 |
| Mag Ingat ka sa Kulam, 2008 |
I got so interested in watching this movie because of someone's comment on Threads. saying that this is a "top tier in horror movies in the Philippines". I was so intrigued by the comment, meaning that many people agreed. For me, the title was literal and a little cheesy in my opinion, but I gave it a try since many have settled. Luckily, I found a full-length movie on YouTube. Here are my honest thoughts on this movie.
Ang pelikulang "Mag-Ingat Ka sa... Kulam" na ipinalabas noong 2008 ay isang madilim, misteryoso, at nakakakilabot na pagsilip sa mundong nababalot ng hiwaga, inggit, at itinatagong kasalanan—isang klaseng takot na hindi lang umaatake sa paningin kundi gumagapang hanggang sa kaibuturan ng konsensiya. Sa direksyon ni Jun Lana, ang pelikula’y tila isang babala na ang kulam ay hindi lamang gawa-gawang pananakot kundi isang representasyon ng sugat na hindi gumagaling, at pagmamahal na naging poot. Tampok dito ang mahusay na aktres na si Judy Ann Santos na gumaganap bilang si Mira—isang babaeng bumalikwas mula sa isang trahedya ng aksidente sa sasakyan, at mula sa kanyang paggising ay tila may kulang, may kakaiba, at may aninong sumusunod sa kanya. Makakasama rin sa pelikula sina Dennis Trillo bilang si Paul, ang asawang may sariling tinatagong lihim, at ang bata ngunit epektibong si Sharlene San Pedro bilang si Sophie, ang anak na walang malay sa madilim na bangungot na unti-unting bumabalot sa kanilang pamilya. Batang-bata pa dito ang Goin' Bulilit star na si Sharlene.
Ang istorya ay umiikot sa pagkakagising ni Mira mula sa coma—pero ang babaeng bumalik ay hindi na siya, kundi ang kakambal niyang si Maria na ginugol ang buhay sa panggagamot at pangkukulam. Mula rito ay unti-unting nabubunyag ang mga lihim ng nakaraan, mga sugat ng pagkabata, at ang matinding inggit na naging dahilan ng madugong kapalaran ng bawat karakter. Masalimuot, misteryoso, at puno ng simbolismo ang takbo ng kwento—para kang kinukulam habang nanonood, nahuhulog sa patibong ng bawat eksena, at hindi mo namamalayang kumakapit na ang dilim sa isipan mo. Kahanga-hanga ang pagganap ni Judy Ann sa dual role—sa isang iglap ay inosente’t sugatan, sa susunod ay malamig at mapanira. Isa itong patunay ng kanyang lalim bilang aktres. Bagamat may ilang eksenang tila umasa sa cliché ng horror tropes—katulad ng biglaang sigaw, pagkislap ng ilaw, at sabayang tugtog—naibalik naman ito ng mga mahusay na pagganap at ng matinding tensyong dulot ng magandang pagkaka-edit at sinematograpiya.
Isa sa pinaka-umalingawngaw na jumpscare ay ang eksenang unang bumalik si Mira mula sa ospital. Habang naglalakad siya sa loob ng kanilang bahay, biglang lumitaw sa likuran niya ang isang anino—isang kakambal na hindi niya kilala. Wala pa mang musika, ngunit ang biglaang pagsulpot ng multo sa salamin ay sapat na para mapa-igtad ang sinumang hindi handa sa scene. Isa pa ay ang tagpo sa banyo, kung saan may eksenang tila simpleng pagsisipilyo lang, ngunit sa kanyang pag-angat ng ulo sa salamin—Ayun na!—isang duguang mukha ang bumulaga. Classic horror setup, oo, pero epektibo at hindi basta pandagdag lang.
Hindi rin pahuhuli ang eksenang may batang umiiyak sa ilalim ng kama—si Sophie—na biglang hinatak ng isang kamay na parang uod na may kuko, lumabas mula sa dilim. Doon mo mararamdaman ang sining ng timing—sapagkat hindi lang ito basta jumpscare, ito ay may kasamang emosyon ng pagkabahala para sa bata. Klasik para sa ating mga Pinoy ang mga halimaw sa ilalim ng kama. May isa ring bahagi kung saan biglang nagkakislapan ang ilaw habang naglalakad si Paul sa hallway, at sa huling kisap ng liwanag, isang anyong babae ang nakatingin sa kanya sa sulok. Saglit lang, pero sapat na para magpakabog ng dibdib.
May isang iconic scene rin sa may lumang silid, kung saan nakita ni Mira ang isang itak na gumagalaw mag-isa, saka biglang may tumalsik na gamit sa kanyang direksyon. Walang babala, walang build-up—isang matinding pasabog lang na parang sabay sabay sinabuyan ng kulam ang sound design, editing, at camera movement.
Ngunit sa likod ng mga roller coaster ride ng kwento, isa itong pelikulang may mas malalim na mensahe: ang hindi paghilom ng galit, ang kahirapang palayain ang sarili mula sa sugat ng nakaraan, at ang katotohanang may mga multong hindi mo kailangang tawagin, dahil sila mismo ang lalapit sa’yo. Sa kabuuan, ang Mag-Ingat Ka sa… Kulam ay isang paalala na hindi lahat ng takot ay galing sa dilim—minsan, ito'y galing sa loob ng taong nais maghiganti sa pait ng kanyang naranasan noong nabubuhay pa siya. Bibigyan ng Ubas na may Cyanide ang pelikulang ito ng 7.5 out of 10—isang karanasang may bahid ng ganda at lagim, kulang man sa ilang aspeto ng pagkakabuod, ngunit sapat upang manatili sa alaala, parang isang sumpang hindi basta-basta mabubura.
Hindi ko ineexpect talaga na magiging brutal ang ibang scene dito, may twist sa dulo at higit sa lahat madadala ka sa mga jumpscare na maaalala mo tuwing maiihi ka sa gabi at mapapanatili kang hindi tumingin sa salamin ng banyo habang pinapagpag mo si jun-jun. Akala ko ang kwentong ito ay purong tungkol sa pangungulam pero naging side story lang ito at mas nanaig ang paghihiganti at galit ng namayapang may angking karunungan sa pangugulam at sila'y nagbalik upang maghiganti sa mga nanakit sa kanila mental at emosyonal.Hanggang sa muling pag-usisa natin sa mga top-tier Pinoy horror movies.
Panoorin ang buong pelikula dito:
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento