 |
| 🎵 My idea of a perfect Christmas is to spend it with you 🎵 |
May mga kantang hindi mo lang basta naririnig—nararamdaman mo rin. At para sa akin, si Jose Mari Chan ang may hawak ng pinaka-makapangyarihang “time machine” sa OPM Christmas music. At kung may isang kanta niya na itinuturing kong paborito, iyon ay “A Perfect Christmas.”
Bakit?
Kasi hindi ito tungkol sa mamahaling regalo, bonggang handaan, o makukutitap na dekorasyon. Ang laman ng kanta ay simple: ang longing, ang sincerity, at ang taos-pusong hangarin na makasama ang mga taong mahal mo tuwing Pasko. At para sa isang batang lumaki noong 90s, doon umiikot ang mundo — sa pamilya, sa munting handaan, sa lumang TV, sa parol na gawa sa cellophane na nilagyan ng bombilyang pang-ilaw, sa regalong naka-wrap sa recycled Christmas wrapper, at sa inasam-asam na araw na magkakasama ang lahat.
Kaya halina't himayin natin ang bawat linya ng kanta. Bawat lyrics, iugnay natin sa mga Christmas memories na tumatak sa ating pagkabata.
“Simple pleasures are made special too”
- Yung Fruit Salad na isang beses sa isang taon mo lang natitikman
- Yung bagong T-shirt na kasama sa pamasko ng ninang
- Yung jumbo hotdog sa Noche Buena na may kasama pang katusok na marshmallow
- Yung Disney CD na pinapabalik-balik sa VCD player
- Yung Christmas party na may bring-me, hep-hep hooray, at munting gift exchange
- Di mawawala ang agawang barya pagsapit ng alas-dose
- Yung family picture sa harap ng Christmas tree at kumukuti-kutitap na Christmas lights sa background ng bintana.
- Yung group photos ng magkakapitbahay na nakapila sa harap ng sari-sari store
- Yung larawan ninyong magkakaklase noong Christmas party, hawak ang munting regalo mula sa exchange gift
- Yung shot na medyo blurred dahil galaw ang camera ng tito mong laging photographer
Ito ang eksenang quintessentially Pinoy tuwing 90s Christmas—ang mall na punô ng tao pero punong-puno rin ng saya. Kapag December, parang lahat ng tao nagmamadali: si Mama na may listahan ng exchange gifts, si Papa na naghahanap ng sale sa appliance store, mga batang nakapila sa Gift Gate para tumingin ng Sanrio, Hello Kitty stuff toys at kung anu-ano pang 90s things, mga tita sa Divisoria habang lumalaban sa dagsa ng tao para makabili ng murang regalo, at mga shoppers na may bitbit na SM, Rustan’s, o Shoemart plastic bags. Sa 90s, ang pagmasdan ang mga taong abalang-abala sa mall ay parang bahagi na ng Christmas tradition. At habang nakaupo ka sa bench, kumakain ng hotdog on stick o ice scramble, mapapaisip ka: “Ganito pala talaga ang Pasko—masikip, magulo, pero masaya.”
“In the cool breeze of December”
Sa Pilipinas, bihira ang “cool breeze,” pero tuwing December may kakaibang lamig na dumarating—hindi yung lamig ng aircon kundi yung lamig ng tunay na Paskong Pinoy. Noong 90s, naka-jacket ka kahit hindi naman talaga kailangan, naka-bonnet ang mga bata kahit nasa Pilipinas lang, at ramdam mong malamig ang umaga tuwing aattend ka ng misa sa Simbang Gabi. Pagdating ng gabi, may simoy ng hangin na amoy usok ng hamon, puto bumbong, at kapitbahay na nagsa–soundtrip ng Silent Night. Sa simpleng pag-ihip ng hangin, bigla mong nararamdaman ang halo-halong excitement, lungkot, saya, at pag-asa. Parang sinasabi ng December breeze, “Andito na ulit ang Pasko. At may mga alaala na naman tayong mabubuo.”
“Sparkling lights all over town”
Noong 90s, isa sa pinakamasarap pagmasdan tuwing Pasko ang mga taong nagmamadali sa mall—lahat may bitbit, may listahan, may hinahanap. Kita mo si Mama na may papel na puno ng pangalan para sa exchange gifts, si Papa na sumisilip sa appliance section baka may sale sa karaoke o electric fan, Habang naglalakad ka sa loob ng mall o nakaupo sa bench, mararamdaman mo ang malamig-lamig na simoy ng December—hindi man snow, pero sapat para maramdaman mong espesyal ang panahon. Sa bawat hagod ng hanging iyon, kasabay ng ingay ng mga taong nag-uunahan sa cashier, bigla mong naiisip na ganito talaga ang Pasko sa Pilipinas: magulo, matao, maingay, pero puno ng buhay, kulay, at hindi mapantayang saya. Tanda ko pa noon tatlong araw bago mag Pasko ay isinama ako ni nanay na mag-grocery sa Uniwide Sales sa Paranaque napakanostalgic nun kasi ngayon wala na yung Uniwide sales mga bandang 1993 or 1994 yun eh then habang naglalakad lakad kami sa mga hallway ng bawat grocery products ang himig ng malakas na tugtog sa loob ng grocery store ay yung "Sleigh ride" ng Boston Pops. Bilang musmos, napakasaya ng puso ko noon.
Sa bawat linya ng “A Perfect Christmas,” buhay na buhay ang Paskong Pilipino—simple, masaya, at puno ng pagmamahal.
Ito ang dahilan kung bakit ito ang paborito kong OPM Christmas song: hindi lang ito kanta, kundi alaala — alaala ng Paskong puno ng family bonding, keso de bola, hamon, fireworks, tawa, at mga taong nagbibigay ng tunay na kahulugan sa salitang Pasko.
Kung may kanta mang nakakabalik sa pinakamasayang panahon ng ating kabataan, ito yun. At sa bawat December, muling bumabalik ang boses ni Jose Mari Chan para sabihing:
“My idea of a perfect Christmas is to spend it with you.” 🎄✨
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento