Underrated Paotsin

I miss my Paotsin days!

Sa dami ng fast food chains sa Pilipinas, may isang brand na tahimik lang sa gilid—walang bonggang commercials, walang viral jingles, walang artista—pero palaging nariyan kapag kailangan mo ng masarap at budget-friendly na pagkain. At iyon ay ang Paotsin.

Bilang isang guro na nagtuturo ng kalokohan (joke) sa kolehiyo, malaking tulong si Paotsin sa pang-araw-araw kong gastos. Kapag tipid mode, kapag sweldo ay medyo malayo pa, o kapag tamad ka nang humanap ng ibang kainan—Paotsin ang sandigan. Nakatulong talaga ito sa savings ko, lalo na’t bawat pisong matitipid ay mahalaga sa buhay-eskwela at buhay-guro. Nakakatawa nga minsan—nagiging “reward meal” ko pa ang Paotsin kahit technically, isa ito sa pinakamurang options sa food court. Kapag break time noon sa pagtuturo at kapag wala akong bagong bugong ay nagkakayayaan kami ng mga kasamang guro at student assistants na mag lunch noon sa Robinson's para kumain ng paborito naming dumpling with rice sa Paotsin. Ang personal na paborito ko ay yung malutong na "Sharks fin" at ang kanin na kulay green na tinatawag nilang "Hainanese Rice". Ito yung pinakamurang option sabay may soy sauce na kakaiba ang timpla at sweet sauce na may chili garlic, damn the best talaga ang combination ng menu na yan, yung sarsa at ang inuming buko juice or black gulaman. At kahit siguro may sweldo na ay dito ko pa rin pipiliing kumain at titikman ang kanilang pinakamasarap na Thai Laksa noodles. Hindi naman kalayuan ang Robinson's sa eskuwelahan kaya kinakaya ang isang oras na lunch papunta at pabalik dahil nakasakay naman ako sa motor ng aking officemate. 

Bakit nga nasabi kong underrated si Paotsin base sa binigay kong pamagat ng blog post?

Kung iisipin, halos ka-level nito ang lasa at konsepto ng Chowking—Asian-style meals, dumplings, at rice bowls. Pero bakit hindi kasing sikat?

Simple lang:

• Walang massive marketing. Hindi sila maingay.

• Kadalasan nasa food court lang, hindi stand-alone stores.

• Wala ring “mamahalin vibe” kaya minsan hindi napapansin.

Pero kung alam mo, alam mo. At kung natikman mo, malamang naging suki ka rin tulad ko.

Ang Menu: Murang Pagkabusog, Malaking Kasiyahan

Isa sa pinaka-astig sa Paotsin ay hindi needed ang 200 pesos para mabusog. Narito ang ilan sa mga bida sa menu:

1. Shark’s Fin Dumplings

Okay, hindi talaga shark’s fin ’yan—but the flavor? Nasa tuktok. Ito ang signature ng Paotsin. Malasa, juicy, at swak sa kahit anong dip.

2. Pork Dumplings

Soft, savory, at perfect sa mga gustong light pero satisfying.

3. Shrimp Wanton

Classic, simple, pero panalo. Swak sa mga health-conscious kuno pero gutom pa rin.

4. Fried Dumplings

Para sa mahilig sa crunchy. Lalo na kapag sinawsaw mo sa kanilang chili sauce—ibang level.

Pet Shop Boys - The Dumpling Song

5. Hainanese Rice, Lemak Rice, and Seafood Rice

Ito ang sikreto kung bakit ang Paotsin meal ay hindi nakakasawa kahit araw-araw. Malasa, aromatic, at may kakaibang linamnam na hindi mo makukuha sa plain rice. Honestly, dito pa lang sulit na. Ang lemak rice ay puting kanin na iniluto sa coconut milk and topped with crispy fried garlic and dilis

6. Laksa at Thai Peanut Noodles

Kung gusto mo ng slurp-sarap at may konting anghang, ito ang best choice. Nagbibigay sila ng Asian street food vibes na affordable.

7. Tzipao

Isang pritong, malasadong dumpling na may iba’t ibang malinamnam na palaman tulad ng Char Siu Pork, Sesame Noodle, Sichuan Pepper Beef, o Yellow Curry Chicken. Isa itong malambot na tinapay na may palaman sa loob at iba-iba ang lasa, pero hindi ito kanin mismo.

8. Potstickers

Ang “potstickers” ay ang kanilang pan-fried dumplings. Isa itong partikular na uri ng dumpling sa kanilang menu na kilala sa malutong at ginintuang ilalim at malambot, makatas na palaman.

Kung may isang tunay na specialty ang Paotsin, iyon ay ang sikat nilang dumplings + flavored rice combo—isang pagkaing hindi lang swak sa budget kundi punô rin ng lasa. Sa totoo lang, sa presyong abot-kaya, hindi mo aakalain na ganito kasarap ang kanilang offerings. Kaya lang, nananatiling underrated ang Paotsin dahil tahimik itong gumagana: walang hype, walang ingay, walang pa-fancy branding. Pero pag dating sa sulit, malasa, at pang-araw-araw na pagkain—lalo na para sa mga estudyante at guro tulad ko—Paotsin ang isa sa mga tunay na MVP ng mga food court sa Pilipinas. Sa huli, hindi naman palagi ang pinaka-sikat ang pinaka-masarap; madalas, ang tunay na bida ay nasa simpleng sulok lang—at para sa akin, isa roon ang Paotsin. I really miss those days and it becomes a nostalgia.

Kaya Paotsin, baka naman?