WE JUST STOP AND TALK A WHILE" at ang classic na "BEAUTIFUL GIRL". Napaka pamoso nitong kantang ito at kung marunong lmang siguro akong magitara at biniyayaan ng boses ni Jose Mari eh malamang harana ang mangyari at hindi pangangaroling. Yung "CHRISTMAS IN OUR HEARTS", yan ang aming kinanta noong may pa-contest sa amin noong elementary, sabayang pagkanta o choir. Olats nga lang kasi may pumiyok sa bandang likod at hanggang ngayon hindi ko pa rin alam kung sino yung classmate ko na yun. Ang sabi sabi tinapakan daw ang paa niya nung katabi niya, siyempre mahaharot din at nasa likod pa at nasingitan din ng konting hagikhikan. Ayun sablay!
Maraming sumikat sa album niyang pang krismas at hindi lamang ang Christmas in our Hearts, gustong gus to ko din yung "A PERFECT CHRISTMAS", "A WISH ON A CHRISTMAS NIGHT", "DO YOU HEAR WHAT I HERE?" at "THE LORDS PRAYER". Wala ka nang magagawa dahil sa mall kontrolado na niya ang buong sound system ng mga tugtugang pampasko. Bukod sa Coke (Holiday is Coming na patalastas) isa rin si Jose Mari Chan na simbulo at hudyat na malapit na ang Kapaskuhan.
Isa si pareng Jose Mari Chan sa mga lahing Pinoy na dapat nating ipagmalaki. Ang kanyang malamig at nakakamesmerize na boses na sadyang hindi nagbabago ng tekstura mula noon hanggang ngayon ay tunay nga namang masarap pakinggan.
Ngunit hindi lamang si Chan ang nagbigay ng himig sa ating mga puso. Maraming OPM Christmas songs ang naging bahagi ng ating kolektibong alaala—mga kantang kapag narinig mo, agad mong mararamdaman ang lamig ng simoy at init ng pagmamahalan. Nariyan ang makabagbag-damdaming Pasko na Sinta Ko ni Gary Valenciano, na nagsasalaysay ng pangungulila ngunit puno ng pag-asa. Ang Kumukutikutitap ni Ryan Cayabyab ay nagdudulot ng ligaya, parang mga ilaw na kumikislap sa bawat parol. Ang Sana Ngayong Pasko ni Ariel Rivera ay naging himno ng mga nagmamahal mula sa malayo, lalo na sa ating mga kababayang OFW.
Hindi lamang iisa ang tinig ng ating Pasko. Kasama sa ating puso ang Christmas Won’t Be the Same Without You ni Martin Nievera, isang himig ng pangungulila at pananabik. Nariyan din si Kuh Ledesma at ang Nakaraang Pasko, na pumupukaw ng alaala ng kahapong puno ng saya at pagmamahal. Si Marco Sison ay naghandog ng Noche Buena, awit na naglalarawan ng kainan at pagtitipon na sentro ng bawat pamilya. Hindi rin mawawala si Sharon Cuneta na nagbigay ng matamis na Miss Kita Kung Christmas, isang kantang naging himno ng mga nagmamahalan ngunit magkalayo. Muli namang pumapasok sa alaala ang Himig ng Pasko ng Apo Hiking Society, na puno ng kasimplehan at lambing ng tradisyunal na selebrasyon. Dagdag pa rito ang Para Kang Pasko ng The Company, na nagsasabi na minsan ang mismong minamahal ang nagiging diwa ng pagdiriwang. At syempre, marami pang iba—mula sa mga birit ng Aegis, hanggang sa mga bagong bersyon ng mga OPM icons tulad nina Sarah Geronimo at Lea Salonga, lahat ay nakapagdulot ng sariling himig na bumabalot sa ating pagkabata at kasalukuyan.
Kaya’t sa pagdating ng Setyembre, hindi lang si Chan ang ating inaabangan, kundi ang pagbabalik ng lahat ng awiting ito na nagsasama-sama upang bumuo ng ating pambansang playlist ng Pasko. Ang mga meme, na nagsimula bilang biro, ay naging paalala na muli na namang sisindi ang ating mga puso sa liwanag ng parol, sa init ng hapag, at sa lambing ng musika. Sa digital na panahon, ang mga larawang nagpapatawa ni Chan ay nagsisilbing bagong simbolo ng ating pananabik, ngunit ang mga awit—mula kina Nievera, Ledesma, Sison, Cuneta, Apo, The Company, at marami pang iba—ang siyang tunay na humuhubog sa ating kolektibong damdamin.
At sa huli, habang patuloy nating pinapahaba ang Pasko mula Setyembre hanggang Enero, alam nating ang bawat meme, bawat himig, at bawat alaala ay nagsasanib upang patunayan: sa Pilipinas, ang Pasko’y hindi lamang isang petsa kundi isang damdamin. Habang may kantang aawitin at memeng ipapasa, mananatiling walang hanggan ang ating selebrasyon ng pag-ibig at pag-asa—at sa bawat simoy ng Setyembre, muling isisilang ang pinakamatamis na Pasko sa mundo.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento